Irena Pospiszyl

Irena Pospiszyl

Irena Pospiszyl
Zawód, zajęcie	pedagog resocjalizacyjny, patolog społeczny
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski

Irena Pospiszyl (ur. 5 grudnia 1958) – profesor APS, kieruje Zakładem Psychopedagogiki Resocjalizacyjnej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie^[1][2]. Polska pedagog resocjalizacyjna i patolog społeczny. Jako pierwsza opisała Syndrom Atlasa -dezadaptacyjny zespół przystosowawczy.

Życiorys.

W roku 1983 ukończyła studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie w zakresie pedagogiki specjalnej ze specjalnością resocjalizacja społecznie niedostosowanych. Pracowała następnie jako wychowawca w Sanatorium Neuropsychiatrycznym dla Dzieci w Józefowie k/ Warszawy. W 1986 roku została nauczycielem akademickim^[1].

Stopień doktora uzyskała w 1992 roku na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy pt. „Aktywność życiowa kobiet ofiar przemocy wewnątrzmałżeńskiej”. Jej promotorem był prof. Tadeusz Pilch. Habilitację uzyskała w 2004 roku na tym samym wydziale za pracę pt. „Ofiary chroniczne – przypadek czy konieczność”^[2].

Wybrane publikacje

• Przemoc w rodzinie. Warszawa, WSiP (1994, 1998, 2000)
• The Victimization Susceptibility of Prisoners, Euro Criminology, 12, s. 117–129 (1998)
• Ofiary chroniczne – przypadek czy konieczność. Warszawa, APS (2003)
• Kobiety – sprawczynie seksualnego wykorzystywania dzieci „Dziecko krzywdzone” nr 7. (2008)
• The Victims Syndrome – The universal and permanent nature of status of a victims. W: Lipiński S., „Aggression and Psychical Health”. Nitra 2009
• The Life Activity of Women-Victims of Domestic Violence as a Determinant of Victimisation Susceptibility. W: Barbara Wysoczańska-Widera, "Interpersonal trauma and its consequences in adulthood" (2010), London, Cambridge Scholar Pub.
• Zastosowanie teorii gier w resocjalizacji. W: B. Urban (red.), Aktualne osiągnięcia w naukach społecznych a teoria i praktyka resocjalizacyjna, Kraków 2010 wyd. UJ. (2010)
• Artyści i dewianci – wspólne korzenie zachowań kreatywnych. W; Anna Kieszkowska „Tożsamość osobowa dewiantów a ich reintegracja społeczna.” Kraków wyd. Impuls. (2011)
• Syndrom Atlasa, czyli pułapki dynamicznych strategii obronnych. W B. Urban., M. Konopczyński „Profilaktyka i probacja w środowisku lokalnym”. Kraków, Wyd. UJ. (2012)
• Syndrom Atlasa. O tych którzy byli silni zbyt długo, Warszawa, PWN (2019).

Przypisy