Irena Poznańska

Irena Poznańska

Irena Oyrzyńska

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1922 Lublin
Data i miejsce śmierci	28 maja 2020 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarka, redaktorka
Odznaczenia

Irena Poznańska (pseud. Irena Oyrzyńska, ur. 10 listopada 1922 w Lublinie^[1], zm. 28 maja 2020 w Warszawie) – polska dziennikarka, redaktorka graficzna czasopism i książek, żołnierz Armii Krajowej, sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim^[1].

Córka Ludwika Ostrihansky’ego i Jadwigi Szałwińskiej^[1]. W czasie II wojny światowej uczęszczała na konspiracyjne studium malarstwa i uzyskała tytuł zawodowy redaktorki graficznej^[1].

Członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1953-1981 i od 1990, m.in. sekretarz zarządu Zespołu Dziennikarzy Seniorów SDP).

Jej mąż, Stanisław Poznański był także dziennikarzem, m.in. zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Stolica”^[2]. Wraz z mężem mieszkali na warszawskim Żoliborzu przy ul. Kaniowskiej. Ich synowie to Jacek B. Poznański i Kazimierz Z. Poznański – profesor ekonomii na University of Washington w Seattle^[3].

Twórczość

Redaktor graficzny wielu powojennych tytułów prasowych, m.in. „Przeglądu Spółdzielczego” (1948-1949), „Rolnika Spółdzielcy” (1950-1954), tygodnika „Świat” (1951-1969), „Kina” (1966-1975), „Polska Wschód PAI” (1969-1976), „Gazety Prawniczej” (1979-1982), „Przyrody Polskiej” (1983-1989), „Przeglądu Katolickiego” (1989-1994)^[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Srebrny Krzyż Zasługi (1975)
• Krzyż Partyzancki (1995)
• Krzyż Armii Krajowej (1995)
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1995)
• Medal i Dyplom Uznania za 25 lat pracy dziennikarskiej (1978)

Przypisy