Irena Solska

Irena Solska
Ilustracja
Irena Solska (1933)
Data i miejsce urodzenia

27 października 1877
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 marca 1958
Skolimów

Zawód

aktorka, reżyser

Współmałżonek

Ludwik Solski
Otton Grosser

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Wawrzyn Akademicki
Grób Solskiej na cmentarzu Powązkowskim

Irena Solska, właśc. Karolina Flora Solska z domu Poświk (ur. 27 października 1877 w Warszawie, zm. 8 marca 1958 w Skolimowie) – polska aktorka i reżyser teatralna, dyrektor teatrów; jedna z najwybitniejszych aktorek w historii teatru w Polsce; żona Ludwika Solskiego.

Życiorys

Córka Tytusa Mieczysława i malarki Bronisławy Poświkowej z Bierzyńskich. Debiutowała 26 lutego 1896 pod ps. Górska w roli tytułowej w sztuce Hrabia Rene na scenie teatru łódzkiego. W latach 1896–1900, 1905–1910 oraz 1913–1919 była aktorką Teatru Miejskiego w Krakowie. W latach 1900–1905 występowała we Lwowie, a od 1919 w Warszawie. W sezonie 1932–1933 kierowała własnym Teatrem im. Żeromskiego w Warszawie. W sezonie 1948–1949 była aktorką Teatru Nowego w Legnicy.

Ostatnie lata życia spędziła w Domu Aktora w Skolimowie. W 1978 ukazały się jej Pamiętniki, a w 1984 Listy Ireny Solskiej.

Solska opisuje w swoich pamiętnikach, że grając obłęd Żony (Maria) w Nie-boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego około roku 1920 wizytowała szpital psychiatryczny Edwarda Flataua. Wspomina także, że oprócz wizyty była też przez niego badana[1].

W 1899 jej portret, obecnie znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, wykonał Leon Wyczółkowski.

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w alei zasłużonych (grób 74/75)[2].

Była drugą żoną Ludwika Solskiego; po rozwodzie z Solskim poślubiła w listopadzie 1914 Ottona Grossera, urzędnika kolejowego.

W czasie wojny udzielała pomocy wielu ludziom, m.in. neurolożce Zofii Rosenblum Szymańskiej.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Irena Solska, Pamiętnik, 1978.
  2. Cmentarz Stare Powązki: IRENA SOLSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-19].
  3. M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1550 „za długoletnią działalność artystyczną w dziedzinie sztuki teatralnej”.
  4. M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie. Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
  5. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 460 „za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej”.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Wawrzyn Akademicki BAR.svg
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Irena Solska Polish actress.jpg
Irena Solska jako Katarzyna Izmajłowa w "Zbrodni i karze" Dostojewskiego
Wojciech Kossak - Irena Solska jako Infantka.jpg
Irena Solska jako Infantka w sztuce "Cyd" (Muzeum Teatralne w Warszawie).
Irena Solska - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Ireny Solskiej na Cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych, grób 74, 75)