Irena Stablewska

Irena Stablewska
Iry
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1864
Zalesie

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1939
Zalesie

Narodowość

polska

Język

polski

Irena Stablewska h. Oksza (28 maja 1864[1] w Zalesiu, zm. 4 stycznia 1939 tamże) – polska literatka, działaczka niepodległościowa.

Życiorys

Była córką Stanisława (1832-1904, ziemianin, ostatni polski Marszałek Sejmiku Prowincjonalnego) i Stanisławy z d. Sczanieckiej. Miała braci Jana, Kazimierza, Zygmunta oraz siostry Julię, Helenę, Emilię, Gabrielę i Marię. Jej wujem był Florian Stablewski.

Uczyła się w Gimnazjum Urszulanek w Krakowie (od 1872), następnie na pensji sercanek w Pradze (do 1881).

Mieszkała w pałacu w Zalesiu, który zbudował jej ojciec w 1875, a po śmierci ojca w 1904 stał się własnością jej brata, Kazimierza. Z uwagi na powiązania rodzinne przyjaźniła się z Emilią Sczaniecką. Wielokrotnie podróżowała za granicę z ojcem - do Berlina, Wiednia, Innsbrucku i Triestu, sama - do Włoch, Monako i Paryża.

Pisała pod pseudonimem Iry, m.in. do Przewodnika Katolickiego, Orędownika Gostyńskiego.

Dzieła

  • Piotr i Jagna Bandurkowie
  • „Kasia”
  • „Wspomnienia o mojej matce”
  • „Maria - Aniela -– opowiadanie z krwawych lat powstania 1831 roku”
  • „Różyczka, czyli dramat w Zakopanem (1893)
  • Pod rodzinnym niebem (1896)
  • „Boża dziecina (1898)
  • W obronie matki ziemi (1904)
  • Ulotne wspomnienia z teki podróżnej (1905)
  • Z tajników serc (1912)
  • Czy znałam jej duszę (1912)
  • Powieści dla ludu (1913)
  • Po cierniach pokuty
  • Milionówka
  • Niespodzianki losu
  • Na straży. Powieść w tle wielkopolskich stosunków (1916)

Przypisy

  1. Przewodnik Katolicki, 1867

Bibliografia

Linki zewnętrzne