Irena Wóycicka

Irena Wóycicka

Irena Wóycicka (2011)
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1950 Warszawa
Zawód, zajęcie	ekonomista
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	wiceminister pracy i polityki socjalnej (1991–1994), podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta (2010–2013), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta (2013–2015)
Odznaczenia

Irena Wóycicka (ur. 1 sierpnia 1950 w Warszawie) – polska ekonomistka, działaczka opozycji w okresie PRL, wiceminister pracy i polityki socjalnej (1991–1994), w latach 2010–2013 podsekretarz stanu, następnie do 2015 sekretarz w Kancelarii Prezydenta.

Życiorys

Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[1]. Ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W pierwszej połowie lat 70. zaangażowała się w działalność opozycyjną, m.in. uczestniczyła w protestach przeciwko powołaniu Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, sygnowała list przeciw zmianom w konstytucji. Po wydarzeniach czerwca 1976 uczestniczyła w organizowaniu pomocy dla represjonowanych robotników Ursusa. Od 1977 do 1980 pracowała w Instytucie Finansów przy Ministerstwie Finansów^[2].

W latach 1977–1980 była w zespole redakcyjnym podziemnego dwutygodnika „Robotnik”. Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. W 1980 zaangażowała się w działalność „Solidarności”. Była ekspertem Regionu Mazowsze związku oraz ekspertem w Ośrodku Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP „S”^[2].

W listopadzie 1980 została członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. Po wprowadzeniu stanu wojennego była współpracowniczką „Tygodnika Mazowsze”^[3]. Później na emigracji w Niemczech, współpracowała m.in. z Radiem Wolna Europa oraz Sekcją Polską BBC. Po powrocie do kraju w 1987 została ekspertem związkowym, działała w Komisji Polityki Społecznej przy Komitecie Obywatelskim. Brała udział w pracach zespołu do spraw gospodarki i polityki społecznej w trakcie obrad Okrągłego Stołu^[2].

Od 1989 pełniła funkcję doradcy ministra pracy, od 1991 do 1994 była wiceministrem w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. W latach 1998–2001 pełniła funkcję doradcy ministra pracy i polityki społecznej oraz członka rady nadzorczej ZUS^[2]. Od 1997 współpracowała z Instytutem Badań nad Gospodarką Rynkową. Jest autorką licznych publikacji z dziedziny polityki społecznej, była ekspertem Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz Komisji Europejskiej.

Działała w Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Partii Demokratycznej. Została współzałożycielką i pierwszym prezesem stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita^[4], a także członkinią rady programowej Kongresu Kobiet^[5].

18 października 2010 została podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. społecznych^[6]. 5 września 2013 odebrała nominację na sekretarza stanu w KPRP^[7]. Pełniła tę funkcję do 5 sierpnia 2015^[8]. W 2018 zasiadła w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego^[9], następnie została członkinią rady programowej tej fundacji^[10].

Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)^[11]. Wyróżniona Medalem Solidarności Społecznej przyznanym przez BCC^[12]. W 2019 uhonorowana Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy^[13].

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-08-19].

Linki zewnętrzne

• Irena Wóycicka – relacja biograficzna. Ośrodek Karta. [dostęp 2019-12-13].