Irena Wojnar

Irena Wojnar
Data urodzenia

21 września 1924

Data śmierci

28 grudnia 2021

Zawód, zajęcie

pedagog

Narodowość

Polska

Stanowisko

profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego

Irena Wojnar (ur. 21 września 1924[1], zm. 28 grudnia 2021[2][3]) – polska humanistka, pedagog, specjalistka w zakresie teorii wychowania estetycznego, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Od 1949 roku do śmierci była związana z Uniwersytetem Warszawskim. W latach 1958–1960 studiowała w Uniwersytecie Paryskim (Sorbona), dzięki stypendium Fundacji Forda.

  • 1960 – doktorat w Uniwersytecie Paryskim na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem prof. E. Souriau.;
  • 1965 – habilitacja w Uniwersytecie Warszawskim;
  • 1976 – profesor nadzwyczajny;
  • 1985 – profesor zwyczajny;
  • W latach 1967–2004 była kierowniczką Pracowni/Zakładu Teorii Wychowania Estetycznego na Wydziale Pedagogicznym UW.

Była autorką kilkuset publikacji z zakresu szeroko rozumianej humanistyki, pedagogiki, estetyki, teorii wychowania estetycznego. Wybitny autorytet w zakresie pedagogiki kultury i teorii wychowania estetycznego. Wieloletnia najbliższa współpracowniczka profesora Bogdana Suchodolskiego.

Współpracowała między innymi z Komitetem Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN, Komitetem Nauk Pedagogicznych PAN, Uniwersytetem w Padwie, gdzie w latach 1986–1996 prowadziła coroczne wykłady i seminaria, Association Internationale/Mondiale des Sciences de'l Education – World Association for Educational Research AMSE/WAER, International Society For Education Through Art (INSEA), w której to organizacji pełniła w latach 1988–1991 funkcję wiceprzewodniczącej[4].

Publikacje

  • Estetyka i wychowanie (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1964)
  • Perspektywy wychowawcze sztuki (Nasza Księgarnia, Warszawa 1966)
  • Estetyczna samowiedza człowieka (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1982; ISBN 83-01-03738-5)
  • Nauczyciel i wychowanie estetyczne (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa, 1968)
  • Teoria wychowania estetycznego: zarys problematyki (PWN, Warszawa 1976, kolejne wydania: 1980, 1984, 1995)
  • Bergson. Seria: Myśli i Ludzie ( Wiedza Powszechna, Warszawa 1985)
  • Muzeum czyli trwanie obecności (WSiP, Warszawa 1991)
  • Humanistyczne intencje edukacji (Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2000)
  • Edukacyjna kultura przyszłości (Komitet Prognoz „Polska XX Plus” przy Prezydium PAN, Warszawa 2006
  • Humanistyczne przesłanki niepokoju (Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2016)

Przypisy

  1. ↑ Irena Wojnar, lubimyczytać.pl [dostęp 2021-04-17].
  2. ↑ Odeszła Pani Profesor Irena Wojnar. pedagog.uw.edu.pl. [dostęp 2021-12-30]. (pol.).
  3. ↑ Irena Wojnar. nekrologi.gazeta.pl, 2022-01-22. [dostęp 2022-04-27].
  4. ↑ Na podstawie: Agnieszka Piejka, „Irena Wojnar – monografia bibliograficzna”, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2013

Bibliografia

  • Prof. zw. dr hab. Irena Wojnar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-10-04].
  • Wojnar Irena, Onet.pl [dostęp 2014-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-06] (pol.).
  • prof. dr hab. Irena Wojnar, Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-12-30] (pol.).
  • Agnieszka Piejka, Irena Wojnar – Monografia bibliograficzna, Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2013.