Irena Zarzycka
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | Polka |
Język | polski |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Odznaczenia | |
Irena Zarzycka (z domu Hoeck) (ur. 6 maja 1900 w Łodzi[1], zm. 26 maja 1993 w Ożarowie Mazowieckim) – polska pisarka, autorka popularnych romansów.
Życiorys
W 1920 ukończyła szkołę średnią w Pabianicach, a w latach 1920–1925 studiowała humanistykę na Wolnej Wszechnicy Polskiej. Młodość spędzoną w Pabianicach opisała w autobiografii Panna Irka. Jej powieści przed wojną były bestsellerami – np. debiutancka Dzikuska miała do 1939 siedem wydań i została zekranizowana[2].
W czasie II wojny światowej straciła męża, który był ofiarą zbrodni katyńskiej oraz syna, który zmarł na tyfus w obozie koncentracyjnym w Majdanku[1]. Po tych doświadczeniach przestała tworzyć. Do 1953 pracowała jako nauczycielka w Ożarowie Mazowieckim. Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowana na Cmentarzu Żbikowskim w Pruszkowie.
Wszystkie jej utwory w 1951 objęto zapisem cenzury w Polsce, ze skutkiem natychmiastowego wycofania z bibliotek[3]. Pierwsze powojenne wydanie jej powieści Dzikuska ukazało się dopiero w 1988 roku. Zmarła w wieku 93 lat.
Twórczość
Przypisy
- ↑ a b Irena Zarzycka – królowa romansów, Wirtualne Muzeum Ożarów Mazowiecki [dostęp 2021-04-12] (pol.).
- ↑ Sławomir Saładaj: Zarzycka – królowa romansów. Urząd Miasta Pabianice.
- ↑ Cenzura PRL, posłowie Zbigniew Żmigrodzki, Wrocław 2002, s. 46.
Bibliografia
- Anna Wzorek: Twórczość Ireny Zarzyckiej. Kielce: Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej, 2004