Irene Epple

Irene Epple

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1957 Seeg (RFN)
Klub	TSV Seeg
Debiut w PŚ	Sezon 1972/1973
Pierwsze punkty w PŚ	15 marca 1973, Naeba (8. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	3 grudnia 1975, Val d’Isère (2. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN Igrzyska olimpijskie srebro Lake Placid 1980 Slalom Mistrzostwa świata srebro Ga-Pa 1978 Zjazd srebro Lake Placid 1980 Slalom Puchar Świata 2. miejsce 1981/1982 3. miejsce 1978/1979 Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 1983/1984 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1981/1982 3. miejsce 1978/1979 3. miejsce 1980/1981 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1981/1982 2. miejsce 1983/1984 3. miejsce 1982/1983

Irene Epple-Waigel (ur. 18 czerwca 1957 w Seeg) – niemiecka narciarka alpejska reprezentująca RFN, wicemistrzyni olimpijska, dwukrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata. Jej młodsza siostra, Maria, także uprawiała narciarstwo alpejskie.

Kariera

Na arenie międzynarodowej Irene Epple po raz pierwszy pojawiła się w sezonie 1972/1973. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 15 marca 1973 roku w japońskiej miejscowości Naeba, gdzie zajęła ósme miejsce w gigancie. Pierwsze podium w zawodach tego cyklu wywalczyła 3 grudnia 1975 roku w Val d’Isère, zajmując drugie miejsce w zjeździe. W zawodach tych uległa jedynie Bernadette Zurbriggen ze Szwajcarii. Swój pierwszy medal na międzynarodowej imprezie zdobyła podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku, gdzie zajęła drugie miejsce w zjeździe, rozdzielając na podium Austriaczkę Annemarie Moser-Pröll oraz Szwajcarkę Doris de Agostini. Na tej samej imprezie zajęła także czwarte miejsce w gigancie, przegrywając walkę o podium z Moser-Pröll o 0,12 sekundy.

Największe sukcesy odnosiła w latach 1979-1984. W sezonie 1978/1979 dziewięć razy stawała na podium zawodów pucharowych. Chociaż nie odniosła żadnego zwycięstwa to zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, plasując się za Moser-Pröll i Hanni Wenzel z Liechtensteinu. Trzecia była także w klasyfikacji giganta, a w zjeździe była piąta. Przed dwa kolejne sezony była piątą zawodniczką klasyfikacji generalnej PŚ. W tym czasie odniosła swoje pierwsze zwycięstwa, wygrywając giganty 12 marca 1980 roku w Saalbach-Hinterglemm oraz 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère. W sezonie 1979/1980 była czwarta, a rok później trzecia w klasyfikacji giganta. W lutym 1980 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie w tej samej konkurencji była druga. Po pierwszym przejeździe giganta Epple zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Wenzel 0,42 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła czwarty czas, co dało jej jednak drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie o 0,46 sekundy przegrała z Hanni Wenzel, a o 0,29 sekundy pokonała brązową medalistkę, Perrine Pelen z Francji.

Sezon 1981/1982 był najlepszym w jej karierze. Niemka dwanaście razy stawała na podium, z czego sześciokrotnie zwyciężała: 6 grudnia w Val d’Isère, 10 grudnia w Gressan, 8 stycznia w Pfronten oraz 4 marca 1982 roku w Waterville Valley wygrywała giganta, a 18 grudnia w Piancavallo i 14 stycznia 1982 roku w Pfronten była najlepsza w kombinacji. Wyniki te dały jej drugie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach giganta i kombinacji. Z mistrzostw świata w Schladming wróciła jednak bez medalu. W kombinacji była siódma, w zjeździe ósma, a w gigancie czternasta.

W czołowej dziesiątce Pucharu Świata plasowała się także w dwóch kolejnych latach. Kilkakrotnie stawała na podium, odnosząc trzy kolejne zwycięstwa: 9 stycznia 1983 roku w Verbier wygrała supergiganta, 7 grudnia 1983 roku w Val d’Isère wygrała zjazd, a cztery dni później była najlepsza w kombinacji. Zwycięstwo z 11 grudnia 1983 roku było jej ostatnim pucharowym triumfem i ostatnim zwycięstwem w międzynarodowych zawodach tej rangi. W sezonie 1982/1983 była szósta w klasyfikacji generalnej oraz trzecia w kombinacji, plasując się za Wenzel i Austriaczką Elisabeth Kirchler. W kolejnym sezonie była czwarta w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji zajęła drugie miejsce, ulegając tylko Erice Hess ze Szwajcarii. W lutym 1984 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 21. miejsce w gigancie i 23. miejsce w zjeździe.

Startowała także w sezonie 1984/1985, jednak nie osiągała wyników porównywalnych z poprzednimi sezonami. Na podium znalazła się tylko raz: 6 grudnia 1984 roku w Puy-Saint-Vincent była trzecia w zjeździe. Było to ostatnie podium w jej karierze. W klasyfikacji generalnej zajęła dopiero 35. miejsce. Na początku 1985 roku zakończyła karierę, nie startując na mistrzostwach świata w Bormio.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym sześć złotych: w zjeździe w altach 1973, 1978 i 1981 oraz gigancie w latach 1975, 1976 i 1978. W 1980 roku została wybrana sportsmenką roku w RFN^[1]. W 1992 roku ukończyła medycynę na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W 2011 roku została odznaczona Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec^[2].

Jej mężem jest niemiecki polityk Theo Waigel, z którym ma syna^[3].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
10.	8 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:46,16 min	+2,75 s	Rosi Mittermaier
15.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13 min	+2,33 s	Kathy Kreiner
19.	17 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:37,52 min	+4,16 s	Annemarie Moser-Pröll
2.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+0,46 s	Hanni Wenzel
DNF	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	-	Hanni Wenzel
21.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98 min	+4,54 s	Debbie Armstrong
23.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:13,36 min	+2,29 s	Michela Figini

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
10.	8 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:46,16 min	+2,75 s	Rosi Mittermaier
15.	13 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	1:29,13 min	+2,33 s	Kathy Kreiner
2.	1 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:48,31 min	+0,24 s	Annemarie Moser-Pröll
4.	4 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	2:41,15 min	+0,87 s	Maria Epple
19.	17 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:37,52 min	+4,16 s	Annemarie Moser-Pröll
2.	21 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:41,66 min	+0,46 s	Hanni Wenzel
DNF	23 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:25,09 min	-	Hanni Wenzel
7.	31 stycznia	1982	Schladming	Kombinacja	8,99 pkt	+38,28 pkt	Erika Hess
14.	2 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:37,17 min	+3,73 s	Erika Hess
8.	4 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:37,47 min	+1,09 s	Gerry Sorensen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1972/1973: 41.
• sezon 1973/1974: 34.
• sezon 1974/1975: 13.
• sezon 1975/1976: 10.
• sezon 1976/1977: 18.
• sezon 1977/1978: 11.
• sezon 1978/1979: 3.
• sezon 1979/1980: 5.
• sezon 1980/1981: 5
• sezon 1981/1982: 2.
• sezon 1982/1983: 6.
• sezon 1983/1984: 4.
• sezon 1984/1985: 35.

Zwycięstwa w zawodach

1. Saalbach-Hinterglemm – 12 marca 1980 (gigant)
2. Val d’Isère – 3 grudnia 1980 (gigant)
3. Val d’Isère – 6 grudnia 1981 (gigant)
4. Gressan – 10 grudnia 1981 (gigant)
5. Piancavallo – 18 grudnia 1981 (kombinacja)
6. Pfronten – 8 stycznia 1982 (gigant)
7. Pfronten – 14 stycznia 1982 (kombinacja)
8. Waterville Valley – 4 marca 1982 (gigant)
9. Verbier – 9 stycznia 1983 (supergigant)
10. Val d’Isère – 7 grudnia 1983 (zjazd)
11. Val d’Isère – 11 grudnia 1983 (kombinacja)

• 11 zwycięstw (6 gigantów, 3 kombinacje, 1 supergigant i 1 zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

1. Val d’Isère – 3 grudnia 1975 (zjazd) – 2. miejsce
2. Pfronten – 8 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
3. Les Diablerets – 13 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
4. Arosa – 17 marca 1978 (gigant) – 2. miejsce
5. Piancavallo – 12 grudnia 1978 (gigant) – 3. miejsce
6. Meiringen – 17 stycznia 1979 (zjazd) – 2. miejsce
7. Schruns – 26 stycznia 1979 (zjazd) – 3. miejsce
8. Pfronten – 4 lutego 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
9. Pfronten – 4 lutego 1979 (zjazd) – 3. miejsce
10. Berchtesgaden – 6 lutego 1979 (gigant) – 2. miejsce
11. Aspen – 8 marca 1979 (gigant) – 2. miejsce
12. Heavenly Valley – 11 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
13. Furano – 19 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
14. Waterville Valley – 28 lutego 1980 (gigant) – 3. miejsce
15. Mont-Sainte-Anne – 2 marca 1980 (gigant) – 2. miejsce
16. Val d’Isère – 3 grudnia 1980 (zjazd) – 3. miejsce
17. Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
18. Schruns – 12 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
19. Nendaz – 22 stycznia 1981 (gigant) – 3. miejsce
20. Haus – 8 lutego 1981 (zjazd) – 2. miejsce
21. Maribor – 10 lutego 1981 (gigant) – 3. miejsce
22. Saalbach – 19 grudnia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
23. Saint-Gervais – 21 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
24. Chamonix – 22 grudnia 1981 (gigant) – 2. miejsce
25. Grindelwald – 14 stycznia 1982 (zjazd) – 2. miejsce
26. Bad Gastein – 20 stycznia 1982 (kombinacja) – 2. miejsce
27. Aspen – 27 lutego 1983 (gigant) – 3. miejsce
28. Verbier – 10 stycznia 1983 (supergigant) – 3. miejsce
29. Val d’Isère – 8 grudnia 1983 (zjazd) – 2. miejsce
30. Haus – 21 grudnia 1983 (zjazd) – 2. miejsce
31. Puy-Saint-Vincent – 8 stycznia 1984 (kombinacja) – 2. miejsce
32. Bad Gastein – 13 stycznia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
33. Puy-Saint-Vincent – 6 grudnia 1984 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.)