Irene Pivetti

Irene Pivetti
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1963
Mediolan

Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres

od 16 kwietnia 1994
do 8 maja 1996

Przynależność polityczna

Liga Północna

Poprzednik

Giorgio Napolitano

Następca

Luciano Violante

Irene Pivetti (ur. 4 kwietnia 1963 w Mediolanie) – włoska dziennikarka, prezenterka telewizyjna, polityk, przewodnicząca Izby Deputowanych (1994–1996).

Życiorys

Studiowała filologię i literaturę nowożytną na Uniwersytecie Katolickim w Mediolanie. Pracowała następnie jako publicystka m.in. w gazecie "L'Indipendente". Zaangażowała się w działalność Ligi Północnej. Z jej ramienia w 1992 i 1994 uzyskiwała mandat posłanki do Izby Deputowanych XI i XII kadencji. Po wyborach w 1994, w których zwycięstwo odniosła koalicja skupiona wokół Silvia Berlusconiego, została wybrana na urząd przewodniczącego niższej izby włoskiego parlamentu (jako najmłodsza osoba w historii Włoch)[1].

W 1996 po raz trzeci weszła w skład Izby Deputowanych XIII kadencji (do 2001)[2]. W tym samym roku odeszła z Ligi Północnej, organizowała własne ugrupowanie (Italia Federale), z którym przyłączyła się do Odnowienia Włoskiego[1]. Później działała w Udeur Clemente Mastelli, pełniła w niej funkcję przewodniczącego[3].

Kontynuowała w tym czasie pracę dziennikarską w ramach "Il Messaggero" (1996–1997), "Libero" (2000) i "Il Campanile nuovo" (2000–2002). W 2001 zrezygnowała z aktywności politycznej. Na antenie stacji telewizyjnej La7 zaczęła prowadzić program Fa' la cosa giusta. Później została prezenterką w sieci Mediaset (prowadziła Bisturi! Nessuno è perfetto i Giallo 1). W latach 2005–2006 była gospodarzem talk-show Liberitutti. Następnie była prezenterką w stacji Retequattro (program Tempi moderni), a w latach 2007–2008 prowadzącą na antenie Rai 1 talent show pod nazwą Ballando con le stelle. Współpracowała też z innymi stacjami telewizyjnymi[1].

W 2009 powróciła do lokalnej polityki, mianowano ją asesorem (członkinią władz wykonawczych) w administracji miejscowości Berceto[4]. W 2010 ogłoszono jej nominację do władz miejskich Reggio di Calabria[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d orna Irene Pivetti: sara' assessore a Reggio Calabria (wł.). voceditalia.it, 18 sierpnia 2010. [dostęp 2011-03-31].
  2. ↑ Irene Pivetti na stronie Izby Deputowanych XIII kadencji (wł.). [dostęp 2011-03-31].
  3. ↑ Leaders of Italy (ang.). terra.es. [dostęp 2011-03-31].
  4. ↑ Irene Pivetti nominata assessore a Berceto (wł.). la Repubblica.it, 25 sierpnia 2009. [dostęp 2011-03-31].
Przewodniczący Izby Deputowanych Włoch
Królestwo Włoch
(1861–1945)
  • Urbano Rattazzi (1861–1862)
  • Sebastiano Tecchio (1862–1863)
  • Giovanni Battista Cassinis (1863–1865)
  • Adriano Mari (1865–1867)
  • Giovanni Lanza (1867–1868)
  • Adriano Mari (1868–1969)
  • Giovanni Lanza (1869)
  • Giuseppe Biancheri (1870–1876)
  • Francesco Crispi (1876–1877)
  • Benedetto Cairoli (1978)
  • Domenico Farini (1878–1880)
  • Michele Coppino (1880)
  • Domenico Farini (1880–1884)
  • Michele Coppino (1884)
  • Giuseppe Biancheri (1884–1892)
  • Giuseppe Zanardelli (1892–1894)
  • Giuseppe Biancheri (1894–1895)
  • Tommaso Villa (1895–1897)
  • Giuseppe Zanardelli (1897)
  • Giuseppe Biancheri (1898)
  • Giuseppe Zanardelli (1898–1899)
  • Luigi Chinaglia (1899)
  • Giuseppe Colombo (1899–1900)
  • Niccolò Gallo (1900)
  • Tommaso Villa (1900–1902)
  • Giuseppe Biancheri (1902–1904)
  • Giuseppe Marcora (1904–1906)
  • Giuseppe Biancheri (1906–1907)
  • Giuseppe Marcora (1907–1919)
  • Vittorio Emanuele Orlando (1919–1920)
  • Enrico De Nicola (1920–1924)
  • Alfredo Rocco (1924–1925)
  • Antonio Casertano (1925–1929)
  • Giovanni Giuriati (1929–1934)
  • Costanzo Ciano (1934–1939)
  • Dino Grandi (1939–1944)
  • Vittorio Emanuele Orlando (1944–1945)
  • Carlo Sforza (1945–1946)
  • Giuseppe Saragat (1946–1947)
  • Umberto Terracini (1947–1948)
Republika Włoska
(od 1948)
  • W latach 1939–1944 izba działała pod nazwą Camera dei fasci e delle corporazioni, a w latach 1945–1946 pod nazwą Consulta nazionale. W latach 1946–1948 jednoizbowy parlament działał jako Assemblea Costituente.

Media użyte na tej stronie