Ireneusz (Semko)
| Walentyn Semko | |
| Metropolita niżyński i priłucki | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 czerwca 1963 |
| Data śmierci | 23 września 2017 |
| Metropolita niżyński i priłucki | |
| Okres sprawowania | 2017 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 26 lutego 1985 |
| Diakonat | 6 kwietnia 1985 |
| Prezbiterat | 30 listopada 1986 |
| Chirotonia biskupia | 10 czerwca 2007 |
| Data konsekracji | 10 czerwca 2007 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Agatangel (Sawwin), Nataniel (Kałajdżiew), Joannicjusz (Kobziew), Onufry (Berezowski), Marek (Petrowcy), Sofroniusz (Dmytruk), Anatol (Hładky), Paweł (Łebid), Mitrofan (Jurczuk), Ambroży (Polikopa), Hiob (Smakouz), Agapit (Horáček), Longin (Korczagin), Łukasz (Kowałenko), Melecjusz (Jehorenko), Antoni (Pakanycz) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ireneusz, imię świeckie Wałentyn Anatolijowycz Semko (ur. 11 czerwca 1963 we wsi Ropotucha, zm. 23 września 2017) – ukraiński biskup prawosławny.
Życiorys
Wychował się we wsi Ładyżynka w rejonie humańskim obwodu czerkaskiego Ukraińskiej SRR. W 1982 rozpoczął studia w instytucie inżynieryjno-budowlanym w Kijowie, z których zrezygnował po roku. Wstąpił wówczas do seminarium duchownego w Moskwie. Jesienią 1984 został posłusznikiem w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, gdzie 26 lutego 1985 złożył śluby wieczyste z imieniem Ireneusz. 6 kwietnia tego samego roku przyjął święcenia diakońskie, zaś 30 listopada 1986 arcybiskup czeboksarski i czuwaski Barnaba udzielił mu święceń kapłańskich. W 1987, po ukończeniu nauki w seminarium duchownym został przeniesiony do ławry Poczajowskiej, zaś w 1991 – do ławry Kijowsko-Peczerskiej. W tym samym okresie studiował w Moskiewskiej Akademii Duchownej, której dyplom uzyskał w 1992. W 2006 uzyskał tytuł kandydata nauk za pracę Historia prawosławnych monasterów żeńskich na Ukrainie w XX wieku.
W 2007 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego wydzielił z eparchii czernihowskiej nową eparchię niżyńską. 10 czerwca tego samego roku w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w ławrze Peczerskiej miała miejsce jego chirotonia na biskupa niżyńskiego. Od 10 kwietnia 2008 nosi tytuł biskupa niżyńskiego i priłuckiego. W 2014 został podniesiony do godności arcybiskupiej[1]. 28 lipca 2017 r. został podniesiony do godności metropolity[2]. Zmarł w 2017 po chorobie[3] i został pochowany w Czerwonogórskim Monasterze Opieki Matki Bożej w Bakajiwce (obwód czerkaski)[4].
Odznaczenia
- 1985 – medal św. Sergiusza z Radoneża I stopnia
- 2000 – order jubileuszowy „Narodzenie Pańskie 2000” II stopnia
- 2001 – order św. Dymitra Sołuńskiego IV stopnia
- 2003 – order św. Nestora Kronikarza II stopnia
- 2008 – order św. apostoła i ewangelisty Jana Teologa II stopnia
Przypisy
- ↑ Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви
- ↑ Українська Православна Церква урочисто відзначила День Хрещення Русі
- ↑ Відійшов до Господа Високопреосвященніший Митрополит Ніжинський і Прилуцький Іриней, orthodox.cn.ua [dostęp 2017-09-23] (ukr.).
- ↑ В Киево-Печерской лавре состоялось отпевание митрополита Нежинского и Прилукского Иринея, 25 września 2017.
Bibliografia
| Poprzednik Powstanie eparchii | Biskup niżyński 2007 – 2017 | Następca Klemens (Weczeria) |
Media użyte na tej stronie