Ireneusz Branowski

Ireneusz Konrad Branowski

„Blahaczek”

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1892 Winniki
Data i miejsce śmierci	7 marca 1936 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1936
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty 6 pułk piechoty 13 pułk piechoty 69 pułk piechoty 32 pułk piechoty Szkoła Podchorążych dla Podoficerów
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób Ireneusza Branowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Ireneusz Konrad Branowski ps. „Blahaczek” (ur. 25 listopada 1892 w Winnikach, zm. 7 marca 1936 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 25 listopada 1892 w Winnikach, w ówczesnym powiecie lwowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Rudolfa, urzędnika, i Karoliny z Kleszczyńskich^[1].

Od 1911 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 pułku piechoty. Od 21 maja do 22 lipca był słuchaczem III Kursu Szkoły Podchorążych Legionów Polskich. 28 lipca 1915 został przeniesiony z batalionu uzupełniającego nr II do 6 pułku piechoty. 1 kwietnia 1916 roku awansował na chorążego^[2]. Dowodził plutonem. 6 lipca 1916 został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką. Po zakończeniu rekonwalescencji został przydzielony do 3 kompanii uzupełniającej. Od 1 stycznia 1917 ponownie służył w 6 pp. Latem 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. 16 lutego 1918, po bitwie pod Rarańczą, został internowany przez Austriaków w Witkowicach.

13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami pełnił służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Instytucie Wojskowo-Wydawniczym w Warszawie^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 447. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 13 pułk piechoty w Pułtusku^[4]. W 1923 pełnił służbę w 69 pułku piechoty w Gnieźnie, a w następnym roku, w Oddziale I Sztabu Generalnego^[5][6]. 18 lutego 1928 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. W 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z jednoczesnym przydziałem do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych^[8]. 31 marca 1930 został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu^[9][10]. 28 czerwca 1933 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy na stanowisko kwatermistrza^[11]. 18 kwietnia 1935 został przeniesiony do Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko komendanta Okręgu Nr 1 Związku Strzeleckiego^[12].

Zmarł 7 marca 1936 w Warszawie^[13]. 11 marca 1936 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[14] (kwatera 19A-8-28)^[15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[16][17]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[17]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka za Rany i Kontuzje
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej^[18]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[18]
• Odznaka Strzelecka^[18]

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ireneusz Branowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-07)].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.