Irial Faid

Irial Faid (ir. Irial Fáidh, Irial Prorok) – legendarny zwierzchni król Irlandii z dynastii Milezjan w latach 999-989 p.n.e. Najmłodszy syn zwierzchniego króla Irlandii Eremona i jego drugiej żony Tei, córki Lugaida, syna Itha.

Według średniowiecznych legend irlandzkich i historycznej tradycji, stał się zwierzchnim królem Irlandii po pokonaniu i zabiciu Era, Orby, Ferona i Fergny, synów Emera Finna, w bitwie pod Cuil Marta. Ci bowiem zabili jego braci przyrodnich Luigne’a i Laigne’a. Jednak Roczniki Czterech Mistrzów podały, że po pół roku rządów czterech synów Emera Finna, nastąpiło drugie półrocze rządów Nuady I Nechta, zaś ich czasy panowania razem tworzyły jeden rok. Niewykluczone, że rocznikarze średniowieczni uważali Nuadę za uzurpatora, a Iriala za legalnego władcę. W czasie swego panowania oczyścił szesnaście równin, zbudował siedem królewskich fortów. Trzy razy walczył z Fomorianami, a czwarty raz z Fir Bolgami. Po dziesięciu latach rządów zmarł w Magh Muaidhe. Został zastąpiony przez swego syna Eithriala. Lebor Gabála Érenn („Księga najazdów Irlandii”) umieściła jego śmierć podczas panowania Tautanesa, króla Asyrii (1191-1182 p.n.e. Kroniki Euzebiusza z Cezarei).

Bibliografia

• Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 35-37.
• Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 189-195 i 427-431.
• Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 372, ISBN 3-598-21543-6.