Irina-Camelia Begu
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1990 |
Wzrost | 181 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | 2005 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 5 WTA, 2 WTA 125K, 12 ITF |
Najwyżej w rankingu | 22 (22 sierpnia 2016) |
Australian Open | 4R (2015) |
Roland Garros | 4R (2016, 2022) |
Wimbledon | 3R (2015, 2021, 2022) |
US Open | 2R (2012, 2014, 2018, 2022) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 9 WTA, 19 ITF |
Najwyżej w rankingu | 22 (1 października 2018) |
Australian Open | SF (2018) |
Roland Garros | SF (2021) |
Wimbledon | QF (2018) |
US Open | 3R (2015) |
Irina-Camelia Begu (ur. 26 sierpnia 1990 w Bukareszcie) – rumuńska tenisistka.
Kariera tenisowa
Karierę rozpoczęła w 2005 występując z dziką kartą na turnieju ITF w Bukareszcie, gdzie wygrała swój pierwszy mecz. Jeszcze tego samego roku udanie przeszła kwalifikacje na podobnym turnieju i dotarła do drugiej rundy turnieju głównego. W następnym roku wygrała turniej w grze deblowej i dotarła do finału gry singlowej, w którym przegrała z rodaczką Alexandrą Cadanțu. W 2007 wygrała pierwszy turniej singlowy, pokonując w finale Andreeę Mitu. W sumie wygrała dwanaście turniejów singlowych i dziewiętnaście deblowych rangi ITF.
W 2009 spróbowała swych sił w turniejach cyklu WTA i w Wielkim Szlemie. Największy sukces odniosła w kwalifikacjach do Roland Garros, gdzie dotarła do trzeciej rundy, pokonując po drodze takie zawodniczki jak Mervana Jugić-Salkić i Maša Zec Peškirič. W 2010 udanie przeszła kwalifikacje w Warszawie, ale przegrała w pierwszej rundzie turnieju głównego z Timeą Bacsinszky. 11 kwietnia 2011, jako kwalifikantka, dotarła do finału turnieju w Marbelli, w którym lepszą okazała się nr 5 na świecie, Wiktoryja Azaranka, ale sukces ten pozwolił Rumunce na awans do pierwszej setki światowego rankingu, na miejsce 97.
Wysoki ranking zapewnił jej bezpośredni udział we French Open, na którym dotarła do drugiej rundy, pokonując w pierwszej Aravane Rezaï. Bezpośrednio po rozgrywkach wielkoszlemowych w Paryżu zagrała mocno obsadzony turniej ITF w Marsylii, gdzie dotarła do finału, w którym przegrała jednak z Pauline Parmentier. W czerwcu wystąpiła w pierwszej rundzie Wimbledonu, w której przegrała z Flavią Pennettą, a tydzień po zakończeniu tych rozgrywek dotarła do finału turnieju WTA w Budapeszcie, w którym uległa Robercie Vinci.
W 2012 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w grze deblowej. W parze razem z Monicą Niculescu pokonała parę Chuang Chia-jung oraz Marina Erakovic podczas turnieju w Hobart[1]. We wrześniu zwyciężyła w pierwszym turnieju WTA w grze pojedynczej, w Taszkencie.
W 2015 roku wygrała turniej w Seulu, w finale pokonując Alaksandrę Sasnowicz.
W zawodach cyklu WTA Tour Rumunka wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej z dziewięciu rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w dziewięciu turniejach z szesnastu rozegranych finałów. Triumfowała też w jednym turnieju singlowym w cyklu WTA 125.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | Q3 | 1R | 2R | 1R | 4R | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 0 / 11 | 8 – 11 | |||||||
French Open | A | A | A | Q3 | A | 2R | 2R | 1R | Q3 | 3R | 4R | 1R | 3R | 3R | 2R | 1R | 4R | 0 / 11 | 15 – 11 | |||||||
Wimbledon | A | A | A | Q2 | Q1 | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 2R | 1R | Q2 | NH | 3R | 3R | 0 / 10 | 8 – 10 | |||||||
US Open | A | A | A | Q1 | A | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | Q2 | 1R | 1R | 2R | 0 / 11 | 4 – 11 | |||||||
Ranking na koniec roku | 974 | 710 | 231 | 230 | 214 | 40 | 52 | 124 | 42 | 31 | 29 | 43 | 66 | 99 | 76 | 60 | 0 / 43 | 35 – 43 |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | QF | 3R | 1R | 2R | 1R | 1R | SF | 2R | 1R | 1R | 1R | 0 / 11 | 11 – 11 | ||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 2R | A | QF | 2R | 1R | 1R | SF | 2R | 0 / 10 | 13 – 10 | ||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | A | QF | 3R | NH | A | 1R | 0 / 9 | 7 – 9 | ||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 3R | 1R | 1R | 2R | A | A | 2R | 1R | 0 / 10 | 5 – 10 | ||||||||
Ranking na koniec roku | 821 | 601 | 406 | 188 | 157 | 62 | 37 | 69 | 56 | 30 | 170 | 38 | 23 | 73 | 123 | 63 | 0 / 40 | 36 – 40 |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 1R | A | A | A | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
0 / 2 | 1 – 2 |
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 9 (5–4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 10 kwietnia 2011 | Marbella | Ceglana | Wiktoryja Azaranka | 3:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 10 lipca 2011 | Budapeszt | Ceglana | Roberta Vinci | 4:6, 6:1, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 15 września 2012 | Taszkent | Twarda | Donna Vekić | 6:4, 6:4 |
Finalistka | 3. | 19 października 2014 | Moskwa | Twarda (hala) | Anastasija Pawluczenkowa | 4:6, 7:5, 1:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 27 września 2015 | Seul | Twarda | Alaksandra Sasnowicz | 6:3, 6:1 |
Zwyciężczyni | 3. | 5 sierpnia 2016 | Florianópolis | Twarda | Tímea Babos | 2:6, 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 4. | 23 lipca 2017 | Bukareszt | Ceglana | Julia Görges | 6:3, 7:5 |
Finalistka | 4. | 28 sierpnia 2021 | Cleveland | Twarda | Anett Kontaveit | 6:7(5), 4:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 24 lipca 2022 | Palermo | Ceglana | Lucia Bronzetti | 6:2, 6:2 |
Gra podwójna 16 (9–7)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 14 stycznia 2012 | Hobart | Twarda | Monica Niculescu | Chuang Chia-jung Marina Erakovic | 6:7(4), 7:6(4), 10–5 |
Finalistka | 1. | 28 kwietnia 2012 | Fez | Ceglana | Alexandra Cadanțu | Petra Cetkovská Aleksandra Panowa | 6:3, 6:7(5), 9–11 |
Finalistka | 2. | 21 października 2012 | Luksemburg | Twarda (hala) | Monica Niculescu | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 21 czerwca 2013 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta | Anabel Medina Garrigues | Dominika Cibulková Arantxa Parra Santonja | 4:6, 7:6(3), 11–9 |
Zwyciężczyni | 3. | 22 lutego 2014 | Rio de Janeiro | Ceglana | María Irigoyen | Johanna Larsson Chanelle Scheepers | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 4. | 21 września 2014 | Seul | Twarda | Lara Arruabarrena | Mona Barthel Mandy Minella | 6:3, 6:3 |
Finalistka | 3. | 21 lutego 2015 | Rio de Janeiro | Ceglana | María Irigoyen | Ysaline Bonaventure Rebecca Peterson | 0:3 krecz |
Finalistka | 4. | 3 października 2015 | Wuhan | Twarda | Monica Niculescu | Martina Hingis Sania Mirza | 2:6, 3:6 |
Finalistka | 5. | 23 października 2015 | Moskwa | Twarda (hala) | Monica Niculescu | Darja Kasatkina Jelena Wiesnina | 3:6, 7:6(7), 5–10 |
Zwyciężczyni | 5. | 23 lipca 2017 | Bukareszt | Ceglana | Raluca Olaru | Elise Mertens Demi Schuurs | 6:3, 6:3 |
Zwyciężczyni | 6. | 15 października 2017 | Tiencin | Twarda | Sara Errani | Dalila Jakupović Nina Stojanović | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 7. | 6 stycznia 2018 | Shenzhen | Twarda | Simona Halep | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková | 1:6, 6:1, 10–8 |
Finalistka | 6. | 30 czerwca 2018 | Eastbourne | Trawiasta | Mihaela Buzărnescu | Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 3:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 8. | 22 lipca 2018 | Bukareszt | Ceglana | Andreea Mitu | Danka Kovinić Maryna Zanewśka | 6:3, 6:4 |
Finalistka | 7. | 29 września 2018 | Taszkent | Twarda | Raluca Olaru | Olga Danilović Tamara Zidanšek | 5:7, 3:6 |
Zwyciężczyni | 9. | 3 lutego 2019 | Hua Hin | Twarda | Monica Niculescu | Anna Blinkowa Wang Yafan | 2:6, 6:1, 12–10 |
Finały turniejów WTA 125K series
Gra pojedyncza 2 (2–0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 8 marca 2020 | Indian Wells | Twarda | Misaki Doi | 6:3, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 18 września 2022 | Bukareszt | Ceglana | Réka Luca Jani | 6:3, 6:3 |
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 09/09/2007 | Braszów | ITF | 10 000 | ziemna | Andreea Mitu | 7:6, 6:2 |
2. | 07/09/2008 | Braszów | ITF | 10 000 | ziemna | Diana Enache | 4:6, 6:4, 6:1 |
3. | 14/09/2008 | Budapeszt | ITF | 10 000 | ziemna | Laura Ioana Andrei | 7:5, 6:1 |
4. | 12/10/2008 | Dżunija | ITF | 50 000 | ziemna | Anastasija Jakimawa | 6:2, 6:0 |
5. | 26/10/2008 | Glasgow | ITF | 25 000 | twarda | Patricia Mayr | 2:6, 7:5, 7:6 |
6. | 19/09/2010 | Podgorica | ITF | 25 000 | ziemna | Annalisa Bona | 6:1, 6:1 |
7. | 13/02/2011 | Cali | ITF | 100 000 | ziemna | Laura Pous Tió | 6:3, 7:6 |
8. | 24/07/2011 | Bukareszt | ITF | 100 000 | ziemna | Laura Pous Tió | 6:3, 7:5 |
9. | 09/03/2014 | Campinas | ITF | 25 000 | ziemna | Aleksandra Panowa | 6:2, 6:4 |
10. | 16/03/2014 | São Paulo | ITF | 25 000 | ziemna | Aleksandra Panowa | 7:5, 4:6, 6:4 |
11. | 06/06/2014 | Contrexéville | ITF | 100 000 | ziemna | Kaia Kanepi | 6:3, 6:4 |
12. | 16/02/2020 | Kair | ITF | 100 000 | twarda | Łesia Curenko | 6:4, 3:6, 6:2 |
Przypisy
- ↑ AAP: Barthel wins title (ang.). hobartinternational.com.au, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-14].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-08] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-02-08] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-08] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.