Iron Man (singel)

Iron Man
ilustracja
Singel zespołu Black Sabbath
z albumu Paranoid
Wydany

październik 1971

Nagrywany

1970

Gatunek

heavy metal

Długość

3:33 (singel)
5:56 (album)

Wydawnictwo

Warner Bros. (USA/Kanada)

Producent

Rodger Bain

Format

7” 45 rpm

Singel po singlu
„Paranoid”
(1970)		„Iron Man”
(1971)		„After Forever”
(1971)

Iron Man – utwór nagrany przez brytyjski zespół heavymetalowy Black Sabbath. Piosenka pojawiła się na albumie Paranoid, wydanym w roku 1970. Później znalazła się ona także na kompilacji We Sold Our Soul for Rock ’n’ Roll.

Tekst i nagranie

Oryginalnie utwór miał się nazywać „Iron Bloke”, a nazwę wymyślił wokalista Ozzy Osbourne. Słuchając głównego riffu pierwszy raz, Osbourne określił go jako „wielki chodzący kloc z żelaza”. Tytuł później zmieniono na „Iron Man”, a Geezer Butler dopisał słowa do podkładu.

Chociaż tytuł przypomina nazwę superbohatera komiksów Marvela, to nie ma on żadnego związku z postacią Iron Mana, który został stworzony siedem lat przed powstaniem utworu Black Sabbath. Mimo to w 2008 r. piosenka znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu Iron Man.

Popularność

Był to drugi singiel wydany w USA, jednak w rodzimej Anglii utwór nie został wydany na małej płycie. Choć był bardzo rzadko odtwarzany w stacjach radiowych, to sprzedaż była wystarczająca, by znalazł się w notowaniach.

Polską wersję utworu nagrał zespół Piersi[1], znalazła się ona na debiutanckim albumie pt. Piersi wydanym w 1992 roku.

Nowa wersja utworu została dołączona do albumu Reunion (1998) i otrzymała w 2000 roku Grammy za najlepszy występ metalowy. Black Sabbath otrzymał ponownie nagrodę w roku 2014 za utwór „God Is Dead?”.

W filmie Szkoła rocka pierwszy riff jaki uczy Dewey (Jack Black) Zacka (Joey Gaydos Jr.) to właśnie riff z „Iron Man”.

W 2007 Nissan użył go w reklamie swoich Pick-upów.

Nagrody i notowania

  • W 2000 roku, po ponad 30 latach od pierwotnego nagrania, utwór został nagrodzony Grammy.
  • Singel uplasował się na 317. miejscu w rankingu 500 utworów wszech czasów prowadzonego przez magazyn Rolling Stone[2].
  • Iron Man był pierwszy na liście VH1 40 Najlepszych Utworów Metalowych w roku 2006.[3]
  • Dostała się także na 52 miejsce w 1972 roku w The Billboard 100.[4]

Twórcy

Przypisy

  1. ↑ kid: Intro dla PiS, czyli jeśli nie We Will Rock You, to co? Jestem Ajron Men. [w:] wyborcza.pl [on-line]. Agora SA, 2011-06-12. [dostęp 2020-02-10].
  2. ↑ „Lista 500 utworów wszech czasów magazynu Rolling Stone”.. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-05)]. Rolling Stone.
  3. ↑ „Top 40 Najlepszych Utworów Metalowych”, 1–4 maja 2006, [vh1.com VH1.com], link sprawdzany 24 marca 2014 roku.
  4. ↑ Black Sabbath | Awards | AllMusic, allmusic.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

Black Sabbath
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Single
  • „Evil Woman”
  • „Black Sabbath”
  • „N.I.B.”
  • „The Wizard”
  • „Paranoid”
  • „Iron Man”
  • „War Pigs”
  • „Fairies Wear Boots”
  • „Sweet Leaf”
  • „Children of the Grave”
  • „After Forever”
  • „Snowblind”
  • „Tomorrow’s Dream”
  • „Supernaut”
  • „Changes”
  • „Sabbath Bloody Sabbath”
  • „Sabbra Cadabra”
  • „Am I Going Insane?”
  • „Hole in the Sky”
  • „Symptom of the Universe”
  • „Rock ’n’ Roll Doctor”
  • „Dirty Women”
  • „Never Say Die!”
  • „A Hard Road”
  • „Neon Knights”
  • „Die Young”
  • „The Mob Rules”
  • „Turn Up the Night”
  • „Voodoo”
  • „Trashed”
  • „No Stranger to Love”
  • „Headless Cross”
  • „Devil and Daughter”
  • „Feels Good to Me”
  • „TV Crimes”
  • „The Hand that Rocks the Cradle”
  • „Psycho Man”
  • „Selling My Soul”
  • „The Devil Cried”
Wideografia
  • Never Say Die
  • Black and Blue
  • The Black Sabbath Story Vol. 1 – 1970–1978
  • The Black Sabbath Story Vol. 2 – 1978–1992
  • The Last Supper
  • Inside Black Sabbath – 1970–1992
  • Black Sabbath's Paranoid
  • Rock Review
  • In Their Own Words
  • Hangin' with Heaven and Hell
Powiązane

Media użyte na tej stronie