Iryna Buriaczok
Państwo | Ukraina |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 lipca 1986 Chersoń |
Wzrost | 181 cm |
Masa ciała | 70 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu | 183 (14 czerwca 2010) |
Roland Garros | 2Q (2010) |
Wimbledon | 1Q (2010) |
US Open | 1Q (2009) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 2 WTA, 13 ITF |
Najwyżej w rankingu | 66 (17 marca 2014) |
Australian Open | 1R (2014) |
Roland Garros | 1R (2013, 2014) |
Wimbledon | 1R (2013, 2014) |
US Open | 1R (2013) |
Iryna Buriaczok (ukr. Ірина Бурячок, ur. 5 lipca 1986) – ukraińska tenisistka.
W zawodowych rozgrywkach zadebiutowała w maju 2002 roku, biorąc udział w turnieju ITF w węgierskim Segedynie. Zagrała tam w kwalifikacjach do turnieju głównego i wygrała pierwszy mecz ale w drugim pokonała ją Ana Jovanović. W tym samym roku zagrała jeszcze w kwalifikacjach do kilku turniejów, między innymi w Poznaniu, Kędzierzynie-Koźlu i Gdyni, ale w żadnym z nich nie udało jej się zagrać w fazie głównej. Zrealizowała to w roku następnym, we Lwowie, gdzie najpierw wygrała kwalifikacje a potem osiągnęła drugą rundę w turnieju głównym.
W 2005 roku wygrała swój pierwszy w karierze turniej w grze deblowej w portugalskim Portimão, gdzie w parze z Olgą Panową, pokonała parę Anaïs Laurendon i Linda Smoleňáková. W tym samym roku doszła też do finału gry pojedynczej w Ramat ha-Szaron, ale przegrała w nim z Ivetą Gerlovą. Pierwszy turniej w singlu wygrała w 2006 roku, w chorwackim Cavtat, w którym w finale pokonała Belgijkę Caroline Maes.
W sumie wygrała cztery turnieje w grze singlowej i trzynaście w grze deblowej rangi ITF.
W lipcu 2009 roku zagrała po raz pierwszy w turnieju WTA Tour w Båstad. Wygrała tam kwalifikacje, pokonując w decydującym meczu Lilię Osterloh i zagrała jeden mecz z fazie głównej turnieju z Mariją Kirilenko, który przegrała 0:6, 4:6. W sierpniu tego samego roku spróbowała swoich sił w kwalifikacjach do turnieju wielkoszlemowego US Open, ale Chinka Zhang Shuai okazała się od niej lepsza już w pierwszej rundzie.
W 2010 roku wzięła udział w kwalifikacjach do French Open, gdzie pokonała w pierwszej rundzie Hiszpankę Evę Fernández Brugues a przegrała w drugiej z Rumunką Monicą Niculescu. Było to jej największe osiągnięcie w historii występów w Wielkim Szlemie w grze pojedynczej.
W 2012 roku zwyciężyła w pierwszym turnieju WTA, a miało to miejsce w Baku, kiedy razem z Waleriją Sołowjową pokonały 6:3, 6:2 Evę Birnerovą i Albertę Brianti.
Na początku stycznia 2013 roku, również z Sołowjową, doszła do finału w Shenzhen, gdzie uległy 0:6, 5:7 parze Chan Hao-ching–Chan Yung-jan. W lipcu obroniła tytuł wywalczony w Baku. Razem z Oksaną Kalasznikową pokonały w finale wynikiem 4:6, 7:6(3), 10–4 parę Eleni Daniilidu–Aleksandra Krunić.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra podwójna
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 28 lipca 2012 | Baku | Twarda | Walerija Sołowjowa | Eva Birnerová Alberta Brianti | 6:3, 6:2 |
Finalistka | 1. | 5 stycznia 2013 | Shenzhen | Twarda | Walerija Sołowjowa | Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 0:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 2. | 28 lipca 2013 | Baku | Twarda | Oksana Kalasznikowa | Eleni Daniilidu Aleksandra Krunić | 4:6, 7:6(3), 10–4 |
Finalistka | 2. | 27 września 2013 | Ningbo | Twarda | Oksana Kalasznikowa | Chan Yung-jan Zhang Shuai | 2:6, 1:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 30 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 30 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Official flag used by the Fédération Internationale de Football Association (FIFA) to represent Chinese Taipei in association football matches. Also used at the Olympics from 1986 to 2010.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Autor: Sirobi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Irina Buryachok playing at Roland Garros 30 May 2013