Ivan Šubašić

Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ivan Šubašić
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1892 Vukova Gorica
Data i miejsce śmierci	22 marca 1955 Zagrzeb
Premier Jugosławii
Okres	od 8 lipca 1944 do 2 listopada 1944
Przynależność polityczna	Chorwacka Partia Ludowa
Poprzednik	Božidar Purić
Następca	Josip Broz Tito
Ban Chorwacji
Okres	od 24 sierpnia 1939 do 13 czerwca 1943
Poprzednik	Ivo Krbek
Następca	funkcja zlikwidowana

Ivan Šubasić (ur. 7 maja 1892 w Vukovej Goricy, zm. 22 marca 1955 w Zagrzebiu) – chorwacki i jugosłowiański polityk, od 1944 do stycznia 1945 premier emigracyjnego rządu Jugosławii, minister spraw zagranicznych Jugosławii od marca do października 1945 roku^{potrzebne źródło}, ostatni ban Chorwacji.

Życiorys

Urodził się w Vukovej Goricy nieopodal Karlovaca w Chorwacji. Ukończył szkołę elementarną i średnią w Zagrzebiu i zapisał się na Wydział Teologii Uniwersytetu w Zagrzebiu.

W czasie I wojny światowej powołany do armii Austro-Węgier, w której składzie wziął udział w walce z serbskimi oddziałami na rzece Drina. Później został wysłany na front wschodni, z którego uciekł do Rosjan. Stamtąd dołączył do jugosłowiańskich ochotników walczących w serbskiej armii na froncie w Salonikach.

Po wojnie Šubašić ukończył prawo na Uniwersytecie w Zagrzebiu i następnie otworzył biuro prawne we Vrbovsku. Tam spotkał Vladka Mačka i dołączył do Chorwackiej Partii Ludowej. W 1938 został wybrany do jugosłowiańskiego Zgromadzenia Narodowego. W latach 1939–1941 był banem Chorwacji. Po agresji Niemiec na Jugosławię przebywał na emigracji. Był pierwszym przedstawicielem dyplomatycznym jugosłowiańskiego rządu emigracyjnego w Stanach Zjednoczonych. W 1944 objął funkcję premiera rządu emigracyjnego. Zawarł porozumienia z marszałkiem Titą (pod naciskiem Brytyjczyków^[1]) w czerwcu 1944 na wyspie Vis i w październiku 1944 w Belgradzie. W styczniu 1945 zdymisjonowany ze stanowiska premiera przez króla Jugosławii Piotra II, czego alianci nie uznali.

W utworzonym w Belgradzie w marcu 1945 rządzie koalicyjnym z politykami NKOJ pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.

Przypisy