Iveco Eurocargo

Iveco Eurocargo – to typoszereg samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej (DMC) od 6 do 19 ton, a jako ciągniki siodłowe od 26 do 32,5 ton, produkowany przez koncern Iveco od 1991 roku. Jest produkowany we Włoszech, Brazylii i Argentynie, a montowany m.in. w Wenezueli. Powstawał również w Wielkiej Brytanii i Hiszpanii. Od 2008 roku produkowana jest kolejna generacja. W początkowym okresie produkcji typoszereg nosił nazwę Iveco EuroCargo. Na bazie specjalnie skonstruowanych podwozi Eurocargo, zwanych Euromidi, powstają autobusy firmy Irisbus (wcześniej również pod marką Iveco) i innych firm specjalizujących się w budowie nadwozi autobusowych.

W 2008 r. Wojsko Polskie zakupiło 646 samochodów ogólnego przeznaczenia średniej ładowności IVECO Eurocargo ML160 z dostawą do 2012. Podwozie Eurocargo służy również do zabudowy opancerzonego pojazdu minoodpornego AMZ-Kutno Żubr AMZ Żubr używanego przez Wojsko Polskie.

Iveco EuroCargo (1991-2002)

Iveco EuroCargo

(c) Samoborac, CC-BY-SA-3.0 Izotermiczny Iveco Eurocargo pierwszej generacji z 2002 roku
Producent	Iveco IVECO-Pegaso
Okres produkcji	1991–2002
Miejsce produkcji	Brescia  Włochy Langley  Wielka Brytania (1991–1997) Barcelonie-Mataro  Hiszpania  Argentyna
Poprzednik	Iveco Zeta/TurboZeta Iveco Ford Cargo
Następca	Iveco Eurocargo II
Dane techniczne
Segment	samochód ciężarowy
Silniki	R4, 3908 cm³ R6, 5861 cm³ R6, 7685 cm³
Skrzynia biegów	6-biegowe mechaniczne: Iveco 2845 Iveco 2855 Iveco 2865
Rozstaw osi	2700 – 3105 – 3690 – 4185 – 4815 – 6570 mm
Masa własna	2740 – 4260 kg
Ładowność	3100–12800 kg
Dane dodatkowe
Konkurencja	Mercedes-Benz LK Mercedes-Benz Atego

Iveco Ford EuroCargo w Wielkiej Brytanii

Iveco EuroCargo jako wóz strażacki

Iveco EuroCargo Tector 120E28 po modernizacji z 2000 roku

Projektując nowy typoszereg założono, że powinien on obejmować modele jak najlepiej dostosowane do potrzeb odbiorców. Dlatego zdecydowano się na konstrukcję modułową z bardzo dużą liczbą dostępnych wersji i odmian. Rodzina pojazdów „Iveco EuroCargo” pierwszej generacji była stylizowana przez Giorgetto Giugiaro z firmy Italdesign. Była ona następcą dwóch typoszeregów: Iveco Zeta/TurboZeta (1977–1991) o DMC 6-12 ton, oraz Iveco Ford Cargo (1982–1991, w Iveco od 1986 roku) o DMC 6-24 ton. Być może również typoszeregu Iveco Magirus MK o DMC 7,5-13 ton. Początkowo był produkowany w dawnym zakładzie firmy OM w Brescii we Włoszech, w Barcelonie-Mataro w Hiszpanii przez IVECO-Pegaso (przez kilka lat) oraz w Langley w Wielkiej Brytanii. Zakład w Langley, przejęty od Forda wraz z odkupieniem „Ford Truck UK”, zamknięto w październiku 1997 roku, tym samym zakończono tam produkcję „Iveco EuroCargo”, sięgającą wcześniej do około 10 tys. sztuk rocznie. Całkowity poziom produkcji tej generacji wahał się w przedziale około 15–25 tys. sztuk rocznie. Zapewniło to udział rynkowy w kategorii 6-16 ton w Europie Zachodniej na poziomie około 20–30%. Maksymalny udział rynkowy (30%) osiągnięto w 2001 roku, po wprowadzeniu do sprzedaży rodziny silników Iveco Tector.

Ciężarówki rodziny EuroCargo zdobyły międzynarodowy tytuł Samochodu Ciężarowego Roku – „Truck of the Year” za 1992 rok.

Pierwsza generacja obejmowała początkowo aż 218 modeli bazowych i 4462 możliwych wariantów. Później ich liczba została jeszcze zwiększona. Dopuszczalna masa całkowita wynosiła 6-15 ton, zaś dla modeli z Langley sięgała do 17 ton. Były to modele z napędem 4x2 oraz 4x4 (o DMC 10 i 14 ton). Stosowano trzy podstawowe typy silników Iveco o 7 zakresach mocy: 8040 (R4, 3,9 dm³, 85-100 kW, 114-134 KM), 8060 (R6, 5,8 dm³, 105-130 kW, 141-175 KM), 8360 (R6, 7,7 dm³, 152-167-196 kW, 203-224-262 KM). Stosowano również 3 bądź 4 typy kabin: standardowa dzienna (długość 1535 mm), wydłużona sypialna (2115 mm), podwyższona sypialna (1535 mm) oraz być może przedłużona załogowa; 5 skrzyń biegów, 8, a następnie 11 rozstawów osi, 9 przełożeń mostu napędowego. Wersje o DMC 6-10 ton wyposażano w hamulce tarczowe przy wszystkich kołach, sterowane hydraulicznie, ze wspomaganiem. Cięższe modele posiadały z tyłu hamulce bębnowe. Stosowano 4 rodzaje zawieszenia: resory piórowe paraboliczne, resory piórowe półeliptyczne (do prac przy dużym obciążeniu w terenie), resory paraboliczne z przodu oraz miechy pneumatyczne z tyłu (w lżejszych modelach), zawieszenie pneumatyczne (dla dystrybucji miejskiej).

W październiku 1997 roku dokonano modernizacji typoszeregu (oznaczanej MY97, czyli Model Year 1997), która objęła głównie kabiny i układ hamulcowy. Jednocześnie zakończono produkcję w Langley, zamykając tamtejszy zakład. Produkcję skoncentrowano w Brescii. Modele EuroCargo były w drugiej połowie lat 90. (prawdopodobnie w latach 1995–2000) montowane w standardzie SKD w Poznaniu przez firmę „Servipol” z grupy PEKAES. Podwozia autobusowe Euromidi, produkowane w zakładzie w Barcelonie-Mataro, jako odmiany podwozi Eurocargo były dostosowane do DMC 8-10 oraz 15 i 17 ton. Ładowność podwozia wynosiła od 3100 kg do 12800 kg.

Modele Eurocargo były montowane/produkowane w Argentynie co najmniej od 1996 roku. Od października 1994 roku były również montowane w zakładzie Iveco w Wenezueli.

Głównymi konkurentami Iveco Eurocargo od początku były ciężarówki marki Mercedes-Benz. Początkowo były to modele serii LK i MK. Od 1998 roku jest to rodzina Mercedes-Benz Atego.

Iveco Eurocargo (2002-2008)

Iveco Eurocargo

Iveco Eurocargo 75E17 drugiej generacji w 2006 roku
Producent	Iveco Iveco Latin America
Okres produkcji	2002–2008
Miejsce produkcji	Brescia  Włochy Sete Lagoas  Brazylia  Argentyna  Chiny
Poprzednik	Iveco EuroCargo
Następca	Iveco Eurocargo All Blacks
Dane techniczne
Segment	samochód ciężarowy
Silniki	Iveco Tector: R4, 3,92 dm³ R6, 5,8 dm³
Skrzynia biegów	5, 6, 9 biegów
Dane dodatkowe
Konkurencja	Mercedes-Benz Atego

Iveco Eurocargo drugiej generacji w 2002 roku

Iveco Eurocargo 75E17 ze skrzynią ładunkową w 2006 roku

Iveco Eurocargo 160E25 Sił Zbrojnych RP

Iveco Eurocargo drugiej generacji w Armii Chorwackiej

Podwozie Iveco Eurocargo 120E25 z podwójną kabiną z 2008 roku

Typoszereg drugiej generacji, zwany modelem roku 2003 (MY 2003), był stylizowany przez firmę Bertone. Produkowany był bądź jest w Brescii we Włoszech, w Sete Lagoas w Brazylii (od stycznia 2005 r.), w Argentynie, a montowany w Wenezueli.

Druga generacja obejmowała zwiększoną w stosunku do poprzednika liczbę około 300 modeli bazowych i zmniejszoną do ponad 3000 możliwych wariantów. Dopuszczalna masa całkowita sięgała od 6 do 18 ton. Były to modele z napędem 4x2 oraz 4x4 (o DMC 10 i 14 ton). Stosowano silniki Iveco Tector o kilku zakresach mocy maksymalnej, obejmujące m.in.: R4, 3,9 dm³, 95-125 kW (129-170 KM); R6, 5,8 dm³, 134-202 kW (182-275 KM). Stosowano 4 typy kabin: standardowa dzienna (MLC), wydłużona sypialna (MLL, z jedną lub dwoma leżankami), podwyższona sypialna oraz przedłużona załogowa (MLD, dla modeli od 7,5 t do 15 t) dla kierowcy i sześciu pasażerów; 5 skrzyń biegów, 11 rozstawów osi, 9 przełożeń mostu napędowego. Wersje o DMC 6-10 ton wyposażono w hamulce tarczowe przy wszystkich kołach, sterowane hydraulicznie, ze wspomaganiem. Cięższe modele posiadają z tyłu hamulce bębnowe. Stosowano 4 rodzaje zawieszenia: resory piórowe paraboliczne, resory piórowe półeliptyczne (do prac przy dużym obciążeniu w terenie), resory paraboliczne z przodu oraz miechy pneumatyczne z tyłu, zawieszenie pneumatyczne. W 2004 roku dokonano modernizacji typoszeregu. Kolejna modernizacja w 2006 roku była związana z dostosowaniem silników Tector 4 i 6 do wymagań norm emisji spalin Euro 4 i Euro 5 (za pomocą selektywnej redukcji katalitycznej SCR). Przy okazji zwiększono ich moc maksymalną o około 10-20 KM. Silniki Tector 4 mają pojemność 3,92 dm³, a ich moc maksymalna sięga 140, 160, bądź 182 KM. Silniki Tector 6 mają pojemność 5,88 dm³, a ich moc maksymalna sięga 217, 251, 279, bądź 299 KM. Słabsze silniki o mocy maksymalnej do około 180 KM współpracują z ręcznymi skrzyniami biegów o 5 lub 6 przełożeniach. Mocniejsze ze skrzyniami o 6 lub 9 biegach. Dodatkowo istniała opcja w postaci automatycznej skrzyni Allison 3000 o 5 biegach.

Cięższe modele o DMC począwszy od 12 ton mają wyżej posadowioną kabinę i rozbudowany zderzak. Modele 4x2 mają DMC 6, 7, 7.5, 8, 9, 12, 13.5, 15, 18 ton. Modele 4x4 mają DMC 10 i 14 ton, są wyposażane jedynie w paraboliczne resory piórowe.

Podwozia autobusowe Euromidi, produkowane są w zakładzie w Barcelonie-Mataro, jako odmiany podwozi Eurocargo, są dostosowane do DMC 8-10 oraz 15 i 17 ton.

Stosowano głównie skrzynie biegów firmy Iveco, opcjonalnie firm ZF lub Allison: ZF 5S42 (5 biegów), opcja Iveco 2855B.6 (6 biegów), w modelach 10E, 12E – Iveco 2865B.6 (6 biegów), opcja Iveco 2870B.9 (9 biegów); w modelach 12E – FSO-5206.B (6 biegowa), opcja Iveco 2895B.9 (9 biegów), lub automatyczna Allison 3000 (5 biegów); w modelach 15E – Iveco 2865B.6, Iveco 2870B.9, FSO-5206.B (6 biegowa), Iveco 2895B.9, automatyczna Allison 3000 (5 biegów); w modelach 16E – Iveco 2865B.6, Iveco 2870B.9, 16E30 – FS 8309 A.

Eurocargo drugiej generacji występuje w wersjach o masach całkowitych od 6 do 18 ton (4x2) lub 26 ton (6x4). Przykładowo, przy konfiguracji 4x2 do wyboru dostaje się rozstawy osi od 2700 do 6570 mm (zależy od masy całkowitej pojazdu) oraz, w zależności od potrzeb i dostępnych kombinacji, może być wyposażony w zawieszenie w pełni mechaniczne, mieszane (przód – mechaniczne, tył – powietrzne) lub w pełni powietrzne. Wśród modeli 4x4 jako pierwsze wprowadzono do sprzedaży lżejsze typy, cięższe pojawiły się rok później.

Podana w tabeli szerokość pojazdu nie uwzględnia wymiarów lusterek i kierunkowskazów bocznych.

W 2006 roku zawarto umowę na wprowadzenie do produkcji wszystkich podstawowych typoszeregów Iveco, w tym Eurocargo, w spółce w Chinach.

Iveco Eurocargo All Blacks (od 2008)

Iveco Eurocargo MY 2008

Podwozie Iveco Eurocargo 120E25 po modernizacji z 2008 roku
Producent	Iveco
Okres produkcji	2008 – nadal produkowany
Miejsce produkcji	Brescia  Włochy
Poprzednik	Iveco Eurocargo MY 2003
Dane techniczne
Segment	samochód ciężarowy
Silniki	Iveco Tector
Skrzynia biegów	5, 6, 9
Dane dodatkowe
Konkurencja	Mercedes-Benz Atego

W połowie 2008 roku dokonano modernizacji Eurocargo. Główne zmiany są widoczne w konstrukcji i stylizacji kabiny kierowcy. Zastąpiono również własne skrzynie biegów modelami pochodzącymi z niemieckiej firmy ZF o podobnej liczbie biegów (5, 6, 9). 6-biegowe wersje skrzyni firmy ZF dostępne są także w wersji Eurotronic z możliwością automatycznej bądź manualnej (sekwencyjnej) zmiany biegów. Modele o DMC powyżej 7,5 ton można opcjonalnie wyposażyć w 5-biegową automatyczną przekładnię Allison 3000. Zachowano dotychczasowe rozstawy osi. Samochody po modernizacji (MY 2008) są wykonywane w wersjach promowanych jako All Blacks. Charakteryzuje je czarny lakier i inne elementy w tym kolorze. Wersje w innych kolorach są często ozdabiane, na zewnątrz pojazdów i wewnątrz kabiny, grafikami nawiązującymi do wzorów sztuki maoryskiej. Pojazdy w wersjach wytwarzanych od 2008 roku są prawdopodobnie jedynie modernizacją drugiej generacji Eurocargo. Zmodernizowany typoszereg łatwo poznać po nazwie modelu umieszczonej w pasie podokiennym oraz nazwie firmy na osłonie chłodnicy. Wcześniej obie nazwy były umieszczone w odwrotnym układzie.

Eurocargo jest produkowane jako podwozie z kabiną do zabudowy. Podwozie może być fabrycznie dostosowane do ciągnięcia przyczepy bądź pod zabudowę typu wywrotka. Modele z napędem 4x4 mają DMC 11,5 bądź 15,0 ton i kabiny typu MLC bądź MLL. Stosowane są silniki z rodziny Tector, produkowane przez Fiat Powertrain Technologies (FPT). Silniki 4-cylindrowe o pojemności skokowej 3,9 dm³ mają moce maksymalne z zakresu 140 do 182 KM. Silniki 6-cylindrowe o pojemności 5,9 dm³ mają moc maksymalną od 217 do 299 KM. Wszystkie one spełniają wymagania normy Euro 5, z zastosowaniem układu SCR i wtrysku płynu AdBlue.

Samochód ten zajął drugie miejsce w konkursie o tytuł Samochód Ciężarowy Roku 2009.

Oznaczenia typów

Oznaczenie (kod identyfikacyjny) modeli, oprócz typu kabiny, składa się z kilku liter i cyfr oznaczających:

• 2-3 cyfry – liczba oznaczająca dopuszczalną masę całkowitą (DMC) w tonach razy 10, np. 6,0 ton to symbol 60, 7,5 tony to 75 itd.,
• E – litera oznaczająca prawdopodobnie samochód ciężarowy średniej klasy, EL – to samochód ciężarowy z obniżonym podwoziem,
• 2 cyfry – liczba oznaczająca moc maksymalną wyrażoną w KM, zaokrągloną do pełnych dziesiątek, podzieloną przez 10,
• W – litera oznaczająca napęd na wszystkie koła.

Przykładowe oznaczenie: 120E28 – ciężarówka klasy średniej o DMC 12,0 ton, o mocy maksymalnej około 280 KM.

Bibliografia

• Ciężarówki Świata (roczniki 1992-2002). Wyd. Print Shops Prego – Polska, Warszawa.
• Ciężarówki Świata (roczniki 2005-2007). Wyd. Media Connection, Warszawa.

Linki zewnętrzne

• Charakterystyka typoszeregu Eurocargo w serwisie Iveco (po polsku). iveco.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-26)].
• Zdjęcia Iveco Eurocargo drugiej generacji w serwisie producenta. iveco.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-06)].
• Zdjęcia Iveco Eurocargo All Blacks z 2008 roku w serwisie producenta. iveco.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)].
• Historia modelu Iveco Eurocargo
• Eurocargo Nowe ciężarówki dla SZ RP
• Eurocargo Żubr wychynął