Ivica Olić

Ivica Olić

Olić jako trener CSKA (2021).
Pełne imię i nazwisko	Ivica Mario Olić
Data i miejsce urodzenia	14 września 1979 Davor
Wzrost	182 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Informacje klubowe
Klub	Chorwacja (asystent)
Kariera juniorska
Lata Klub 1984–1998 NK Posavac Davor
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1996–1998 NK Marsonia 42 (17) 1998–1999 Hertha BSC 2 (0) 1999–2001 NK Marsonia 42 (21) 2001–2002 NK Zagreb 28 (21) 2002–2003 Dinamo Zagrzeb 27 (16) 2003–2007 CSKA Moskwa 78 (35) 2007–2009 Hamburger SV 78 (29) 2009–2012 Bayern Monachium 55 (13) 2012–2015 VfL Wolfsburg 78 (28) 2015–2016 Hamburger SV 25 (2) 2016–2017 TSV 1860 Monachium 21 (5) W sumie: 476 (187)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2002–2016  Chorwacja 104 (20)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2017–2021 Chorwacja (asystent) 2021 CSKA Moskwa 2021– Chorwacja (asystent)
↑ Aktualne na: 28 lipca 2016.

Ivica Mario Olić (IPA: [îʋitsa ǒːlitɕ], ur. 14 września 1979 w Davorze) – chorwacki trener piłkarski, a wcześniej piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika. Od 23 marca 2021 pierwszy szkoleniowiec CSKA Moskwa^[1].

Kariera klubowa

Olić pochodzi z małej miejscowości leżącej niedaleko Slavonskiego Brodu. Karierę zaczynał właśnie w tym jednym z większych miast w północnej Chorwacji, w klubie NK Marsonia w 1996. W Marsonii rozegrał dwa dobre sezony i wtedy zatrudniła go Hertha BSC (w 1998). Tam Olić nie przebił się do składu i zagrał w 2 meczach raptem kilka minut. Powrócił do Marsonii w 1999.

Po kolejnym dobrym sezonie w klubie ze Slavonskiego Brodu – Olić w 29 meczach zdobył 17 bramek – zainteresowały się nim czołowe chorwackie kluby. Latem 2001, Ivica wybrał ofertę NK Zagrzeb, w którym to w całym sezonie zdobył 21 bramek, zdobywając pierwszy w karierze tytuł króla strzelców pierwszej ligi chorwackiej, a zespół NK pierwszy raz w historii sięgnął po tytuł mistrza kraju. W następnym sezonie przeszedł do rywala zza miedzy – Dinama Zagrzeb. W Dinamie zaliczył kolejny bardzo dobry sezon. Po raz drugi z rzędu został najlepszym strzelcem ligi, tym razem z 16 golami na koncie, a Dinamo sięgnęło po tytuł najlepszej drużyny w kraju, po 3-letniej przerwie. Tak wielki talent jak Olić nie mógł pozostać niezauważony przez skautów z drużyn z najlepszych lig Europy. Latem 2003, za 5 milionów euro, Olić przeszedł do rosyjskiego CSKA Moskwa. W drużynie CSKA Olić występował w ataku z jeszcze młodszymi od niego zawodnikami – Brazylijczykami Vagnerem Love oraz Jô. Z moskiewską drużyną zdołał już 2-krotnie wywalczyć tytuł mistrza Rosji (2003 i 2005) oraz 2-krotnie zdobyć Puchar Rosji (2004 i 2006). Olić ma udział także w największym sukcesie w historii klubu – jest zdobywcą Pucharu UEFA z 2005.

Zimą 2007, Olić podpisał 2,5-letni kontrakt z zespołem Bundesligi, Hamburger SV. Suma transferu wyniosła 2 miliony euro. W 70 spotkaniach Bundesligi Chorwat strzelił dla nowego klubu 26 goli.

3 stycznia 2009 Olić podpisał 3-letni kontrakt z Bayernu Monachium, do którego przeszedł na prawie Bosmana. Do zespołu dołączył oficjalnie 1 lipca.

W styczniu 2010 został wybrany w plebiscycie zorganizowanym przez dziennik „Večernji list” najlepszym chorwackim piłkarzem 2009. Okazał się lepszy od swoich kolegów z reprezentacji – Darijo Srny i Niko Kranjčara.

W styczniu 2015 ponownie wrócił do zespołu Bundesligi, Hamburgera SV.

27 lipca 2016 podpisał roczny kontrakt z niemieckim klubem TSV 1860 Monachium^[2][3].

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Chorwacji Olić zadebiutował 13 lutego 2002 w zremisowanym 0:0 meczu z reprezentacją Bułgarii. Był członkiem kadry na finały Mistrzostw Świata w 2002, gdzie zagrał 2 mecze i zdobył jedną bramkę w wygranym meczu z Włochami. Na Euro 2004 był podstawowym napastnikiem Chorwacji i zagrał tam 3 mecze. Olić grał też na Mundialu w Niemczech, gdzie Chorwacja zagrała słabo i nie wygrała żadnego z 3 meczów – Olić zagrał w 2 z nich (z Japonią oraz z Australią). 2 marca 2016 zakończył karierę reprezentacyjną.

Życie prywatne

Olić ma dwóch synów – Lukę i Antonia^[4].

Statystyki

Klubowe

Reprezentacyjne

Szczegółowe statystyki w reprezentacji

Nr	Data	Stadion	Występ	Przeciwnik	Strzelił na	Rezultat końcowy	Rozgrywki
1	17 kwietnia 2002	Maksimir, Zagrzeb, Chowacja	3	Bośnia i Hercegowina	1:0	2:0	Mecz towarzyski
2	8 czerwca 2002	Stadion Kashima, Kashima, Japonia	5	Włochy	1:1	2:1	FIFA MŚ 2002
3	30 kwietnia 2003	Råsundastadion, Sztokholm, Szwecja	12	Szwecja	1:0	2:1	Mecz towarzyski
4	11 października 2003	Maksimir, Zagrzeb, Chowacja	17	Bułgaria	1:0	1:0	Kwalifikacje UEFA Euro 2004
5	29 maja 2004	Kantrida, Rijeka, Chowacja	22	Słowacja	1:0	1:0	Mecz towarzyski
6	5 czerwca 2004	Parken, Kopenhaga, Dania	23	Dania	2:0	2:1
7	16 października 2007	Kantrida, Rijeka, Chowacja	48	Słowacja	1:0	3:0
8					3:0
9	21 listopada 2007	Wembley, Londyn, Anglia	50	Anglia	2:0	3:2	Kwalifikacje UEFA Euro 2008
10	12 czerwca 2008	Hypo-Arena, Klagenfurt, Austria	56	Niemcy	2:0	2:1	UEFA Euro 2008
11	15 października 2008	Maksimir, Zagrzeb, Chowacja	62	Andora	2:0	4:0	Kwalifikacje FIFA MŚ 2010
12	12 sierpnia 2009	Stadion Dynama, Mińsk, Białoruś	65	Białoruś	1:0	3:1
13					3:1
14	3 września 2010	Stadion Skonto, Ryga, Łotwa	71	Łotwa	2:0	3:0	Kwalifikacje UEFA Euro 2012
15	11 listopada 2011	Türk Telekom Arena, Stambuł, Turcja	75	Turcja	1:0	3:0	Kwalifikacje UEFA Euro 2012 (baraże)
16	22 marca 2013	Maksimir, Zagrzeb, Chowacja	82	Serbia	2:0	2:0	Kwalifikacje FIFA MŚ 2014
17	5 marca 2014	AFG Arena, St. Gallen, Szwajcaria	90	Szwajcaria	1:1	2:2	Mecz towarzyski
18					2:2
19	18 czerwca 2014	Arena da Amazônia, Manaus, Brazylia	94	Kamerun	1:0	4:0	FIFA MŚ 2014
20	28 marca 2015	Maksimir, Zagrzeb, Chowacja	101	Norwegia	3:0	5:1	Kwalifikacje UEFA Euro 2016

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na Fussballdaten (niem.)
• Ivica Olić w bazie National Football Teams (ang.)