Iwan Gandurin
 | |
| generał | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | główny kapelan Rosyjskiego Korpusu Ochronnego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
.png){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small} | |
Iwan Konstantinowicz Gandurin, ros. Иван Константинович Гандурин (ur. 4 lipca 1866, zm. w 1946 lub 1948 w Belgradzie) – rosyjski wojskowy (generał), emigracyjny duchowny prawosławny, główny kapelan Rosyjskiego Korpusu Ochronnego podczas II wojny światowej.
Życiorys
Ukończył korpus kadetów w Tyflisie. Od 1 września 1884 r. służył w armii rosyjskiej. W 1885 r. ukończył 2 konstantynowską szkołę wojskową, uzyskując stopień podporucznika. W 1889 r. awansował do stopnia porucznika. W 1895 r. ukończył dwie klasy nikołajewskiej akademii sztabu generalnego, otrzymując stopień sztabskapitana. Od 1899 r. był kapitanem. Dowodził kompanią. W 1903 r. został podpułkownikiem. Objął dowodzenie batalionem. W latach 1904–1905 uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. W czasie walk awansował na pułkownika. Został dowódcą 13 Wschodniosyberyjskiego Pułku Strzeleckiego. Odznaczono go Orderem Św. Jerzego 4 klasy. Od 13 czerwca 1906 r. do 15 lipca 1910 r. pełnił funkcję komendanta twierdzy nikołajewskiej. W 1910 r. został generałem majorem. Do 26 października 1912 r. dowodził I Brygadą 49 Dywizji Piechoty, a następnie I Brygadą 29 Dywizji Piechoty. Po wybuchu I wojny światowej został wyznaczony na dowódcę jednej z brygad 81 Dywizji Piechoty. Jednakże nie zdążył objąć nowej funkcji, gdyż 29 DP została uwikłana w sierpniu 1914 r. w ciężkie walki w Prusach Wschodnich. 26 lutego 1915 r. otrzymał Order Św. Anny 1 klasy. Od 25 marca tego roku dowodził 2 Dywizją Pospolitego Ruszenia, od 13 czerwca w stopniu generała lejtnanta. Już 3 lipca objął dowodzenie 102 Dywizji Piechoty, zaś 20 października II Syberyjskiego Korpusu Armijnego. 31 marca 1917 r. został zwolniony ze służby wojskowej. W 1919 r. przystąpił do wojsk Białych. W 1920 r. mianowano go komendantem garnizonu Jekaterynodaru. W połowie listopada tego roku wraz z wojskami Białych ewakuował się z Krymu do Gallipoli. Na emigracji zamieszkał na Litwie. Przyjął święcenia kapłańskie, zostając duchownym prawosławnym, służył w cerkwi św. Mikołaja w Siemieliszkach[1]. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną w czerwcu 1940 r., ukrywał się. Udało mu się przedostać do Jugosławii. Po zajęciu tego kraju przez wojska niemieckie w kwietniu 1941 r., wstąpił do nowo formowanego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. Od 1942 r. pełnił funkcję głównego kapelana Korpusu.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Siergiej W. Wołkow, Генералитет Российской империи: Энциклопедический словарь генералов и адмиралов от Петра I до Николая II, t. 1, Moskwa 2009
Media użyte na tej stronie
Rank insignia of the Imperial Russian Army, here "General of the branch" – shoulder board 1909-1917 for officers of infantry, cavalry, 1st and 2nd Guard-Infantry-Division (excepted chief squadron / company) and Guard-Cavalry-Regiment. This shoulder board was also used for the ranks General of infantry, General of cavalry, and from 1904 General of artillery.
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Baretka Orderu św. Jerzego
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Gandurin, Ivan Konstantinovich
Rank insignia of the Imperial Russian Army, here "General of the branch" – shoulder board 1909-1917 for officers of infantry, cavalry, 1st and 2nd Guard-Infantry-Division (excepted chief squadron / company) and Guard-Cavalry-Regiment. This shoulder board was also used for the ranks General of infantry, General of cavalry, and from 1904 General of artillery.