Iwan Jefriemow

Iwan Jefriemow

Imię i nazwisko	Iwan Antonowicz Jefriemow
Data urodzenia	22 kwietnia 1907
Data śmierci	5 października 1972
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Dziedzina sztuki	fantastyka naukowa
Odznaczenia

Iwan Jefriemow (ros. Ива́н Анто́нович Ефре́мов, ur. 22 kwietnia 1907, zm. 5 października 1972) – radziecki paleontolog i pisarz fantastyki naukowej. Doktor nauk biologicznych, profesor zwyczajny^[1].

Życiorys

Urodzony w wiosce pod Petersburgiem, od 1924 student paleontologii na uniwersytecie w Leningradzie (dzisiejszy Sankt Petersburg). Nie ukończył studiów, mimo to rozpoczął pracę naukową uczestnicząc w wyprawach m.in. na Ural i do Azji Środkowej. W 1941 uzyskał tytuł doktora biologii. Jefriemow jest autorem ponad 100 publikacji naukowych, w większości dostępnych jedynie w języku rosyjskim. W 1940 stworzył nową naukę – tafonomię, w 1950 opublikował książkę pod tym tytułem; w 1952 otrzymał za to Nagrodę Stalinowską. Był także odznaczony dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru Pracy (1945 i 1968) i Orderem Znak Honoru^[2].

W 1944 zadebiutował jako pisarz zbiorami nowel. W 1948 wydał powieść Gwiezdne okręty, natomiast w 1957 swoje prawdopodobnie najpopularniejsze dzieło – Mgławicę Andromedy. Inne utwory Jefriemowa to m.in. Księżycowa skała, Serce węża i Wyprawa Ba-Wer-Dżeda. W 1975 nakładem wydawnictwa Mołodaja Gwardija ukazały się w pięciu tomach jego Dzieła zebrane. Współcześnie Jefriemowa uważa się za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli powojennej fantastyki radzieckiej.

W 1976 Nikołaj Czernych nazwał nowo odkrytą planetoidę imieniem (2269) Efremiana.

Pochowany na Cmentarzu Komarowskim w Petersburgu^[3].

Filmowe adaptacje utworów

• 1967: Mgławica Andromedy

Zobacz też

• Galaktyka Andromedy

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna w antologii Okno w nieskończoność, Wydawnictwo Poznańskie, 1980

Linki zewnętrzne

• Bibliografia Jefremowa. astro.spbu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-04-29)]. (ang.)