Iwan Kachanow

generał artylerii
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1825 Kaługa
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1909 Petersburg, Paryż
Przebieg służby
Lata służby	1844–1884
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Artyleria
Późniejsza praca	urzędnik, wykładowca
Odznaczenia

Iwan Siemionowicz Kachanow (cyr. Иван Семёнович Каханов; ur. 15 lipca 1825 w Kałudze, zm. 25 lutego 1909 w Paryżu) – pierwszy gubernator guberni piotrkowskiej od 1 stycznia 1867 do 16 lutego 1884, później generał-gubernator wileński, kowieński i grodzieński. Od 1890 r. generał artylerii.

Życiorys

Syn Siemiona Wasiljewicza Kachanowa (16 stycznia 1787 – 14 kwietnia 1857) gruzińskiego i gruzińsko-imertyńskiego gubernatora cywilnego i Jelizawiety Szarlotty Christoforownej Karsten (3 listopada 1791 – 26 września 1856 r.).

W dniu 19 stycznia 1840 r. wstąpił do Szkoły Artylerii z klasami oficerskimi, 19 marca 1841 r. został junkrem, zaś 10 sierpnia 1842 r. – portupiej-junkier. Po ukończeniu Szkoły Artyleryjskiej (24 lipca 1846 r.) wcielony do 1 Brygady Artylerii Lejb-gwardii. W dniu 26 lipca 1846 r. oddelegowany do baterii wielkiego ks. Michaiła Pawłowicza, zaś 17 stycznia 1847 r. ponownie przeniesiony do 1 Brygady Artylerii Lejb-gwardii, a 22 stycznia przeniesiony na etat do 1 Baterii tejże brygady. W dniu 21 kwietnia 1848 r. przeniesiony do 2 Baterii tejże Brygady. W dniu 29 kwietnia 1849 r. przeniesiony powrotem do 1 Baterii.

Od 30 maja do 27 października 1849 r. wziął udział w tłumieniu powstania na Węgrzech 1848-1849. Po wyprawie, w dniu 6 listopada 1849 r. mianowany p.o. adiutanta 1 Brygady Artylerii Lejb-gwardii. W dniu 14 stycznia 1850 r. zatwierdzony na stanowisku adiutanta i przeniesiony na etat baterii wielkiego księcia Michaiła Pałwowicza. W dniu 23 lutego 1855 r. oddelegowany do wzięcia udziału w uroczystościach pogrzebowych cara Mikołaja I. W dniu 24 października Kachanow został oddelegowany do dowodzącego działem zewnętrznym 1. Brygady Artylerii Lejb-gwardii. Awansował w dniu 21 stycznia 1856 r. na stanowisko dowodzącego działem zewnętrznym 5. Baterii Artylerii Lekkiej. Ponownie włączony w dniu 21 lutego 1857 r. do etatu baterii artylerii wielkiego księcia Michaiła Pawłowicza. Wkrótce został oddelegowany w celu dowodzenia baterią Michajłowskiej Szkoły Artylerii (9 maja 1857 r.), następnie mianowany dowodzącym baterią (5 czerwca 1857 r.) i zatwierdzony na to stanowisko (31 października 1858 r.). Po sześciu latach, w dniu 23 stycznia 1864 r. został dowódcą 3. Gwardyjskiej i Grenadierskiej Brygady Artylerii, zaś w dniach 9 lutego–1 maja 1864 r. wziął udział w walkach z powstańcami styczniowymi.

7 grudnia 1866 r. oddelegowany do dyspozycji głównego dyrektora Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych Królestwa Polskiego w celu objęcia stanowiska gubernatora piotrkowskiego. Objął je 1 stycznia 1867 r. (s. styl). W dniu 14 stycznia 1884 r. mianowany pomocnikiem generał gubernatora wileńskiego, kowieńskiego i grodzieńskiego ds. cywilnych. W dniu 6 września 1894 r. mianowany generał-gubernatorem wileńskim, kowieńskim i grodzieńskim. Od 1 stycznia 1883 r. członek Rady Państwa.

Awanse

• 10 sierpnia 1844 – chorąży
• 16 lipca 1845 – podporucznik za sukcesy w nauce
• 17 stycznia 1847 – chorąży gwardii
• 11 kwietnia 1848 – podporucznik gwardii
• 6 grudnia 1849 – porucznik gwardii
• 6 grudnia 1853 – sztabs-kapitan gwardii
• 27 marca 1855 – kapitan gwardii
• 25 grudnia 1858 – pułkownik gwardii
• 30 sierpnia 1865 – generał major
• 30 sierpnia 1876 – generał lejtnant
• 30 sierpnia 1890 – generał artylerii

Odznaczenia

• order św. Anny III klasy (6 grudnia 1851 r.)
• order św. Władimira IV klasy (26 sierpnia 1856 r.)
• medal brązowy dla upamiętnienia wojny 1853–1856 (1856 r.)
• order św. Stanisława II klasy (14 kwietnia 1860 r.)
• Orderem Świętego Aleksandra Newskiego
• Orderem Orła Białego
• Orderem Świętego Włodzimierza wszystkich czterech klas
• Orderem Świętej Anny I, II i III klasy
• Orderem Świętego Stanisława I i II klasy
• austriackim Krzyżem Wielkim Orderu Franciszka Józefa
• pruskim Orderem Korony II klasy z Gwiazdą
• czarnogórskim Orderem Daniły I I klasy.

Bibliografia

• Iwan Siemionowicz Kachanow, [w:] A. Górak, J. Kozłowski, K. Latawiec, Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Lublin 2014, s. 43, 183–186.
• Biografia (rus.) [dostęp 2014-08-14]