Iwan Nieczaj
 Nieczaj cz. Pobóg odm. | |
| Rodzina | Nieczaj |
|---|---|
Iwan Nieczaj al. Neczaj (zm. po 1673) – pułkownik kozacki białoruski, następnie pułkownik kozacki królewski.
Działalność wojskowa i publiczna
Pochodził z dawnej ruskiej rodziny ziemiańskiej herbu własnego. Brał udział w powstaniu Bohdana Chmielnickiego, odznaczając się walecznością. W 1648 r. oficer bracławskiego pułku dowodzonego przez jego brata, Daniła Nieczaja[1].
Z końcem 1655 nakaźny pułkownik kozacki białoruski. W 1656 pułkownik białoruski i czauski. W 1659-1660 dowodził powstaniem przeciwko moskiewskiej władzy. Długo i dzielnie bronił Starego Bychowa[2]. Objęty amnestią, otrzymał od króla starostwo bobrujskie. Został mianowany pułkownikiem kozackim królewskim. Z powodu zdrady popadł w niewolę moskiewską i został zesłany do Tobolska.
Po powrocie do kraju scedował starostwo bobrujskie na rzecz Aleksandra Hilarego Połubińskiego i w 1673 otrzymał od króla starostwo zahalskie[2] w powiecie mozyrskim[3].
Elektor z województwa mińskiego, 1669.
Życie prywatne
Mąż córki Bohdana Chmielnickiego, Stefanidy. Prawdopodobnie jego drugą małżonką była Eufrozyna z Siliczów herbu Korczak VIII.
Przypisy
- ↑ Witold Biernacki: Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648-1649. INFORTeditons, 2006. ISBN 83-89943-06-9. (pol.)
- ↑ a b Krzysztof Kossarzecki: Kampania roku 1660 na Litwie. Zabrze: 2005. Krzysztof Kossarzecki: Działalność wojskowa pułkownika Iwana Nieczaja na Bialorusi w latach 1657-1659, "Ukraina v Centralno-Schidniej Evropi", Nr 5(2005), s. 359-391.
- ↑ Zahale, wieś nad rzekę Wić przy drodze Jurewicze-Chojniki. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego. Warszawa, 1895. T. XIV. S. 278.
Bibliografia
- V. Lypynsky: Participation of Nobility in the Great Ukrainian Revolution Under the Command of Hetman Bohdan Khmelnytsky. Philadelphia, Pennsylvania: 1980. (pol. • ukr.)
Media użyte na tej stronie