Iwan Szamiakin

Iwan Szamiakin

Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1921 Korma
Data śmierci	14 października 2004
Przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR VIII, IX i X kadencji
Okres	od 1971 do 1985
Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR
Okres	od 1980 do 1989
Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR VI, VII, VIII, IX i X kadencji
Okres	od 1963 do 1985
Odznaczenia

Iwan Piatrowicz Szamiakin (biał. Іван Пятровіч Шамякін, ros. Иван Петрович Шамякин, Iwan Pietrowicz Szamiakin; ur. 30 stycznia 1921 w Kormie, zm. 14 października 2004) – białoruski pisarz i polityk, w latach 1971–1985 przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR i Rady Najwyższej Białoruskiej SRR od VI do X kadencji.

Życiorys

Spotkanie polskiej delegacji z białoruskimi pisarzami w 1955 roku. Iwan Szamiakin pierwszy z prawej.

Urodził się 30 stycznia 1921 roku we wsi Korma, w powiecie homelskim guberni homelskiej Rosyjskiej FSRR, ZSRR (obecnie w rejonie dobruskim Białorusi). W latach 1945–1948 pracował jako nauczyciel. W 1950 roku ukończył Republikańską Szkołę Partyjną przy Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi. W latach 1952–1953 był redaktorem naczelnym almanachu „Sowietskaja Otczyzna”. Od 1954 roku pracował jako zastępca przewodniczącego, od 1966 roku – sekretarz, od 1971 roku – I zastępca przewodniczącego, a w latach 1976–1980 – I sekretarz zarządu Związku Pisarzy Białoruskiej SRR. W 1980 roku został członkiem korespondentem Akademii Nauk Białoruskiej SRR. W latach 1980–1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego wydawnictwa Biełaruskaja Encykłapiedyja. W 1994 roku otrzymał tytuł akademika^[1].

W latach 1963–1985 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR od VI do X kadencji. W latach 1971–1985 (VIII-X kadencja) pełnił funkcję jej przewodniczącego. Od 1980 do 1989 roku był również deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR^[2].

Twórczość

Debiutował w 1941 roku. Był autorem powieści, opowieści, dramatów, scenariuszy filmowych, artykułów krytyczno-literackich. W swoich utworach podejmował motywy problemów życia społecznego, związków przeszłości z dniem dzisiejszym, relacji między pokoleniami. Większość jego twórczości została przetłumaczona na wiele języków. Niektóre jego prace^[2]:

• Zbor tworau. T. 1–5. Mińsk: 1965–1966. (biał.)
• Razmowa z czytaczom. Mińsk: 1973. (biał.)
• Zbor tworau. T. 1–6. Mińsk: 1977–1979. (biał.)
• Izbrannyje proizwiedienija. T. 1–2. Mińsk: 1980. (ros.)
• Sobranije soczinienij. T. 1–6. Leningrad: 1985–1987. (ros.)
• Karenni i haliny. Mińsk: 1986. (biał.)

Odznaczenia

• Pisarz Ludowy Białorusi (1972);
• Bohater Pracy Socjalistycznej (1981);
• Order Lenina (1981);
• Order Rewolucji Październikowej (1976);
• trzykrotnie Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1955, 1967, 1971);
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (1985);
• Order Przyjaźni Narodów (1991);
• Odznaka Honorowa (1949);
• medale;
• Nagroda Państwowa ZSRR (1951);
• Nagroda Literacka im. Jakuba Kołasa (1959);
• Nagroda Państwowa im. Jakuba Kołasa (1966)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.