Iwiec

Iwiec

wieś
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	tucholski
Gmina	Cekcyn
Liczba ludności (III 2011)	598[1]
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	89-512[2]
Tablice rejestracyjne	CTU
SIMC	0080795
Położenie na mapie gminy Cekcyn Iwiec
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Iwiec
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Iwiec
Położenie na mapie powiatu tucholskiego Iwiec
53°32′33″N 18°04′14″E/53,542500 18,070556

Iwiec (niem. Iwitz) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 598 mieszkańców^[1]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Cekcyn.

Części wsi

Historia

Miejscowość powstała w 2. połowie XVIII wieku. W roku 1889 do Iwca przybył pierwszy kaznodzieja ewangelicki Hermann Römer (późniejszy proboszcz), który spotykał się z wiernymi w miejscowej szkole, a latem na świeżym powietrzu. W 1890 roku uchwalono zgodę na powstanie parafii ewangelickiej, w której skład weszło ponad 30 miejscowości (m.in. Bysław z Teologiem, Wełpin, Błądzim) i 1407 wyznawców. Dom modlitwy i pastorówka powstały w 1895 lub 1896 roku, kościół rok później (1896 lub 1897). Został on zbudowany w stylu neogotyckim z czerwonej cegły jako jednonawowy. Aż do 1985 nie posiadał on wydzielonego prezbiterium. Pastorówkę zamieszkiwali nie pastorzy, a trzy ewangelickie siostry zakonne (diakoniski). W 1913 roku wspólnota ta liczyła 1362 wiernych, z czego 411 mieszkało w Iwcu. Od 1910 pastorem był Ernst Otto Blűmel. Ostatni proboszcz ewangelicki (Richard Zellmann) sprawował posługę w Iwcu w latach 1918-1926. Później sprawy bieżące dotyczące funkcjonowania zboru załatwiał pełnomocnik (pomocnik zboru) Krebs, mieszkający w pastorówce, natomiast opiekę duszpasterską sprawował pastor z Tucholi, wspomagany, jak wynika z zapisu wizytacyjnego z 1934, przez pastora Waltera z Jeżewa. W roku 1934 do gminy wyznaniowej należało 500 wiernych z 14 miejscowości, a w 1937 502 mieszkańców z 11 wsi. W roku 1939, w czasie masowych egzekucji w Rudzkim Moście, spośród około 560 pomordowanych Polaków zginęło tam 12 mieszkańców Iwca - najmłodszy miał 25 lat, najstarszy 71 lat. Pomordowanych upamiętniono na obelisku w Iwcu. Po roku 1945 zachowany kościół planowano rozebrać na cegłę. Przed zniszczeniem obronił go sołtys Antoni Chechła, w wyniku czego przekazano go katolikom i konsekrowano w październiku 1945, nadając wezwanie Matki Boskiej Różańcowej. W listopadzie 1945 ówczesne władze przekazały kościół w Iwcu z zakrystią, dzwonnicą z dwoma dzwonami i wewnętrznym urządzeniem (ołtarz, organy, ławki, ambona, chrzcielnica) parafii Bysław wraz z piętrową plebanią, stodołą, chlewem, drewutnią, ogrodem oraz około 20 morgami gruntów rolnych. W kościele, ze względu na jego filialny charakter, msze odprawiano tylko w niedziele i święta^[5][6].

Zachował się tutaj XIX-wieczny cmentarz ewangelicki z około 100 grobami, odrestaurowany w roku 2005 przez Stowarzyszenie Światło^[6].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Iwiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 324 .