Iwona Siwek-Front

Iwona Siwek-Front
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1967
Kraków

Dziedzina sztuki

plastyka
malarstwo
rysunek
film animowany
komiks

Ważne dzieła
  • Profesor V. Mózg Krakowa[1]
  • Przez botox nie pójdziesz do raju
Strona internetowa

Iwona Siwek-Front (ur. 5 kwietnia 1967 w Krakowie) – polska artystka, plastyczka, malarka, rysowniczka i autorka filmów animowanych oraz komiksów i murali. Członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Od początku lat 90. prowadzi tworzone w konwencji komiksów Dzienniki Telewizyjne[2]. Reprezentuje styl neo-dada i neo-ekspresjonizm.

Życiorys

Urodziła się w Krakowie. Jest córką malarza Mariana Siwka i projektantki wnętrz Heleny Siwek z domu Zawadzkiej. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie w 1988. Studiowała na Wydziale Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1989–1994, uczęszczając do pracowni drzeworytu prof. Franciszka Bunscha i filmu animowanego prof. Jerzego Kuci i Krzysztofa Kiwerskiego.

W 1991 roku była stypendystką na Emily Carr University of Art and Design w pracowni filmu animowanego i video (współpraca z Davidem Rimmerem) w Vancouver. W 2009 obroniła tytuł doktora sztuk w Katedrze Intermediów (obecnie Wydział Intermediów) krakowskiej ASP na podstawie pracy Semiosfera mojego miasta. Notatki.

Twórczość

Artystka tworzy dzieła w estetyce komiksu i nowej ekspresji, skupiając się na zagadnieniach społecznych. Odnosi się również do synkretyzmu artystyczno-naukowego. Prace skupione wokół tematyki praw kobiet, wolności i niezależności człowieka charakteryzuje szczerość i odwaga. Jej twórczość wyróżnia się niepowtarzalnym stylem osadzonym w konwencji neoekspresjonizmu z nawiązaniami do młodopolskiej bohemy. Każde dzieło opatrzone jest dokładną datą, godziną i temperaturą powietrza[3], co odsyła do praktyki artystycznej Witkacego.

Wpływ na twórczość artystki miała przyjaźń z prof. Jerzym Vetulanim. Pod wpływem znajomości powstały cykle: Neurony (2010), Mózg (2015), Marsz pod prąd (2015). W 2017 roku Iwona Siwek-Front zadedykowała prof. Jerzemu Vetulaniemu wystawę Baba lukrowana swobodna (Małopolski Ogród Sztuki w Krakowie, Teatr Słowackiego)[4]. Po śmierci Vetulaniego namalowała cykl prac Ucieczka V. Jest autorką portretu Jerzego Vetulaniego Mózg Krakowa (2011), który był publikowany w wydawnictwach, periodykach oraz konferencjach naukowych.

Wybrane wystawy zbiorowe z lat 2017–2021

  • Współistnienie, Muzeum Podgórza, Kraków, 2021[5],
  • Iluminacja. Obrazowanie w książce, Biblioteka Jagiellońska, 2020[6][7],
  • #siwek2siwek, Galeria Pryzmat ZPAP, 2020[8],
  • Anioł i Baba, Hotel Rubinstein, 2019[9],
  • Krakowskie spotkania artystyczne. Dialogi, Pałac Sztuki, Kraków, 2019[10],
  • Mieszczanin, Kamienica Hipolitów, Muzeum Krakowa, 2019[11][12],
  • Rajskie ogrody/Art meeting, Tomaszowice, 2018[13][14],
  • Obraz i słowo. W kręgu poezji Nowohuckie Centrum Kultury, 2017[15],
  • Krakowskie spotkania artystyczne/Konfiguracje, 2017[16],

Wybrane wydarzenia

Atelier Iwony Siwek-Front przy ul. Wiślnej w Krakowie

Współpraca artystyczna

W latach 1994–2005 wykonywała czołówki, grafiki i filmy animowane dla OTV Kraków, TVN, TVP; autorka animowanych filmów edukacyjnych oraz rysunków dla fundacji ekologicznych i zajmujących się ochroną zdrowia. Robiła ilustracje do produkcji filmowych i publikacji Witolda Beresia i Artura „Barona” Więcka, do wydawnictw naukowych Jerzego Vetulaniego i prawniczych Jana Widackiego, a także projekty graficzne i teledyski animowane dla Roberta Gawlińskiego, lidera zespołu Wilki oraz Andrzeja Sikorowskiego. Stale współpracuje z czasopismem Lampa. Jej rysunki o Babie lukrowanej z duszą nieczystą są w wydawnictwie legendarnego krakowskiego baru Vis-a-Vis. Ilustrowała dla Playboya, Edukacji i Dialogu, Nowego Dziennika NY i portalu Polska Ma Sens oraz marki MaxMara. Wykonała plakaty dla Teatru Odwróconego.

Jej prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych (Kraków, Polska), Stadtmuseum (Bergkamen, Niemcy), XYLON (Winterhur, Szwajcaria).

Na podstawie prac Iwony Siwek-Front w 2015 roku powstała praca licencjacka w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego Hulaszczo-twórczy Kraków – życie nocne w klubie Piękny Pies[27]. W 2018 roku powstała praca magisterska w Instytucie Filologii Polskiej Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Pedagogicznego Współczesny artysta w ikonosferze miejskiej – na podstawie cyklu obrazów pt.Mózg Iwony Siwek-Front.

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Binswanger-Stefańska: Mózg Krakowa – prof. Vetulani na portrecie Iwony Siwek-Front (pol.). sofijon.pl, 3 listopada 2013. [dostęp 2014-10-27].
  2. ↑ Elżbieta Binswanger-Stefańska: A telewizor w domu jest? – Dzienniki Telewizyjne Iwony Siwek-Front (pol.). sofijon.pl, 14 listopada 2013. [dostęp 2015-02-09].
  3. ↑ O mnie | Siwek-Front.
  4. ↑ Kraków. Wystawa prac krakowskiej artystki Iwony Siwek-Front, 2017.
  5. ↑ Współistnienie, 2021.
  6. ↑ Wokół książki/Iluminacja. Obrazowanie w książce, Biblioteka Jagiellońska, Kraków: ZPAP Kraków, 2020.
  7. ↑ Wystawa „Iluminacja – obrazowanie w książce” z cyklu „Wokół książki”, 2020.
  8. ↑ Jeździec nie odchodzi, [w:] Mateusz Moczulski, Głos Plastyków, t. 2/2020, ZPAP Oddział Kraków, 2020, ISBN 978836607847.
  9. ↑ Witold Bereś, Baba i Anioł, „Miesięcznik Kraków” (12(191)), 2019, ISSN 17330459.
  10. ↑ Krakowskie spotkania artystyczne. Dialogi, ZPAP Oddział Kraków, 2019, ISBN 978-83-66078-20-8.
  11. ↑ Witold Bereś, Czujny kołtun czy zacny mieszczanin?, „Miesięcznik KRAKÓW”, 5(174), 2019.
  12. ↑ Mieszczanin, [w:] Michał Hankus, Przemieszczanie, 2019, ISBN 978-83-7577-314-9.
  13. ↑ Rajskie Ogrody // Art Meeting Tomaszowice 2018.
  14. ↑ Rajskie Ogrody // Art Meeting, 2018, ISBN 978-83-66078-06-2.
  15. ↑ Obraz i słowo... W kręgu poezji. NCK.
  16. ↑ Krakowskie spotkania artystyczne/Konfiguracje, ZPAP Oddział Kraków, 2017, ISBN 978-83-947018-6-4.
  17. ↑ „Mieszanka Krakowska” .. – Z balkonu na Wiślnej, „Blox.pl” [dostęp 2017-03-11].
  18. ↑ Iwka, czyli magia i sens obrazu, Polska Ma Sens – Myślę. Pozytywnie. [dostęp 2017-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-30] (pol.).
  19. ↑ Elżbieta Binswanger-Stefańska: Związek Sztuki ze Śmieciem – O sztuce Iwony Siwek-Front (pol.). sofijon.pl, 5 lutego 2013. [dostęp 2014-10-27].
  20. ↑ Elżbieta Binswanger-Stefańska: Wyzwolone / Die Befreiten / Liberate / The Liberated (pol.). sofijon.pl, 25 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-27].
  21. ↑ Elżbieta Binswanger-Stefańska: Sztuka w slumsach Nairobi – wywiad z Iwoną Siwek-Front i Piotrem Błachutem (pol.). sofijon.pl, 18 września 2014. [dostęp 2014-10-27].
  22. ↑ TVP Kraków. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-01)].
  23. ↑ Reportaż z wernisażu.
  24. ↑ Wywiad w Radiu Nowinki.
  25. ↑ Nicole Makarewicz: Baba lukrowana swobodna już do zobaczenia. Gazeta Krakowska, 20 marca 2017. [dostęp 2017-03-23].
  26. ↑ Dwa różne warsztaty, dwie wizje społeczeństwa… Marian Siwek i Iwona Siwek – Front na wystawie w Muzeum AK – Koło kultury – Kultura w Małopolsce – Audycje – Radio Kraków, radiokrakow.pl [dostęp 2019-04-04] (pol.).
  27. ↑ Bednarska Justyna, Hulaszczo-twórczy Kraków-życie nocne w klubie Piękny Pies, 2015.

Media użyte na tej stronie

Iwona Siwek-Front Atelier II by Vetulani.jpg
Autor: Franek Vetulani, Licencja: CC BY-SA 4.0
Atelier Iwony Siwek-Front przy ul. Wiślnej w Krakowie.
Iwona Siwek-Front by Vetulani.JPG
Autor: Franek Vetulani, Licencja: CC BY-SA 4.0
Iwona Siwek-Front na balkonie swojego atelier przy ul. Wiślnej w Krakowie.