Izabela Dzieduszycka
| Data i miejsce urodzenia | 16 lipca 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 grudnia 2020 |
| Zawód, zajęcie | ekonomistka, działaczka społeczna |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
      | |
Izabela Maria Dzieduszycka z domu Bojanowska (ur. 16 lipca 1928[1] w Niechłodzie[2], zm. 25 grudnia 2020[3] w Warszawie) – polska ekonomistka, działaczka społeczna i katolicka, założycielka i prezes stowarzyszenia Przymierze Rodzin, tenisistka stołowa.
Życiorys
W trakcie II wojny światowej uczęszczała na tajne komplety, była łączniczką Armii Krajowej[4]. W 1946 zdała maturę w Lesznie, a w 1952 ukończyła studia magisterskie na Akademii Handlowej w Poznaniu[5]. W 1949 i 1950 została mistrzynią Polski w tenisie stołowym w grze pojedynczej[6]. Pracowała w przemyśle stoczniowym i okrętowym w Gdańsku i Warszawie[5]. W 1966 została urzędniczką w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, gdzie doszła do stanowiska głównego specjalisty ds. przemysłu okrętowego. Opracowała w tym czasie publikacje branżowe wydawane przez gdańską Pracownię Rozwoju Metod Projektowania „Promor”: Podstawowe założenia polityki OECD w stosunku do przemysłu okrętowego (1975) i Protekcjonizm przemysłu okrętowego we Francji (1976).
Na początku lat 80. wstąpiła do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zwolniona z przyczyn politycznych[5][7]. Pracowała fizycznie, wkrótce przeszła na emeryturę. Zajmowała się udzielaniem pomocy rodzinom osób internowanych[4].
Od 1983 była związana z działalnością społeczną w ramach Przymierza Rodzin, które powołała wraz z mężem Tadeuszem[8]. Początkowo był to ruch społeczny, skupiający dzieci i młodzież przy parafiach. W 1990 otrzymał patronat prymasa, następnie przekształcił się w stowarzyszenie, prowadzące m.in. przedszkola, szkoły różnego szczebla i świetlice[5]. Izabela Dzieduszycka pełniła w nim funkcję przewodniczącej prezydium[9].
Działała także w Klubie Inteligencji Katolickiej oraz w Fundacji Pro Publico Bono[10].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[11]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2006)[12]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (2007)[5]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)[13]
- Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (Stolica Apostolska, 2004)[5]
- Nagroda Polcul Foundation (1995)[5]
Przypisy
- ↑ Sylwetka na stronie sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-01-08].
- ↑ Adam Pietrzak: Wspomnienie. przymierze.org.pl, grudzień 2020. [dostęp 2020-12-28].
- ↑ Zmarła Izabela Dzieduszycka. przymierze.org.pl, 25 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ a b Powiedz dziękuję. wiara.pl, 3 czerwca 2008. [dostęp 2011-06-04].
- ↑ a b c d e f g Uchwała nr 404/9575/14 Zarządu Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie w sprawie wniesienia pod obrady Sejmiku Województwa Podkarpackiego projektu uchwały w sprawie nadania Pani Izabeli Dzieduszyckiej odznaki honorowej „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”. podkarpackie.pl, 8 października 2014. [dostęp 2017-01-08].
- ↑ Izabela Maria Dzieduszycka w Galerii Sław Polskiego Tenisa Stołowego. pzts.pl, 24 lipca 2018. [dostęp 2020-12-29].
- ↑ Wybory Kobiety Sukcesu Mazowsza 2012: Izabela Maria Dzieduszycka. naszemiasto.pl, 21 lutego 2012. [dostęp 2017-01-08].
- ↑ Magdalena Bajer. Dzieduszyccy. „Forum Akademickie”. Nr 10, 2007. [dostęp 2017-01-08].
- ↑ Prezydium Zarządu. przymierze.org.pl. [dostęp 2011-06-04].
- ↑ O FUNDACJI. propublicobono.pl. [dostęp 2018-12-16].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 778
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Ribbon of the Cross "pro ecclesia et pontifice" - Holy See - Vatican