Izabela Nagórska

Izabela Nagórska
Kalina
Imię i nazwisko urodzenia

Izabela Domańska

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1913
Łódź

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2001
Łódź

Zawód, zajęcie

bibliotekarka

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal 30-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Izabela Nagórska z domu Domańska, ps. „Kalina” (ur. 22 kwietnia 1913 w Łodzi, zm. 17 listopada 2001 tamże) – polska bibliotekarka i działaczka społeczna.

Życiorys

Nagórska urodziła się w Łodzi, gdzie uczęszczała do szkoły powszechnej i Państwowego Gimnazjum Żeńskiego przy ul. Pomorskiej. W 1931 zdała maturę i podjęła studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego[1], gdzie w 1935 uzyskała dyplom magistra filozofii[2]. W 1934 rozpoczęła praktykę w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie. W 1936 rozpoczęła pracę w V Miejskiej Wypożyczalni Książek dla Dzieci i Młodzieży w Łodzi (przy ul. Senatorskiej 36), w tym samym roku ukończyła kurs bibliotekarski. W 1937 została kierowniczką IV Miejskiej Wypożyczalni Książek. Zaangażowała się we współpracę Janem Augustyniakiem w organizacji sieci bibliotek publicznych w Łodzi. Przed II wojną światową ukończyła kurs PCK ratownictwa sanitarnego[1].

W trakcie II wojny światowej była opiekunką społeczną w Ośrodku Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie przy ul. Opaczewskiej. W 1943 dołączyła do Armii Krajowej pod pseudonimem Kalina – podczas powstania warszawskiego działała w Służbie Kobiet „Pomoc Żołnierzom” na Żoliborzu[2]. Po upadku powstania pracowała przy transporcie chorych i starców w obozie przejściowym w Pruszkowie[1].

W styczniu 1945 powróciła do Łodzi, gdzie z Augustyniakiem reaktywowała Miejską Bibliotekę Publiczną. W 1949 zaangażowała się w organizację VII Rejonowej Wypożyczalni Książek dla Dorosłych przy ul. Rzgowskiej – kierowała nią do 1958. W latach 1958–1977 pracowała w dziale Instrukcyjno-Metodycznego Miejskiej Biblioteki Publicznej, którym kierowała od 1960. W latach 1976–1985 wykładała w filii Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy przy WiMBP w Łodzi[1].

Nagórska była autorką około 2000 publikacji[2] o tematyce związanej z bibliotekarstwem, pedagogiką i czytelnictwem. Publikowała biogramy bibliotekarzy, artykuły wspomnieniowe i hasła encyklopedyczne, a także wygłaszała wykłady i szkolenia dla bibliotekarzy i studentów. Była zaangażowana w działalność Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich[1] – należała do niego od 1936 – była członkinią Zarządu Głównego oraz Zarządu Okręgu Łódź-Miasto. Była współzałożycielką i członkinią Łódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Książki i Towarzystwa Przyjaciół M BP im. J. Piłsudskiego (dawn. im. L. Waryńskiego)[2].

Została pochowana na cmentarzu pw. św. Józefa w Łodzi przy ul. Ogrodowej (kw. 22, gr. 5)[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g 20 rocznica śmierci Izabeli Nagórskiej – Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich – Ogólnopolski portal bibliotekarski, sbp.pl [dostęp 2022-04-05].
  2. ↑ a b c d e Maria Wrocławska, Wywiad z mgr Izabelą Nagórską, „Przegląd Biblioteczny” (1), 1991, ISSN 0033-202X [dostęp 2022-04-05].

Media użyte na tej stronie