Izadora Weiss

Izadora Weiss
Data urodzenia

1972

Dziedzina sztuki

choreografia, taniec

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Izadora Weiss (ur. 1972[1]) – polska choreografka i tancerka.

Życiorys

Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie[2][3], po czym kontynuowała edukację w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, studiując pedagogikę baletu[4]. W latach 1991–1996 pracowała jako tancerka: w Teatrze Wielkim w Warszawie (1991–1993), Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (1993–1995) i Teatrze Narodowym w Warszawie, Scena Operowa (1995–1996)[5]. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1999 i 2001)[6].

W latach 1995–2001 pracowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu[3]. Jej debiutem choreograficznym był spektakl Sen nocy letniej (1996, Teatr Wielki w Poznaniu)[4]. Przygotowała choreografię do kilkudziesięciu oper, część z nich prezentowana była za granicą, między innymi w Holandii, Finlandii, Francji, Niemczech, Luksemburgu i USA[4]. Na festiwalu w Wexford w Irlandii zrealizowała choreografię do Strasznego dworu, Opery za trzy grosze i Syberii[7]. Po tym, jak przygotowała choreografię do I Koncertu skrzypcowego Krzysztofa Pendereckiego (Teatr Wielki w Poznaniu), choreograf Jiří Kylián zaprosił ją na staż do Nederlands Dance Theater[4]. Doskonaliła swój warsztat nie tylko u boku Kyliána, ale również Hansa van Manena, Ohada Naharina, Paula Lightfoota, Sol León i Saburo Teshigawary[4][8].

W ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy’ego[4]. W 2005 roku stworzyła libretto i choreografię baletu ...z nieba do muzyki Michała Lorenca w Operze Bałtyckiej, następnie spektakl Eurazja w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu[7]. Po tej premierze przystąpiła do pracy nad projektem Warszawskiego Teatru Tańca przy Centrum Sztuki „Montownia”[4]. Projekt ten zawiesiła po podjęciu pracy w Operze Bałtyckiej, gdzie w ciągu ośmiu lat zrealizowała 15 autorskich spektakli baletowych[2], m.in. 4&4, nową wersję Eurazji i Romea i Julii[9][10] oraz choreografię do oper Don Giovanni i Eugeniusz Oniegin[5]. Realizacje telewizyjne Eurazji oraz Romea i Julii widzowie mogli oglądać w TVP Kultura[11][12].

W listopadzie 2009 w Operze Kameralnej w Warszawie wyreżyserowała, przygotowała choreografię i zatańczyła w spektaklu Tre donne – Tre destini Georga Friedricha Händla z udziałem Olgi Pasiecznik[13]. W marcu 2010 została dyrektorem artystycznym stworzonego przez siebie Bałtyckiego Teatru Tańca[4], który prowadziła do 2016[14]. Następnie stworzyła Biały Teatr Tańca w Warszawie, który stał się na rok 2018 rezydentem Teatru Komedia[15]. Od 2017, na zaproszenie Krzysztofa Pastora, współpracuje jako choreograf z Polskim Baletem Narodowym[2]. W 2020 została wymieniona w publikacji Fifty Contemporary Choreographers wydanej przez brytyjskie wydawnictwo Routledge[14]. Projektuje dekoracje i kostiumy do swoich prac choreograficznych[2].

Jej mężem jest reżyser Marek Weiss[16], z którym ma córkę Weronikę Weiss, skrzypaczkę[17].

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Cztery próby oswojenia śmierci w tańcu. encyklopediateatru.pl. [dostęp 2022-07-10].
  2. ↑ a b c d Izadora Weiss. Choreograf. teatrwielki.pl. [dostęp 2022-07-11].
  3. ↑ a b Izadora Weiss. pl-pl.facebook.com. [dostęp 2022-07-11].
  4. ↑ a b c d e f g h Izadora Weiss. Bałtycki Teatr Tańca. baltyckiteatrtanca.pl, 1 czerwca 2012. [dostęp 2022-07-10].
  5. ↑ a b Izadora Weiss, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-10].
  6. ↑ a b c d e f Izadora Weiss. Twórczość. izadoraweiss.pl. [dostęp 2022-07-10].
  7. ↑ a b Autorski balet Izadory Weiss – 4&4. gdansk.pl. [dostęp 2022-07-11].
  8. ↑ Izadora Weiss – Taniec wolnych ludzi. teatry.art.pl. [dostęp 2009-10-13].
  9. ↑ Współcześni Romeo i Julia spotkali się w Iraku. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2022-07-10].
  10. ↑ Romeo i Julia. Prapremiera baletu Izadory Weiss „Romeo i Julia". kultura.wp.pl. [dostęp 2022-07-10].
  11. ↑ Romeo i Julia w TVP Kultura. gdansk.pl. [dostęp 2022-07-12].
  12. ↑ TV Kultura. Tydzień z tańcem. encyklopediateatru.pl. [dostęp 2022-07-12].
  13. ↑ Piękne cierpienie. zw.com.pl, 30 września 2009. [dostęp 2022-07-10].
  14. ↑ a b Wielka Brytania. Izadora Weiss w „Fifty Contemporary Choreographers”. e-teatr.pl, 25 stycznia 2021. [dostęp 2022-07-10].
  15. ↑ Izadora Weiss – choreograf. izadoraweiss.pl. [dostęp 2022-07-10].
  16. ↑ Marek Weiss. opera.poznan.pl. [dostęp 2022-04-02].
  17. ↑ Polka w gronie 50 najlepszych choreografów na świecie. „Po prostu mnie znaleźli”. tvn.pl, 5 stycznia 2022. [dostęp 2022-07-10].
  18. ↑ Teatralne Nagrody Muzyczne 2014. mteatr.pl. [dostęp 2022-10-10].
  19. ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-07-10].
  20. ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 23 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-23].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Brązowego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"