Izoelektronowość

Izoelektronowość – cecha dwóch lub więcej indywiduów chemicznych polegająca na posiadaniu takiej samej liczby elektronów walencyjnych oraz takiej samej budowy cząsteczek. Związki izoelektronowe mogą być zbudowane z różnych atomów, ale ich liczba i układ wiązań są takie same. Przykładem izoelektronowości są cząsteczki N≡N, N≡O⁺ i C≡O – wszystkie trzy mają 10 elektronów walencyjnych i podobny charakter wiązań^[1]. Są one również izolobalne.

Inne przykłady par izoelektronowych

• Cząsteczki:
  • CH₂=N⁺=N⁻ i CH₂=C=O^[1]
  • HC≡CH i HB⁻≡N⁺H
• Atomy i jony:
  • Na⁺ i Ne; konfiguracja elektronowa: [He]2s²2p⁶
  • Cl^– i Ar; konfiguracja elektronowa: [Ne]3s²3p⁶

Do związków, które mimo identycznej liczbie elektronów walencyjnych nie są izoelektronowe ze względu na różną budowę należy para Me₂C=O i Me−N=N−Me^[1] (każda z cząsteczek ma łącznie 24 elektrony walencyjne).

Zobacz też

• izostery
• izolobalność

Przypisy