Izohelia

Izohelia – pozytywowa technika tonorozdzielcza[1] opracowana przez Witolda Romera w 1931, polegająca na przetworzeniu obrazu polegającym na utworzeniu w nim w efekcie końcowym kilku dowolnie wybranych odcieni wyraźnie oddzielonych od siebie jasnością, odpowiadającym punktom o tej samej gęstości optycznej w obrazie nieprzetworzonym, nazwanymi izohelami[2][3][4].

Charakterystyka

W fotografii analogowej efekt izohelii osiąga się poprzez kopiowanie obrazu na błonach o bardzo dużej kontrastowości, przy zastosowaniu różnych czasów naświetlania, uzyskując pojedyncze izohelie jako rozgraniczenia między bielą a czernią na wyciągach negatywowych[2][3]. Każda (pojedyncza) izohelia odpowiada innej gęstości w obrazie nieprzetworzonym[2][3]. Kolejnym etapem jest naświetlenie papieru światłoczułego (po kolei) przez poszczególne wyciągi negatywowe, tworzącym izohelię o krotności równej ilości odcieni wyciągów oraz bieli[2][3].

Wizualnie – efektem końcowym izohelii jest wyraźna, schodkowa zmiana odcieni w obrazie, w odróżnieniu od ciągłej zmiany odcieni w obrazie nieprzetworzonym[2][3]. W fotografii zapisanej cyfrowo izohelię uzyskuje się przez prostą schodkową modyfikację krzywej tonalnej[2][3].

Twórcą izohelii jest polski inżynier chemik, profesor Katedry Fototechniki Politechniki WrocławskiejWitold Romer[4]. W Stanach Zjednoczonych odkryto izohelię jako skrajny przypadek metody masek kombinowanych, opracowanej przez firmę Kodak[3]. Cyfrowy zapis obrazu zrewolucjonizował tonorozdzielczość metody masek kombinowanych i izohelii[3].

Przypisy

  1. tonorozdzielcza technika, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-06-26].
  2. a b c d e f Jerzy Lech Izohelia, archive.li, 3 maja 2013 [dostęp 2021-08-26].
  3. a b c d e f g h Izohelia Ekwidensytometria Metoda Masek Kombinowanych. Część 1, www.warsztaty-fotograficzne.com [dostęp 2021-08-26].
  4. a b Witold Romer (1900–1967), web.archive.org, 7 grudnia 2008 [dostęp 2021-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-07].