Izydor Edward Chrząszcz

Izydor Edward Chrząszcz

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1898 Busk
Data i miejsce śmierci	1940 Charków
doktor nauk historycznych
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1932
Odznaczenia

Izydor Edward Chrząszcz (ur. 1 listopada 1898 w Busku, zm. w 1940 w Charkowie) – polski historyk, badacz dziejów stosunków polsko-kozackich.

Życiorys

W latach 1916–1918 w armii austriackiej następnie od 1918 w Wojsku Polskim w Armii gen. Hallera. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 54 pułku piechoty, ranny odznaczony Krzyżem Walecznych, od 1922 skierowany do rezerwy^[1][2]. Studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim uzyskując doktorat w 1932 roku pod kierunkiem Stanisława Zakrzewskiego (Stosunki Chmielnickiego z Turcją i Tatarami w latach 1648 aż do poddania się Turcji w II połowie 1650 roku)^[3]. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej

Wybrane publikacje

• Poddanie się Chmielnickiego Turcji w r. 1650, Jaworów 1929.
• Stosunki kozacko-tatarskie z uwzględnieniem stosunków z Turcją, Mołdawią i Siedmiogrodem w I połowie 1649 roku, Lwów 1929.
• Pierwszy okres buntu Chmielnickiego w oświetleniu uczestnika wyprawy żółtowodzkiej i naocznego świadka wypadków, Lwów 1936.

Bibliografia

• Joanna Pisulińska, Doktoraty historyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza 1918-1939 [w:] Wielokulturowe środowisko historyczne Lwowa w XIX i XX w., t. 1, red. Jerzy Maternicki, Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego 2004, s. 233-249.
• Włodzimierz Borys, Dr. Izydor Edmund Chrząszcz (1898-1939), "Przemyskie Zapiski Historyczne" 3 (1985), s. 233-234

Przypisy