Język rumuński

limba română

Obszar	Rumunia, Mołdawia, Bułgaria, Kanada, USA, Rosja, Serbia, Ukraina, Węgry, Izrael i inne
Liczba mówiących	24 miliony
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język rumuński
Status oficjalny
język urzędowy	Rumunia,  Mołdawia, Wojwodina (Serbia), jeden z urzędowych w Unii Europejskiej
Organ regulujący	Academia Română
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	ro
Kod ISO 639-2↗	rum/ron
Kod ISO 639-3↗	ron
IETF	ro
Glottolog	roma1327
Ethnologue	ron
GOST 7.75–97	рум 565
WALS	rom
SIL	RUM
Występowanie
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku rumuńskim Słownik języka rumuńskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum. limba română ['lim.ba ro’mɨ.nə]) – język z grupy romańskiej (podgrupa wschodnioromańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 24 mln osób, z czego około 17,25 mln w Rumunii, około 2,7 mln w Mołdawii (zob. też język mołdawski), Hiszpanii (ok. 2 mln), we Włoszech (ok. 800 tys.), około 200 tysięcy w Izraelu, około 100 tysięcy w Serbii i około 400 tysięcy na Ukrainie; mniejsze skupiska użytkowników w innych krajach (Australia, Azerbejdżan, Kanada, Węgry, Kazachstan, Rosja i USA).

Język rumuński jest językiem urzędowym w Rumunii i Mołdawii, a także w Wojwodinie (Serbia) na poziomie lokalnym.

Do jego zapisu stosuje się od 1860 roku alfabet łaciński. Wcześniej (od XVI wieku) stosowano w tym celu cyrylicę (w Mołdawii cyrylica obowiązywała też od momentu przyłączenia jej do ZSRR do 1989 roku).

W języku rumuńskim funkcjonuje wiele słów pochodzenia słowiańskiego, takich jak: da (tak), ceas (godzina, od słowa czas), război (wojna, od słowa rozbój), nevastă (żona, od słowa niewiasta), duh (duch) itd. Slawizmy stanowią obecnie 14% zasobu leksykalnego rumuńskiego języka standardowego, choć w XIX wieku było ich ponad 50%.

Od XIX wieku rumuński był poddawany procesowi reromanizacji, polegającemu na rugowaniu z języka słów pochodzenia nieromańskiego i wprowadzaniu na ich miejsce wyrazów zaczerpniętych z innych języków romańskich, przede wszystkim francuskiego i włoskiego.

Przez niektórych badaczy za dialekty tego języka uważane są języki: istrorumuński, arumuński i meglenorumuński.

Dialektami języka rumuńskiego z grupy Româna moldovenească są Româna moldovenească vestică (używany w Rumunii) oraz Româna moldovenească estică (używany w Mołdawii).

Nowoczesną literaturę rozwinął w języku rumuńskim Mihai Eminescu.

W Polsce filologię rumuńską można studiować na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W Warszawie i Wrocławiu prowadzony jest jedynie lektorat, dostępny dla wszystkich studentów. W 2022 roku w Polsce było aktywnych 35 tłumaczy przysięgłych języka rumuńskiego^[1].

Klasyfikacja i zbliżone języki

Zasięg języka rumuńskiego na świecie

Język rumuński to język romański, mający wiele wspólnego przede wszystkim z francuskim i włoskim, ale także z hiszpańskim i innymi językami zachodniej Europy.

Jednocześnie język rumuński należy do bałkańskiej ligi językowej i posiada wiele cech łączących go z innymi językami bałkańskimi – bułgarskim, macedońskim, greckim i albańskim.

Najbliższe rumuńskiemu są inne języki wschodnioromańskie: arumuński, meglenorumuński i istrorumuński, które są czasem uznawane za dialekty tradycyjnej rumuńszczyzny. Alternatywną nazwą języka jest dakorumuński – nazwa nawiązuje do dawnej rzymskiej prowincji Dacji, której terytorium znajduje się głównie na ziemiach rumuńskojęzycznych.

Dialekt języka rumuńskiego używany w Mołdawii został nazwany językiem mołdawskim przez radzieckich i późniejszych mołdawskich przywódców, ale językoznawcy nie uznają go za odrębny język.

Biorąc pod uwagę główne języki romańskie, najbliższy rumuńskiemu jest język włoski – mają one około 77% wspólnego słownictwa i zbliżoną gramatykę. Jednakże w porównaniu do włoskiego, rumuński brzmi łagodniej i bardziej miękko. Mimo wielu podobieństw do francuskiego, katalońskiego, hiszpańskiego czy portugalskiego, różnice gramatyczne sprawiają, że języki te mogą być niezrozumiałe dla użytkownika rumuńskiego, jeśli nie uczył się on wcześniej danej mowy.

Poniższy przykład obrazuje podobieństwa (pogrubione) między pięcioma głównymi językami romańskimi:

Ea închide întodeauna fereastra înainte de a cina. (rumuński)

Lei chiude sempre la finestra prima di cenare. (włoski)

Elle ferme toujours la fenêtre avant le dîner. (francuski)

Ella cierra siempre la ventana antes de cenar. (hiszpański)

Ela fecha sempre a janela antes de jantar. (portugalski)

Ona zawsze zamyka okno przed kolacją. (polski)

Dystrybucja geograficzna

Znajomość języka rumuńskiego w krajach południowo-wschodniej części Unii Europejskiej oraz Mołdawii i serbskiej Wojwodinie

Rumuński jest używany w Rumunii, Mołdawii, Ukrainie, Węgrzech, Bułgarii, Serbii, ale istnieją duże społeczności rumuńskojęzyczne w Kanadzie, USA, Niemczech, Izraelu, Australii, Nowej Zelandii, Polsce i Grecji, głównie dzięki migracjom po I i II wojnie światowej. Również upadek bloku komunistycznego i żelaznej kurtyny spowodowały falę migracji, zwłaszcza do krajów o kulturze romańskiej.

Rumunia

Według konstytucji Rumunii z roku 1991, rumuński jest urzędowym językiem państwa. Używa się go w oficjalnych wydawnictwach rządowych, systemie edukacji oraz w prawnie ważnych umowach i kontraktach. Również reklamy muszą zostać przetłumaczone na język rumuński przed publikacją bądź emisją.

Institutul Limbii Române, założony przez rumuńskie Ministerstwo Edukacji, promuje język rumuński i wspiera ludzi chcących się go nauczyć, współpracując z departamentem Ministerstwa Spraw Zagranicznych ds. Rumunów za Granicą.

Mołdawia

Według spisu ludności z roku 2004, 16,5% (558 508) z całkowitej liczby mieszkańców Mołdawii wybrało rumuński jako język ojczysty. 60% (2 029 847) natomiast wybrało mołdawski. Liczby te zmieniają się jednak w zależności od obszaru – 40% mieszkańców terenów zurbanizowanych wybrało rumuński. Tylko co siódmy mieszkaniec wsi udzielił takiej odpowiedzi.

Wojwodina

Ósmy artykuł konstytucji Serbii wymaga, żeby język serbski/serbochorwacki oraz cyrylica były używane w urzędach i instytucjach, podczas gdy transkrypcja łacińska – w sytuacjach ustalonych przez inne prawa. Klauzula w artykule 8.2 precyzyjnie określa, że w regionach Serbii zamieszkanych przez mniejszości narodowe, języki tych mniejszości mogą być używane jako urzędowe w takich samych sytuacjach, jak zapis łaciński.

Artykuł 6 statutu Autonomicznego Regionu Wojwodiny określa, że oprócz języka serbskiego, urzędowymi językami prowincji są węgierski, słowacki, rumuński oraz rusiński.

Język oraz alfabet rumuński są w oficjalnym użyciu w ośmiu miastach: Alibunar, Bela Crkva, Žitište, Zrenjanin, Kovačica, Kovin, Plandište i Sečanj. Rumuński jest używany również w kilkunastu miejscowościach gminy Vršac.

W spisie ludności z roku 2002 1,5% mieszkańców Wojwodiny wybrało rumuński jako język ojczysty.

Alfabet

Alfabet rumuński składa się z następujących znaków: A, a (a); Ă, ă (ă); Â, â (â din a); B, b (be), C, c (ce); D, d (de), E, e (e); F, f (fe / ef); G, g (ghe / ge); H, h (ha / haş); I, i (i); Î, î (î din i); J, j (je), K, k (ka de la kilogram), L, l (le / el); M, m (me / em); N, n (ne / en); O, o (o); P, p (pe); R, r, (re / er); S, s (se / es); Ș ș (șe); T, t (te); Ț ț (țe); U, u (u); V, v (ve); X, x (ics); Z, z (ze / zet).

Wymowa

Alfabet rumuński opiera się na alfabecie łacińskim, zawiera również pięć dodatkowych liter. Dawniej istniało aż 12 dodatkowych znaków, stopniowo jednak usuwano je w reformach pisowni.

Gramatyka

Istnieje pięć przypadków: mianownik (nominativ), dopełniacz (genitiv), celownik (dativ), biernik (acuzativ), wołacz (vocativ).

Czasownik

Podobnie jak we wszystkich językach romańskich, również w rumuńskim czasowniki odmieniają się przez osoby, liczby, czasy, tryby oraz strony. Standardowy szyk zdania to SVO. Rumuńskie czasowniki podzielone są na cztery grupy koniugacyjne – przynależność czasownika do takiej grupy zależy od końcówki bezokolicznika. Podział na koniugacje jest tylko zwyczajowy, gdyż w obrębie danej grupy istnieje kilka wzorów odmiany.

• pierwsza koniugacja: czasowniki zakończone na –a, jak a da (dać), a cânta (śpiewać), oraz na niedyftongizowane –ea, jak a crea (tworzyć)
• druga koniugacja: czasowniki zakończone na dyftongizowane –ea, jak a putea (móc), a cădea (upadać)
• trzecia koniugacja: czasowniki zakończone na –e, jak a vinde (sprzedawać), a crede (wierzyć)
• czwarta koniugacja: czasowniki zakończone na –i oraz –î, jak a veni (przychodzić), a urî (nienawidzić)

Zobacz też

• rumuńska cyrylica
• Wikipedia rumuńskojęzyczna

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lucian Boia o języku rumuńskim. tpr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-01)].
• Academia Română – organ standaryzacyjny języka rumuńskiego
• Duży słownik angielsko-rumuński i rumuńsko-angielski oraz koniugator czasowników
• Ethnologue