Józef Łucznik

Józef Łucznik

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1936 Osoczniki
Data śmierci	10 grudnia 2015
przewodniczący Związku Polaków na Białorusi
Okres	od 2005 do 2009
Poprzednik	Tadeusz Kruczkowski
Następca	Stanisław Siemaszko

Józef Łucznik (ur. 30 listopada 1936 w Osocznikach, zm. 10 grudnia 2015^[1]) – białoruski nauczyciel narodowości polskiej, działacz mniejszości polskiej na Białorusi, jeden z założycieli Związku Polaków na Białorusi, od sierpnia 2005 do września 2009 jego przewodniczący oficjalnie uznawany przez władze białoruskie.

Życiorys

W 1957 ukończył Instytut Nauczycielski w Nowej Wilejce, później kształcił się na Wydziale Historycznym Wileńskiego Instytutu Pedagogicznego (do 1964). Nauczał historii w szkole podstawowej w Dajnawie (1957–1964), później pracował jako inspektor szkolny w szkole średniej w Podborzu (1964–1971). W 1971 został dyrektorem szkoły podstawowej w Nowosiółkach na Grodzieńszczyźnie, a od 1978 stał na czele szkoły średniej w Sopićkiniach. W 1984 objął posadę dyrektora szkoły podstawowej w Soniczach.

U progu lat 90. aktywnie włączył się w polskie odrodzenie narodowe na Białorusi. Wstąpił do Związku Polaków, został jego wiceprzewodniczącym. W latach 90. za swoją działalność na Białorusi został odznaczony medalami Józefa Ignacego Kraszewskiego oraz Ministerstwa Edukacji Narodowej RP.

Wraz z grupą działaczy nie uznał wyboru Andżeliki Borys na przewodniczącą Związku Polaków w marcu 2005. Pięć miesięcy później współorganizował zjazd ZPB w Wołkowysku, podczas którego zgłoszono i przegłosowano jego kandydaturę na prezesa^[2]. Władze RP nie uznały wyboru Łucznika na przewodniczącego i zakazały mu wjazdu na teren RP. We wrześniu 2009 r. na kolejnym zjeździe organizacji uznawanej przez władze w Mińsku nie wystawił swej kandydatury i został zastąpiony na stanowisku prezesa przez grodzieńskiego biznesmena Stanisława Siemaszkę. Podczas zjazdu 2009 roku Józef Łucznik po raz kolejny zwrócił się do władz białoruskich z propozycją "zakazania działalności samozwańczej grupy na czele z Andżeliką Borys, która swą działalnością dyskredytuje jedyny zarejestrowany na terenie Białorusi Związek Polaków"^[3].

Był na emeryturze. Miał żonę i dwie córki, które ukończyły studia w Polsce. Zmarł 10 grudnia 2015 roku^[4]

Kontrowersje

Akceptował politykę prowadzoną przez Alaksandra Łukaszenkę. W czasie kampanii prezydenckiej na Białorusi w 2006 kolportował odezwę do Polaków, namawiającą do głosowania na Łukaszenkę. W 2006 wziął udział w Ogólnobiałoruskim Zgromadzeniu Ludowym, gdzie z trybuny powiedział o tym, że obywatelom Białorusi narodowości polskiej żyje się dobrze^[5]. W 2008 wystosował list do premiera RP Donalda Tuska, w którym prosił o niewprowadzanie Karty Polaka, ponieważ zdaniem Łucznika miała ona podzielić społeczeństwo białoruskie pod względem narodowościowym, choć wyraził pogląd o konieczności przywrócenia Polakom na Kresach obywatelstwa polskiego dziedziczonego po ich rodzicach^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Polak w świecie. Leksykon Polonii i Polaków za granicą, Polska Agencja Informacyjna, Warszawa 2001, ISBN 83-223-2693-9

Linki zewnętrzne

• Jak najwięcej, jak najlepiej i jak najszybciej..., Wywiad z Heleną Bohdan na stronie Związku Polaków na Białorusi. polacy.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-04)]. (pol.)