Józef Żymierski
pułkownik dyplomowany | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1923–1950, |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 28 Pułk Artylerii Polowej, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Józef Bronisław Żymierski, właśc. Łyżwiński (ur. 2 października lub 6 listopada 1902 w Krakowie, zm. w lutym 1982 w Poznaniu) – oficer artylerii Wojska Polskiego II RP i pułkownik dyplomowany Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Życiorys
Urodził się 2 października[1][2] lub 6 listopada[3] 1902. Był synem urzędnika kolejowego Wojciecha Łyżwińskiego i Marii z domu Buczek. Zaczął posługiwać się nazwiskiem Żymierski po tym, gdy jego brat Jan zamordował kierownika księgarni Gebethner i Wolff (zmiany nazwiska dokonał także jego brat Michał (1890–1989, również późniejszy oficer Wojska Polskiego II RP i PRL, marszałek Polski)[1][4][5]. Od 1910 do 1922 kształcił się w gimnazjum o profilu matematyczno-przyrodniczym w Krakowie. Jesienią 1923 został przyjęty do Wojska Polskiego. Od 1924 do 1926 kształcił się w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Został awansowany do stopnia podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926[6]. W 1928 był oficerem 28 pułku artylerii polowej w Dęblinie[7]. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928[8]. W 1932 służył w 7 dywizjonie artylerii konnej w Poznaniu[9]. Od 1932 do 1935 studiował na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego. Od października 1935 do października 1936 służył w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie. Później został dowódcą kompanii w poznańskim 1 batalionie pancernym
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy Szwadronu Samochodów Pancernych Typ A Nr 21 i zastępcy dowódcy 21 dywizjonu pancernego w składzie Armii „Łódź”. Następnie, według jednego źródła przedostał się na Węgry, gdzie był internowany[1], zaś według innego przedostał się do Francji, skąd miał usiłować wrócić do okupowanej Polski[2]. Został aresztowany przez Sowietów, był osadzony we Lwowie i Moskwie, po czym został zesłany w głąb ZSRR. Tam po zawarciu układu Sikorski–Majski wstąpił w listopadzie 1941 do Armii Polskiej na Wschodzie gen. Władysława Andersa. Był zastępcą dowódcy batalionu czołgów w 5 Dywizji Piechoty oraz zastępcą dowódcy pułku do spraw rozpoznania w 7 Dywizji Piechoty. Podczas wojny służył w 2 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w stopniu kapitana. Po zakończeniu wojny od połowy 1945 do połowy 1946 był w Egipcie.
Powrócił do Polski i został oficerem ludowego Wojska Polskiego. W 1946 był w stopniu podpułkownika. W tym roku był zastępcą szefa sztabu do spraw operacyjnych w Dowództwie Wojsk Pancernych i Zmotoryzowanych. Awansowany do stopnia pułkownika. Od 1946 do 1949 sprawował stanowisko komendanta Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej (w toku przenosin: Modlin, Chełm, Poznań). Od lipca 1949 do kwietnia 1950 był komendantem Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu. Po przeniesieniu do rezerwy był zatrudniony w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Poznaniu na stanowisku głównego mechanika. Został aresztowany 20 marca 1953 w Warszawie i bez podstawienia zarzutów osadzony w warszawskim więzieniu mokotowskim. Wyszedł na wolność w styczniu 1955. Od końca 1956 był pracownikiem Przedsiębiorstwa Robót Elewacyjnych Budownictwa Miejskiego. Od końca 1956 został przyjęty do Wojska Polskiego. Od tego czasu do października kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego. Od 1959 do 1963 pełnił funkcję zastępcy do spraw liniowych 3 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej.
Zmarł w lutym 1982 w Poznaniu. Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu w Alei Zasłużonych [10]. Jego żoną była Halina z domu Duszanka (podczas wojny także służąca w 2 Korpusie PSZ), z którą miał córkę Danutę[11].
Odznaczenia i ordery
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (20 grudnia 1946)[12]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (20 grudnia 1946)[13]
- Krzyż Walecznych (przed 1932)
Przypisy
- ↑ a b c Józef Żymierski. 7dak.pl. [dostęp 2016-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)].
- ↑ a b Józef Żymierski. bip.poznan.pl. [dostęp 2016-02-10].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, 1932.
- ↑ Rola-Żymierski, Michał. 1890-1989. wyborcza.pl, 1999-09-30. [dostęp 2016-02-10].
- ↑ Marszałek Michał Rola-Żymierski (1945). torun.pl. [dostęp 2016-02-10].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 496.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 213.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 720.
- ↑ Józef Żymierski – miejsce pochówku [dostęp 2019-02-04]
- ↑ Kpt. Józef Żymierski z żoną Haliną. braniewo.archiwa.org. [dostęp 2016-02-10].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 153
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 148
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Józef Żymierski. 7dak.pl. [dostęp 2016-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)].
- Józef Żymierski. bip.poznan.pl. [dostęp 2016-02-10].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).