Józef (Czernow)
| Iwan Czernow | |
| Metropolita ałmacki i kazachstański | |
| Kraj działania | ZSRR |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1893 Mohylew |
| Data śmierci | 4 września 1975 |
| Metropolita ałmacki i kazachstański | |
| Okres sprawowania | 1968–1975 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Inkardynacja | Eparchia ałmacka |
| Śluby zakonne | 6 lutego 1918 |
| Diakonat | 11 lutego 1918 |
| Prezbiterat | 16 sierpnia 1920 |
| Sakra biskupia | 14 listopada 1932 |
| Data konsekracji | 14 listopada 1932 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Rostów nad Donem | ||||
| Miejsce | Sobór Narodzenia Matki Bożej | ||||
| Konsekrator | Pitirim (Kryłow) | ||||
| Współkonsekratorzy | Mikołaj (Amasijski), Aleksander (Białozor), Nazariusz (Blinow) | ||||
| |||||
Józef, imię świeckie Iwan Michajłowicz Czernow (ur. 15 czerwca 1893 w Mohylewie, zm. 4 września 1975) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Nie posiadał formalnego wykształcenia, w dzieciństwie odbierał naukę jedynie w domu[1]. W wieku siedemnastu lat wstąpił jako posłusznik do monasteru Narodzenia Matki Bożej w Białyniczach i znalazł się pod szczególną opieką jego przełożonego, archimandryty Arseniusza[2]. Razem z nim w 1911 wyjechał do Piatigorska, gdzie Arseniusz został biskupem pomocniczym eparchii władykaukaskiej[2]. Następnie od 1912 do 1917 był posłusznikiem w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Twerze[2]. 6 lutego 1918 złożył przed biskupem Arseniuszem (Smoleńcem) wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Józef. 11 lutego tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona. 16 sierpnia 1920 został hieromnichem[2]. W 1924 otrzymał godność igumena, zaś w 1927 – archimandryty.
14 listopada 1932 miała miejsce jego chirotonia na biskupa taganroskiego, wikariusza eparchii rostowskiej, w której jako konsekratorzy wzięli udział arcybiskup dmitrowski Pitirim, arcybiskup rostowski Mikołaj, arcybiskup czelabiński Nazariusz oraz biskup barnaułski Aleksander. Od 1935 do 1956 przebywał, z krótkimi przerwami, w obozach i więzieniach, nie wypełniając obowiązków duszpasterskich[1].
W 1956 mianowany biskupem pietropawłowskim, wikariuszem eparchii ałmackiej, zaś w roku następnym ordynariuszem eparchii pietropawłowskiej i kustanajskiej. W 1958 otrzymał godność arcybiskupią[1]. Od 1960 był arcybiskupem ałmackim i kazachstańskim, w 1968 otrzymał godność metropolity[1].
Po śmierci patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego był brany pod uwagę jako kandydat na jego następcę, obok metropolitów krutickiego i kołomieńskiego Pimena oraz leningradzkiego i nowogrodzkiego Nikodema. Duchowny odrzucił jednak wszelkie propozycje kandydowania na urząd zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, wskazując na swój podeszły wiek i brak wykształcenia teologicznego[3].
Godność metropolity ałmackiego i kazachstańskiego pełnił do swojej śmierci w 1975[1].
Jest autorem szeregu pieśni cerkiewnych i trzech akafistów: do św. Pelagii, św. Pawła wyznawcy oraz św. męczennika Jakuba Perskiego. Prawdopodobniej jeszcze jako posłusznik w monasterze w Twerze opracował akafist do św. metropolity moskiewskiego Filipa, którego tekst nie przetrwał[2].
Jego życie jest tematem filmu dokumentalnego „Swiet radosti w mirie pieczali”[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ a b c d e ИОСИФ, МИТРОПОЛИТ АЛМА-АТИНСКИЙ И КАЗАХСТАНСКИЙ (ros.). pravoslavie.ru. [dostęp 2018-06-26].
- ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 390–391. ISBN 0-88141-033-0.
- ↑ В Храме Христа Спасителя прошла презентация фильма о митрополите Алма-Атинском и Казахстанском Иосифе (Чернове)