Józef Badecki
 | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1944–1968 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
     | |
Józef Badecki (ur. 5 listopada 1908 w Uhnowie, zm. 15 lipca 1982)[1] – pułkownik ludowego Wojska Polskiego, sędzia sądów wojskowych.
Życiorys
W 1933 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie[2][3]. Następnie, w latach 1934–1939, był aplikantem sądowym[4] Sądów Okręgowych w Samborze i Przemyślu. W kampanii wrześniowej dowodził plutonem w batalionie marszowym 5 pułku Strzelców Podhalańskich. Podczas okupacji był nauczycielem i aplikantem adwokackim w Lublinie i Przemyślu[1].
Po zajęciu Polski przez Sowietów został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Od 20 grudnia 1944 roku był sędzią Wojskowego Sądu Polowego 2 Dywizji Artylerii, a od 8 maja 1945 roku szefem Wojskowego Sądu Polowego 5 Dywizji Artylerii. 1 maja 1945 roku awansował na porucznika[5]. Później pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr 1 w Warszawie, Wojskowym Sądzie Garnizonowym w Toruniu i Wojskowym Sądzie Rejonowym w Kielcach. Od 30 sierpnia 1948 do 26 maja 1949 był zastępcą szefa WSR w Warszawie[1]. W latach 1949–1956, w Oficerskiej Szkole Prawniczej, Akademii Wojskowo-Politycznej oraz na Fakultecie Wojskowo-Prawnym, wykładał teorię państwa i prawa oraz procesu karnego. W 1956 r. został pułkownikiem, a w 1957 roku sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego[4]. Do czasu zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej (styczeń 1968 r.) pełnił służbę w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego[1].
Jako sędzia stalinowskiego aparatu represji orzekł co najmniej 29 kar śmierci[2]. Od 3 do 15 listopada 1948 r. przewodniczył rozprawie przeciwko Hieronimowi Dekutowskiemu „Zaporze”[2] i siedmiu jego podkomendnym, z których sześciu oraz Dekutowski zostało skazanych na karę śmierci[3][4]. 9 lutego 1949 r., na niejawnym posiedzeniu warszawskiego WSR, jako sędzia-sprawozdawca, przyczynił się do przedłużenia (ex post) tymczasowego aresztowania płk. Aleksandra Krzyżanowskiego „Wilka” (dowódcy Okręgu Wileńskiego AK) o co wnioskował dyrektor Departamentu Śledczego MBP Józef Różański[1]. Brał udział jako sędzia w rozprawie przeciwko rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu[2][6]. Nie został osądzony za mordy sądowe.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera F-13-11)[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
- Odznaka Grunwaldzka
Przypisy
- ↑ a b c d e Tadeusz M. Płużański: Bestie. panstwo.net. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
- ↑ a b c d Mordercy rotmistrza Pileckiego. fronda.pl, 2012-05-29. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
- ↑ a b W mundurach Wehrmachtu. niezalezna.pl, 2012-12-10. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
- ↑ a b c Za Zamek, za Katyń, za Sybir, za krew Zapłaci „Zapory” piechota. panstwo.net. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
- ↑ Andrzej Wesołowski, W cieniu wojny i polityki. Sądownictwo Wojska Polskiego na froncie wschodnim w latach 1943–1945, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004, ISBN 83-7322-637-0, s. 455.
- ↑ Krzysztof Szwagrzyk: Prawnicy bezprawia. stary.naszdziennik.pl, 25 maja 2012. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
- ↑ Lista pochowanych. Józef Badecki. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-29].
Media użyte na tej stronie
Przebieg służby Józefa Badeckiego
Baretka: Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Autor: User:Jurek281, Licencja: CC BY 3.0
Odznaka Grunwaldzka (zdjęcie pierwotnie wikipedysty Jurek281)
Józef Badecki