Józef Biniszkiewicz

Józef Biniszkiewicz
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1875 Czempiń
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1940 Auschwitz-Birkenau
Poseł na Sejm I kadencji (II RP)
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Pracy
Wicemarszałek Sejmu Śląskiego
Okres	od 1922 do 1929
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna
Odznaczenia

Józef Biniszkiewicz (ur. 9 marca 1875 w Czempiniu^[1], pow. kościański, zm. 9 lipca 1940 w Auschwitz-Birkenau) – polski polityk, poseł i wicemarszałek Sejmu Śląskiego (1922–1929), poseł na Sejm I kadencji w II RP (1922–1927).

Życiorys

Syn policjanta Jakuba i Albertyny z domu Paweł (zm. 1888). Osierocony we wczesnej młodości przez rodziców pobierał nauki jako szewc. Ukończył w 1887 szkołę powszechną. W 1891 wyjechał do Berlina, gdzie po czterech latach zaangażował się w działalność niemieckiego oddziału PPS. Został redaktorem odpowiedzialnym „Gazety Robotniczej”^[1] (organu lewicy zaboru pruskiego), ze względu na poglądy polityczne szykanowany przez władze niemieckie.

W 1906 osiadł na Górnym Śląsku, gdzie objął kierownictwo „Gazety Robotniczej” i lokalnego oddziału PPS. Wypowiadał się przeciw ścisłej współpracy PPS z SPD, krytykując podejście niemieckich socjalistów do spraw narodowych.

Na krótko przed wybuchem wojny 1914 był jednym z organizatorów niezależnych związków zawodowych CZZP (Centralny Związek Zawodowy Polski) na zjeździe w Oświęcimiu.

W latach 1918–1921 wraz z J. Czaplą organizował polskie rady ludowe w rejencji opolskiej. Podczas plebiscytu był zastępcą Wojciecha Korfantego w Polskim Komisariacie Plebiscytowym.

Podczas pierwszego powstania musiał uchodzić za granicę. Krótko przed trzecim powstaniem wyruszył na polecenie rządu polskiego w misji dyplomatycznej do Rzymu w sprawie Górnego Śląska. Na wieść o wybuchu III powstania powrócił na Górny Śląsk, gdzie został członkiem najwyższej władzy powstańczej.

Tabliczka z nazwą ulicy na terenie Dąbrówki Małej

W 1922 wybrany na posła do Sejmu Śląskiego oraz Sejmu RP z okręgu Katowice. W regionalnym sejmie I kadencji (1922–1929) wybrano go na wicemarszałka.

Od końca 1928 zajął się także działalnością gospodarczą, a po 1930 stało się to już jego głównym zajęciem. Najpierw kierował hurtownią spirytusu w Wielkich Hajdukach, a w styczniu 1931 objął kierownictwo hurtowni monopolu spirytusowego w Tarnowskich Górach. Po rezygnacji z kierowania hurtownią razem z żoną podjęli się prowadzenia restauracji.

W ostatnich latach nie prowadził już żadnej działalności politycznej. Udzielał się jedynie w pracach Rady Miejskiej w Katowicach, której członkiem był do 1939. Zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau prawdopodobnie 9 lipca 1940^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopda 1937)^[3]

Upamiętnienie

Jego imieniem nazwano jedną z ulic w Katowicach (w dzielnicy Dąbrówka Mała).

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922–39, Katowice 1971.
• Ryszard Kaczmarek: Józef Biniszkiewicz (1875–1940). Biografia polityczna. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1994, s. 1–136. ISBN 83-226-0538-2. [dostęp 2021-05-25].
• Józef Biniszkiewicz. Biografia polityczna w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).