Józef Bischof

Józef Juliusz Bischof

pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 września 1896 Kocmań
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1962 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	c. k. Obrona Krajowa
Jednostki	Sztab Naczelnego Wodza
Stanowiska	szef oddziału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Józef Juliusz Bischof^[a] (ur. 4 września 1896 w Kocmaniu, zm. 13 lutego 1962 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 września 1896 w Kocmaniu, ówczesnym mieście powiatowym Księstwa Bukowiny, w rodzinie Edwarda i Antoniny z domu Izeffel^[2]. W 1914 ukończył naukę i zdał egzamin maturalny w c. k. Gimnazjum II w Czerniowcach^[3]. 2 marca 1915 został powołany do służby w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej i wcielony do Batalionu Zapasowego 22 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, a później przeniesiony do Batalionu Zapasowego 33 Pułku Piechoty Obrony Krajowej^[3]. W maju 1916 został skierowany na front rosyjski, a później front włoski^[3]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem 1 stycznia 1917^[4]. Na froncie dowodził plutonem i kompanią^[3]. Służbę zakończył 1 listopada 1918 w Tyrolu^[5].

11 listopada 1918 wstąpił do 1 batalionu strzelców w Krakowie^[3]. W końcu grudnia 1918 wyruszył z tym batalionem na wojnę z Ukraińcami pod Lwów^[3]. 13 stycznia 1919 pod Suchowolą został ranny^[6]. Później został przeniesiony do 18 Pułku Piechoty i w jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1920 dowodząc 9. kompanią został ranny pod miejscowością Gorodec koło Mińska, lecz nie zgodził się na odejście do szpitala i pozostał ze swoim pododdziałem^[7]. Wyróżnił się męstwem jako dowódca III batalionu, wyprowadzając go z okrążenia 7 lipca 1920 pod Żabichowem^[8][9]. 27 lipca 1920 odszedł z frontu chory na tyfus^[10]. Leczył się w Cieszynie, a po wyzdrowieniu został skierowany do Batalionu Zapasowego 18 Pułku Piechoty^[3].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy^[3]. Pełnił służbę w 18 pp w Skierniewicach na stanowisku dowódcy kompanii^[3]. 1 czerwca 1921 był odkomenderowany z macierzystego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie^[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1471. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. Później został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko referenta, a następnie kierownika referatu wyszkolenia i mobilizacji^[3].

W 1927 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisko dowódcy kompanii^[3][13]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 34. lokatą^[14][15]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu^[16]. Z dniem 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/32^[17][18]. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa Wydziału Mobilizacyjnego^[19][6][20]. W tym czasie obowiązki służbowe łączył z funkcją członka Komitetu Okręgowego PCK w Krakowie^[21]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu^[22][23]. W październiku 1935 został przeniesiony do Sztabu Głównego w Warszawie. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 44. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[15][24]. W marcu 1939 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Głównego na stanowisku szefa Wydziału Organizacyjnego^[25], a w 1945 w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie na stanowisku szefa Oddziału Personalnego.

Zmarł 13 lutego 1962 w Londynie i został pochowany na cmentarzu North Sheen^[26].

Był żonaty, miał córkę Marię Krystynę (ur. 29 lipca 1929)^[27].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2482^[2][28]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”^[29][24]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”^[30][31]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[21]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[21]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[4]
• Brązowy Medal Waleczności^[4]

Odznaki

• Państwowa Odznaka Sportowa^[32]
• Odznaka Strzelecka^[32]
• Odznaka pamiątkowa 42 Pułku Piechoty^[32]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Bischof Juliusz Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-48 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-27].
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historji wojennej 18-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.