Józef Braunseis

Józef Braunseis

Joseph Braunseis

Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1837 Nowy Sącz
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1914 Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	architekt
Miejsce zamieszkania	Lwów
Alma Mater	Szkoła Politechniczna we Lwowie
Stanowisko	c. k. radca budownictwa
Pracodawca	C. K. Namiestnictwo
Małżeństwo	Karolina z d. Bosch
Dzieci	Maria, Hermina
Krewni i powinowaci	Antoni Durski (zięć)
Odznaczenia

Józef Antoni Braunseis^[a] (ur. 29 listopada 1837 w Nowym Sączu, zm. 14 stycznia 1914 we Lwowie) – c. k. urzędnik, architekt.

Willa przy ulicy 29 Listopada (obecnie ul. Konowalca 16) we Lwowie

Lwowski Uniwersytet Medyczny przy ulicy Piekarskiej 52

Nagrobek Józefa Braunseisa

Życiorys

Urodził się w 1837 w Nowym Sączu^[1]. Ukończył szkołę realną z egzaminem dojrzałości^[1]. Od 1852 do 1858 kształcił się na Akademii Technicznej^[1].

Od około 1859 był niezaprzysiężonym praktykantem przy C. K. Krajowej Dyrekcji Budownictwa we Lwowie^[2], a stamtąd od około 1859 do około 1863 był przydzielony w charakterze elewa budownictwa do c. k. urzędu cyrkularnego we Lwowie^[3]. Następnie został zatrudniony w C. K. Namiestnictwie we Lwowie, gdzie jako elew budownictwa od około 1863 do około 1866 pracował w Departamencie Naukowo-Technicznym^[4], a od około 1866 do około 1867 w Departamencie Budownictwa^[5]. Po reorganizacji państwowej służby budownictwa od 1 kwietnia 1868 do około 1869 był praktykantem budownictwa w urzędzie starostwa c. k. powiatu brzeżańskiego^[6]. Od około 1869 do około 1872 był adiunktem w oddziale budownictwa urzędu starostwa c. k. powiatu krakowskiego^[7]. Od około 1872 do około 1875 był adjunktem wydziału budowniczego w urzędzie c. k. starostwa powiatu sanockiego, będąc w tym okresie najwyższym rangą urzędnikiem tej jednostki^[8].

Od około 1875 był inżynierem w oddziale budownictwa urzędu starostwa c. k. powiatu krakowskiego^[9], skąd od około 1878 był przydzielony do budowy domu karnego w Stanisławowie^[10]. Następnie był nadinżynierem w oddziale technicznym C. K. Namiestnictwa, skąd około 1882-1883 był przydzielony do budowy domu karnego w Stanisławowie około 1882/1883^[11], potem ponownie był eksponowany przy budowie gmachu karnego w Stanisławowie 1884/1885^[12][13], od 1888 przez kolejne był radcą budownictwa^[14], po czym od około 1899 do około 1900 z tytułem i charakterem nadradcy budownictwa^[15][16].

Uzupełniał wykształcenie na Wydziale Budownictwa Szkoły Politechnicznej. Należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, gdzie działał jako emerytowany starszy radca budowlany. Swoje projekty tworzył w stylu neorenesansu, neobaroku, neogotyku i neoromantyzmu i modernizmu.

W 1889 został wybrany do wydziału resursy urzędniczej we Lwowie^[17]. W 1891 był członkiem nadzwyczajnym C. K. Krajowej Rady Zdrowia^[18]. W ciągu 1892 wstąpił do Towarzystwa Dla Rozwoju i Upiększania miasta Lwowa^[19]. W grudniu 1891 został wybrany do komitetu wystawy budowlanej we Lwowie^[20]. Pod koniec 1892 został wybrany do wydziału budowlanego Wystawy Krajowej we Lwowie^[21]. W 1898 został wybrany zastępcą przewodniczącego komisji egzaminacyjnej dla osób ubiegających się o koncesję na budowniczego oraz przewodniczącym komisji egzaminacyjnej dla osób ubiegających się o koncesję na majstrów^[22].

Zmarł 14 stycznia 1914 we Lwowie^[23]. Został pochowany na miejscowym Cmentarzu Łyczakowskim^[24].

Był żonaty z Karoliną z domu Bosch^[25][26]. Mieli córki: Marię (ur. ok. 1870, od 1900 żona nauczyciela i działacza sokolego Antoniego Durskiego^[27], pracowała jako nauczycielka w Szkole im. Sienkiewicza, zmarła w 1915 w wieku 45 lat^[28]), Heminę Jadwigę (ur. 1874 w Sanoku)^[25].

Dorobek

we Lwowie

• Północny budynek kapituły Katedry w kompleksie soboru św. Jura we Lwowie (1864-1866)
• Dzwonnica zespołu klasztornego Dominikanów przy ulicy Stauropigijskiej 1 (1865)
• Dzwonnica w północno-zachodniej części kompleksu soboru św. Jura we Lwowie (1866), budowę rozpoczął J. Zemler w 1828
• Dawny Instytut Chemiczno-Mineralogiczny Uniwersytetu Lwowskiego przy ulicy Św. Cyryla i Metodego 6 i 8 (Jana Długosza) (1892), współprojektant Rizori. W 1911 miała miejsce rozbudowa, na elewacji umieszczono rzeźby Grzegorza Perzańskiego;
• Zespół trzech budynków wydziału medycznego Uniwersytetu Lwowskiego, obecnie budynki Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycznego im. Daniela Halickiego przy ulicy Piekarskiej 52 (1890-1894)
• Klinika Ginekologiczna Uniwersytetu Medycznego przy ulicy Pijarów (obecnie ul. Nikołaja Niekrasowa 4) (1895)
• Zakład Fizyczny Uniwersytetu Lwowskiego (1895)^[29]
• Wieża na pomieszczenie magazynu książek Biblioteki Uniwersytetu Lwowskiego (1896)^[30]
• zastępca przewodniczącego budowy gmachu C. K. IV Gimnazjum we Lwowie (od 1889)^[31]
• Willa własna przy ulicy 29 Listopada, obecnie ul. Eugena Konowalca 16 (1902), przebudowa w 1923.
• przeprowadzenie kolaudacji budowy Domu im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie, wybudowanego staraniem Towarzystwa Pomocy Naukowej we Lwowie (1903)^[32]
• członek komitetu pełniącego nadzór nad rozbudową Krajowego Zakładu dla Obłąkanych w Kulparkowie pod Lwowem (1904)^[33]

poza Lwowem

• Zakład karny w Stanisławowie (1885), współautor Franz Maurus
• Kościół Przemienienia Pańskiego w Sanoku (1887)^[34]
• zmiany architektoniczne w gmachu C. K. Gimnazjum w Przemyślu (1887)^[35]

• objaśnienie planów i kosztorysów schroniska ks. Lubomirskiego dla osieroconych chłopców w Krakowie (1890)^[36]
• prace remontowe na zamku w Olesku (około 1901)^[37]

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z koroną (22 marca 1885, „przy okazji budowy nowego zakładu karnego dla mężczyzn w Stanisławowie”)^[38][12]

• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1900)^[16]

Uwagi

Przypisy