Józef Brodowski (starszy)
| Data i miejsce urodzenia | 1772 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1853 Kraków |
| Narodowość | polska |
| Dziedzina sztuki | malarstwo |
| Epoka | klasycyzm |
Portret Stanisława Wodzickiego, 1817
Józef Brodowski (starszy) (ur. w 1772 w Warszawie, zm. w 1853 w Krakowie) – polski malarz, przedstawiciel klasycyzmu w malarstwie.
Dzięki poparciu księżnej Izabeli Czartoryskiej podjął studia artystyczne w Wiedniu u Josefa Abela i Jana Chrzciciela Lampiego. Od 1805 przebywał w Łańcucie, gdzie malował portrety i sceny z przedstawień teatralnych. W 1811 roku został mianowany nauczycielem rysunków w gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie profesorem tamtejszej szkoły malarstwa.
Malował obrazy: historyczne, rodzajowe, religijne oraz portrety.
Ważniejsze prace:
- Wzięcie Kościuszki do niewoli pod Maciejowicami
- Ułani polscy pod Sommo-Sierrą
- Tadeusz Kościuszko w Krakowie w r. 1794
- Przedstawienie Krakusów Napoleonowi pod Dreznem
- Sypanie mogiły Kościuszki
- Uczta ludowa na Skałce w dzień św. Stanisława
- Sąd ostateczny
- Chrystus przemawiający do św. Piotra.
Był członkiem czynnym loży wolnomularskiej Przesąd Zwyciężony[1].
Przypisy
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, [w:] „Archiwum Komisji Historycznej”, t. XIV, Kraków 1930, s. 355.
Bibliografia
- Feliks Kopera: Brodowski Józef (I). W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 447–448. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0