Józef Bromski

Józef Bromski
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1872
Wieruszów

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1937
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego
Okres sprawowania

1921–1937

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1895

Józef Bromski (ur. 1 marca 1872 w Wieruszowie[1], zm. 1 lutego 1937 w Warszawie[1]) – polski ksiądz katolicki, semitysta, religioznawca, działacz samorządowy, dziekan Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie studiował we włocławskim seminarium duchownym. Po przyjęciu święceń kapłańskich z rąk bp Aleksandra Bereśniewicza (1895 r.) pełnił obowiązki wikariusza w parafiach dekanatu sieradzkiego, łaskiego, częstochowskiego, a od 1898 roku nieszawskiego. W następnym roku przeniesiony został do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie objął obowiązki notariusza tamtejszego konsystorza pełniąc je do 1906 roku. Dalsze studia kontynuował w Szkole Biblijnej w Jerozolimie, a później w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W trakcie studiów zagranicznych odbył podróż do Egiptu i Nubii; prowadził też badania orientalistyczne w Stambule[1].

Po powrocie do kraju objął wcześniej piastowane stanowisko rektora w pobernardyńskim kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Piotrkowie Trybunalskim i prefekta szkolnego. Po odwołaniu z pełnionych funkcji pracował w lokalnych szkołach prywatnych. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (XII 1915 - II 1917)[2]. W styczniu 1918 roku wybrany został radnym w Radzie Powiatowej Piotrkowskiej gdzie zasiadał jako jedyny ksiądz[3].

Po I wojnie światowej podjął pracę naukową na Uniwersytecie Lwowskim uwieńczoną tytułem doktora teologii. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1921 roku wykładał akadyjski i sumeryjski na Uniwersytecie Warszawskim będąc jednym z prekursorów badań nad Wschodem Starożytnym jako kierownik seminarium języków semickich[4]. Był współzałożycielem Instytutu Wschodniego w Warszawie[1]. W 1926 roku habilitował się w zakresie języków semickich, a cztery lata później uzyskał profesurę[1]. Kierował Wydziałem Teologii Katolickiej UW w roku akademickim 1932-1933.

Józef Bromski uhonorowany został przez bp Włodzimierza Jasińskiego tytułem kanonika honorowego sandomierskiego. Był autorem publikacji i przekładów. Opublikował m.in.[5]

  • „Kultura Chaldei” (1924)
  • „Enuma eliš, czyli Opowieść babilońska o powstaniu świata” (1925; przekład Enuma elisz z języka akadyjskiego)
  • „Literatura asyrobabilońska” (1929)
  • „Gilgameš, poemat asyryjski” (1936; przekład Eposu o Gilgameszu z języka akadyjskiego)
  • „Historja starożytnej zachodniej Azji”

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 347-1-22)[6][7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Śliwa 2019 ↓, s. 32.
  2. ↑ Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915-1917), Kielce 2003, s. 245
  3. ↑ Archiwum Państwowe w Piotrkowie Trybunalskim. [dostęp 2010-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Historia Zakład Wschodu Starożytnego UW. [dostęp 2010-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-29)].
  5. ↑ Zobacz też publikacje dostępne w bibliotece UW. [data dostępu = 2022-07-12]
  6. ↑ Janusz Durko, Wojciech Fijałkowski, Hanna Szwankowska (red.), Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa: Społeczny Komitet Opieki nad Starymi Powązkami im. Jerzego Waldorffa, 2002, s. 293.
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF BROMSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-01-28].

Bibliografia

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna. Kraków: Gutenberg, t. XIX, s. 154.
  • Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 33, ISBN 978-83-7676-301-9.

Źródła internetowe

Linki zewnętrzne