Józef Budziak

Józef Budziak

Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1935 Łazy Dębowieckie
Data i miejsce śmierci	30 marca 1989 Lesko
Miejsce spoczynku	Cmentarz Komunalny w Lesku
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Narodowość	polska
Edukacja	Liceum Pedagogiczne w Gorlicach
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Stanowisko	nauczyciel i dyrektor w Liceum Ogólnokształcącym w Lesku
Małżeństwo	Romana
Odznaczenia

Józef Budziak (ur. 30 lipca 1935 w Łazach Dębowieckich, zm. 30 marca 1989 w Lesku) – polski nauczyciel historyk, regionalista.

Nagrobek Józefa Budziaka

Życiorys

Urodził się 30 lipca 1935 w Łazach Dębowieckich jako syn kowala, żołnierza Legionów Polskich^[1][2]. Kształcił się w szkole podstawowej w Dębowcu, w Liceum Pedagogicznym w Gorlicach, a następnie studiował na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra^[3][1][2]. Tuż po studiach osiadł w Lesku i od 1 września 1959 do 31 lipca 1984 pracował jako nauczyciel historii w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym w Lesku^[3][1][4][2]. Od 1969 do 1983 był dyrektorem tej szkoły^[3][1][2]. W 1973 był jednym z czterech reprezentantów województwa rzeszowskiego na krajowej konferencji dyrektorów liceów^[2]. Był członkiem prezydium oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, został delegatem na XI Okręgowy i X Krajowy Zjazd Delegatów ZNP^[2]. Był także wiceprezesem zarządu powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej^[2].

Równolegle z pracą pedagogiczną zajął się badaniem historii Leska i okolic oraz gromadzeniem i kolekcjonowaniem pamiątek z przeszłości^[1][2]. W 1967 w drodze przypadku odkrył śladowe pozostałości kultury prowincjonalno-rzymskiej na stadionie piłkarskim Sanovii Lesko, gdzie następnie podjęto prace archeologiczne^[1]. Na początku lat 70. w budynku przy Rynku w Lesku odnalazł archiwum urzędu starostwa powiatu liskiego z lat 1855-1914^[1]. Działał także na rzecz ochrony zabytków^[2]. Napisał dziesiątki artykułów na temat Leska i okolic które ukazały się w czasopismach „Nowiny”, „Podkarpacie”, „Gromada – Rolnik Polski”^[5][1] „Odrodzenie”, „Fołks Sztyme”. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lesku przez okres dwóch kadencji, pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Oświaty i Kultury oraz zasiadając w Prezydium MRN^[1][2].

Zmarł nagle 30 marca 1989^[3][1][2]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Lesku^[1][2]. Był żonaty z Romaną^[6].

W 2011 Leskiej Akademii Seniora nadano imię Józefa Budziaka^[7].

Publikacje

• 100 lat Ochotniczej Straży Pożarnej w Lesku 1878–1978
• Zarys dziejów straży pożarnych w Zagórzu 1886–1986
• Zabytki sakralne Leska. Zarys dziejów obiektów sakralnych na terenie miasta Leska (1991)
• Dzieje Leska 1772–1918 (1995)
• Dzieje Leska 1918–1939 (2001)

Ponadto był autorem przygotowanych maszynopisów i szkiców dotyczących historii Leska, których nie ukończył przed niespodziewaną śmiercią^[1].

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[3][2]
• Złoty Krzyż Zasługi^[2]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego^[2]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[3][2]
• Złota Odznaka ZNP^[2]
• Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego”^[2]
• Honorowa Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego”^[2]
• Odznaka „Zasłużony Bieszczadom”^[3][2]
• Nagroda ministra II stopnia (czterokrotnie)^[2]
• Jedna z dwóch głównych nagród w konkursie pt. „Gdy wybuchła Polska” (za unikalny opis wydarzeń w latach 1914–1918 na obszarze Bieszczadów)^[1]
• laureat konkursów historycznych^[2]

Przypisy