Józef Buzek
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 września 1936 |
| profesor nauk ekonomicznych | |
| Specjalność: statystyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 | |
Józef Buzek (ur. 16 listopada 1873 w Końskiej, zm. 22 września 1936 w Cieszynie) – polski statystyk, ekonomista, polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy i senator I kadencji w II RP.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jerzego, światłego rolnika i działacza społecznego i jego drugiej żony Zuzanny z Delongów[1]. Był luteraninem i krewnym premiera Jerzego Buzka.
W 1894 ukończył gimnazjum w Cieszynie, następnie studia prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Wiedniu. W 1899 obronił doktorat, a w 1902 habilitację ze statystyki na Uniwersytecie Lwowskim. Został na tej uczelni docentem prywatnym, zaś od 1904 profesorem nadzwyczajnym, a od 1910 profesorem zwyczajnym nauki i prawa administracyjnego. W latach 1915–1917 zastępował prof. Zbigniewa Pazdrę na katedrze nauk prawniczych Politechniki Lwowskiej, w roku akademickim 1916–1917 był dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
W latach 1905–1915 był członkiem Ligi Narodowej[2]. W latach 1905–1917 należał do Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Od 1907 do 1918 pełnił mandat posła do parlamentu austriackiego, był tam wiceprzewodniczącym Koła Polskiego. W 1917 r. był generalnym referentem Komisji Sejmowo-Konstytucyjnej Tymczasowej Rady Stanu, biorąc udział w pracach podkomisji konstytucyjnej[3]. Był ekspertem delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku zajmującym się zagadnieniami gospodarczymi[4].
Był współzałożycielem i w latach 1918–1929 dyrektorem Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie. W latach 1919–1922 sprawował mandat posła na Sejm z listy PSL „Piast”. Zgłosił projekt konstytucji Polski jako państwa federalnego, który został odrzucony przez Sejm. W 1920 współpracował przy tworzeniu Statutu Organicznego Województwa Śląskiego. W latach 1922–1927 był senatorem. 27 listopada 1929 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[5].
Autor pozycji Historia polityki narodowościowej rządu pruskiego wobec Polaków od traktatów wiedeńskich do ustaw wyjątkowych 1908 r. wydanej we Lwowie w 1909 r.[6] Podkreślał w niej problem subhastacji, przechodzenia majątków polskich w ręce niemieckie[7].
Przypisy
- ↑ Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 55.
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 571.
- ↑ Józef Buzek (oprac.): Projekt konstytucji państwa polskiego i ordynacji wyborczej sejmowej oraz uzasadnienie i porównanie projektu konstytucji państwa polskiego z innemi konstytucjami. Warszawa: Rząd Polski, 1918, s. VI.
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 25.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu stworzenia polskiej statystyki administracyjnej”.
- ↑ Historya polityki narodowościowej rządu pruskiego wobec Polaków : od traktatów wiedeńskich do Ustaw Wyjątkowych z r. 1908
- ↑ Subhastacja od łac. sub hasta (pod włócznią). Ustawa z 1908 dozwalała Komisji Kolonizacyjnej na przymusowe wywłaszczenie.
Literatura dodatkowa
- Zgon dr. Józefa Buzka. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 221 z 26 września 1936.
- Stanisław Głąbiński: Buzek Józef. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 155–156. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 47. ISBN 978-83-7188-964-6.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Józefa Buzka w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Józef Buzek, senator (Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji)