Józef Chirowski

Józef Kazimierz Chirowski

major audytor
Data i miejsce urodzenia	11 października 1894 Tyśmienica
Data śmierci	19 lutego 1967
Przebieg służby
Lata służby	1915-1931
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	10 Pułk Piechoty Austro-Węgier 38 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich 27 Pułk Piechoty WSO Nr X WSO Nr I
Stanowiska	podprokurator
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	adwokat
Odznaczenia

Józef Chirowski (pierwszy z lewej) podczas odsłonięcie popiersia Marszałka Józefa Piłsudskiego w gmachu Sądu Okręgowego we Lwowie w maju 1936. Obok m.in. Juliusz Prachtel-Morawiański, Marian Zbrowski, Stanisław Dębicki, Helena Lepiarz, Lucjan Malicki

Józef Kazimierz Chirowski (ur. 11 października 1894 w Tyśmienicy, zm. 19 lutego 1967) – major audytor Wojska Polskiego, adwokat, prokurator. W 1959 został awansowany do stopnia podpułkownika przez władze II RP na uchodźstwie.

Życiorys

Józef Kazimierz Chirowski urodził się 11 października 1894 roku w Tyśmienicy, w rodzinie Michała i Franciszki z Miałszygroszów. W 1913 roku ukończył gimnazjum w Przemyślu. W 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, wraz z rodziną został ewakuowany na Węgry. W 1915 roku został zmobilizowany do cesarskiej i królewskiej armii i wcielony do c. i k. 10 pułku piechoty. Służył na froncie rosyjskim. We wrześniu 1915 roku w okolicach Równego dostał się do rosyjskiej niewoli. W maju 1918 roku uciekł i przedostał się do Lwowa.

Na początku listopada 1918 roku został dowódcą kompanii 1 pułku Strzelców Lwowskich i uczestniczył w obronie Lwowa przed Ukraińcami. Od czerwca 1920 roku był adiutantem batalionu, a następnie dowódcą kompanii w 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1182. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 27 pułk piechoty w Częstochowie^[1].

29 lipca 1922 roku Minister Spraw Wojskowych sprostował mu „używane w dotychczasowej służbie wojskowej nazwisko «Chyrowski» na nazwisko rodowe «Chirowski»”^[2].

W styczniu 1923 roku został przeniesiony do korpusu oficerów sądowych. Był asystentem w Prokuraturze przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr X w Przemyślu. 4 lutego 1927 roku został przeniesiony służbowo do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr X w Przemyślu na okres sześciu miesięcy^[3]. 16 lipca 1927 roku został podprokuratorem w Prokuraturze przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr I w Warszawie. 1 stycznia 1930 roku awansował na majora. Publikował artykuły w prasie wojskowej. 31 lipca 1931 roku na własną prośbę przeszedł do rezerwy.

Po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej rozpoczął praktykę adwokacką we Lwowie. W 1932 roku został prokuratorem Sądu Okręgowego, a w 1937 roku prokuratorem Sądu Apelacyjnego.

Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 roku został awansowany do stopnia podpułkownika w korpusie oficerów audytorów Polski Sił Zbrojnych^[4]. Zmarł 19 lutego 1967^[5].

Ordery i odznaczenia

• Order Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Nowy prokurator Sądu Apelacyjnego dr. Józef Chirowski. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 1541 z 4 sierpnia 1937. 
• Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2016-11-29].
• Leszek Kania, Słownik biograficzny oficerów-audytorów służby sprawiedliwości Wojska Polskiego 1914-1945 (Cz. 2), Wojskowy Przegląd Prawniczy 2004, nr 3, s. 113.