Józef Czerski (oficer)

Józef Czerski

Józef Czerski (1806-1838)
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1806 Radoryż na Podlasiu
Data i miejsce śmierci	11 marca 1838 Le Mans
Przyczyna śmierci	zapalenie płuc
Zawód, zajęcie	żołnierz, działacz emigracyjny
Odznaczenia

Józef Czerski (ur. 12 marca 1806 w Radoryżu na Podlasiu, zm. 11 marca 1838 w Le Mans) – żołnierz, oficer powstania listopadowego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, działacz emigracyjny.

Życiorys

Pierwsze nauki pobierał w Łukowie^[1]. 14 IX 1827 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po wybuchu powstania listopadowego został członkiem akademickiej Gwardii Honorowej (1 XII 1830)^[1]. Służył w stopniu podporucznika w 3 Pułku Strzelców Pieszych^[1]. Otrzymał z rąk gen. Jana Skrzyneckiego Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[2]. Po upadku Warszawy przeszedł z gen. Maciejem Rybińskim granicę pruską (5 X 1831)^[1]. W 1832 był więziony przez Prusaków na Biskupiej Górce w Gdańsku.

Następnie na statku „Lachs” przybył do Francji (4 VIII 1832); początkowo przebywał na wyspie Aix^[1], potem Oléron^[2] (gdzie został członkiem Rady Polaków) i Le Puy. 26 marca 1833 wstąpił do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. W późniejszych miesiącach zamieszkiwał w Le Mans i Sillé-le-Guillaume. W 1835 pracował w prefekturze w Le Mans. Dwukrotnie (1835 i 1837) i bez powodzenia kandydował do Centralizacji TDP (otrzymał odpowiednio 29 i 2 głosy)^[2]. W sprawach politycznych stał w opozycji do obozu ks. Adama Jerzego Czartoryskiego^[1]. W 1836 podpisał Manifest TDP^[2].

Zmarł w Le Mans na zapalenie płuc (11 III 1838)^[1].

Przypisy