Józef Drzewiecki (major)

Józef Drzewiecki
major uzbrojenia major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1891
Łęczyca

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Szkoła Zbrojmistrzów
Szkoła Uzbrojenia

Stanowiska

zastępca komendanta szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Józefa Drzewieckiego w Sanoku

Józef Teofil Drzewiecki (ur. 20 grudnia 1891 w Łęczycy, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major uzbrojenia Wojska Polskiego, wykładowca w Szkole Uzbrojenia, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się jako syn Bronisława i Heleny, z domu Ziółkowska. W czasie I wojny światowej do 1918 służył w armii rosyjskiej, później w szeregach II Legii Oficerskiej I Korpusu Wschodniego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 rozpoczął służbę w Wojsku Polskim II RP od 1919.

Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie przy ulicy Wawelskiej z 1926. Ukończył kurs oficerów uzbrojenia na przełomie w latach 1929-1930. W 1932 pracował w Szkole Zbrojmistrzów. Od 1938 wykładowca i zastępca komendanta Szkoły Uzbrojenia do spraw gospodarczych.

Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów, następnie przetrzymywany w obozie w Starobielsku[a]. W 1940 został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Odznaczenia

Upamiętnienie

W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia podpułkownika[1].

18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[2][3][4], w tym upamiętniający Józefa Drzewieckiego (zasadzenia dokonał Adam Przybysz, plastyk, twórca tablic)[5][6][7].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Pierwotnie Józef Drzewiecki był opisywany jako jeniec obozu w Kozielsku. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 213. ISBN 83-7001-294-9.

Przypisy

  1. ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-02-25].
  2. ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
  3. ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4-13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  4. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  5. ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2014-02-25].
  6. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygo-dnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  7. ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 50. ISBN 978-83-931109-3-3.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Dąb Pamięci to Józef Drzewiecki in Sanok.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Józefa Drzewieckiego na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.