Józef Faworski

Józef Faworski
Ilustracja
Magdalena ze Śląskich Linowska
koniec XVIII wieku
Data urodzenia2. poł. XVIII w.
Data śmiercipoczątek XIX wieku
Narodowośćpolska
Dziedzina sztukimalarstwo

Józef Faworski (ur. 2. poł. XVIII, zm. pocz. XIX wieku[1]) – polski malarz.

Portret Wiktorii Madalińskiej, 1792, Muzeum Narodowe w Warszawie

Działalność artystyczna

Artysta działał w latach 1790–1805, w Warszawie, na Mazowszu, w Wielkopolsce i w Łęczyckiem[1]. Tworzył portrety, mocno osadzone w tradycji sarmackiej, charakteryzujące się uproszczeniem, linearyzmem i płaskim traktowaniem bryły. W latach 1790-1793 stworzył serię wizerunków rodziny Piędzickich z Łęczycy[2].

Twórczość

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się Portret Wiktorii Madalińskiej[3]. W Muzeum Narodowym w Kielcach, w Sali Sarmatów, wystawiane były dwa jego portrety z końca XVIII wieku, przedstawiające żony Jana Linowskiego z Ziembic[4].

  • Portret biskupa Piotra Tomickiego, 1796 rok
  • Portret Jana Piędzickiego, 1790;
  • Portret szlachcica herbu Łodzia, ok. 1790;
  • Portret Józefa Garbowskiego, 1789.

Przypisy

  1. ↑ a b Nowa encyklopedia powszechna PWN, Warszawa 1996, t. 2, s. 326.
  2. ↑ S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce, Warszawa 1984, s.201.
  3. ↑ Historia sztuki polskiej w zarysie: Sztuka nowoczesna, s. 89.
  4. ↑ Elżbieta Jeżewska, Galeria malarstwa polskiego Muzeum Narodowego w Kielcach: zmiany i uzupełnienia 1992-1993, s. 245.

Media użyte na tej stronie

Józef Faworski - Magdalena ze Śląskich Linowska.jpg
Autor:
Ablakok
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Józef Faworski (czynny 1790-1805) - Magdalena ze Śląskich Linowska koniec XVIII w.