Józef Flach
Józef Flach na fotografii z 1937 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | publicysta |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Józef Flach, ps. Józef Faleński (ur. 9 września 1873 w Krakowie[1], zm. 12 maja 1944 tamże[2]) – polski krytyk literacki i teatralny, publicysta, profesor, germanista.
Życiorys
Syn Karola i Aleksandry Horak (ur. 1846)[3]. Ukończył gimnazjum w Krakowie[1], a następnie studia z zakresu germanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tutaj też pracował jako nauczyciel w I szkole realnej. W 1908 roku Wydział Krajowy mianował go na miejsce zmarłego Karola Estreichera na członka komisji artystycznej krakowskiego teatru[4]. W czasie I wojny światowej wykładał pod obcym nazwiskiem w Gimnazjum im. M. Reya w Warszawie, w latach 1915–1916 był inspektorem polskiej szkoły powszechnej w Riazaniu, w latach 1916–1918 w Kijowie organizował teatr polski[5]. Od 1935 był prezesem Syndykatu Dziennikarzy w Krakowie[6].
Redaktor tygodnika „Światowid”. Swoje recenzje, eseje i publicystykę polityczną drukował w „Dzienniku Petersburskim”, „Kłosach Ukraińskich”, „Przeglądzie Polskim”, „Przeglądzie Powszechnym”, „Gazecie Lwowskiej”, „Nowej Gazecie”. Interesował się literaturą niemiecką, był m.in., autorem pierwszej pracy o G. Hauptmannie. Z końcem sierpnia 1939 z częścią zespołu "IKC-a" udał się do Lwowa. Liczono się z wybuchem wojny i ewentualnym zajęciem Krakowa przez Niemców; "IKC" miał wychodzić nadal we Lwowie. Flach wrócił do Krakowa, do okupacyjnej rzeczywistości. Schorowany, żył w nędzy; trafił do przytułku, do zakładu Helclów, gdzie zmarł w maju 1944 roku.
Od 1898 żonaty z Kazimierą Soświńską[1] (1876–1958).
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera PAS 55-płd-po lewej Jaklińskich)[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[6]
- Komandor Orderu Św. Sawy (Jugosławia)[5]
- Krzyż Zasługi (Węgry)[5]
Przypisy
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 179 .
- ↑ Nekrolog
- ↑ Józef Flach, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-01-23] .
- ↑ Następca śp. dra Estreichera w komisji teatralnej Nowości Illustrowane 1908 nr 48 s.
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 179. [dostęp 2021-01-23].
- ↑ a b M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu dziennikarstwa”.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-23] .
Publikacje książkowe
- Stanisław Wyspiański – studyum, nakładem księgarni F. Westa, Brody, 1908.
- Byron – życie i dzieła, nakładem księgarni F. Westa, Brody, 1908.
- Ruch literacki w Niemczech, „Biblioteka Warszawska”, t.4 (1912), s. 330.
- Sprawozdania Komisji Teatralnej w Krakowie 1893–1911, Napisali: Karol Estreicher i Józef Flach. Wstęp, opracowanie, przypisy D. Poskuta-Włodek, Warszawa 1992.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Józefa Flacha w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Świętego Sawy – Komandor – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
Józef Flach - redaktor polskiego czasopisma "Światowid".
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi Republiki Węgierskiej / Złoty Krzyż Zasługi Węgier – odmiana cywilna..