Józef Flis

Józef Flis
Ilustracja
Józef Flis (2006)
generał broni w st. spocz. generał broni w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1949
Majdan

Przebieg służby
Lata służby

1967–2007

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Stanowiska

zastępca szefa Sztabu Generalnego WP, komendant Akademii Obrony Narodowej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Józef Flis (ur. 25 lutego 1949 roku w Majdanie na Lubelszczyźnie) – generał broni Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Służba wojskowa

Służbę w WP rozpoczął w 1967 r. jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu i kompanii rozpoznawczej w 5 Kołobrzeskim Pułku Zmechanizowanym im. Otokara Jarosza w Szczecinie. W 1974 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w 41 Pułku Zmechanizowanym im. mjr Bronisława Lachowicza w Szczecinie. W 1975 r. objął stanowisko komendanta Szkoły Oficerów Rezerwy w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu. W 1977 r. skierowany na studia do Akademii Wojskowej im. M. Frunzego w Moskwie.

W 1980 został szefem sztabu, a w 1982 dowódcą 5 Kołobrzeskiego Pułku Zmechanizowanego. W 1984 r. wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie. W latach 1986-1988 był dowódcą 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej w Olsztynie.

Po ukończeniu Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w 1990 objął stanowisko zastępcy szefa Zarządu Operacyjno-Strategicznego Sztabu Generalnego WP. W 1994 awansowany na stopień generała brygady.

W latach 1994-1996 był komendantem-rektorem Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Od 1996 r. pełnił obowiązki dowódcy Grupy Organizacyjno-Przygotowawczej Dowództwa Wojsk Lądowych. Potem był szefem sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1997 awansowany na generała dywizji. W latach 1997-1999 był zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP ds. systemów dowodzenia i szkolenia. Od 1999 pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. W 2002 r. mianowany na stopień generała broni[1]. W 2003 uzyskał w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie stopień doktora nauk wojskowych. W latach 2003-2006 był komendantem - rektorem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 2007 r. odszedł do rezerwy.

Wykształcenie wojskowe

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz L. Krogulski, Marek Paszkowski –„Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002”, wyd. von. Borowiecky, Warszawa 2002

Media użyte na tej stronie

POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
POL Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
POL Wojska Lądowe 1.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP