Józef Fontana

Józef II Fontana herbu Fontana^[1] (ur. 21 czerwca 1676 w Mendrisio, zm. po 1739 w Warszawie^[2]) – polski architekt pochodzenia włoskiego. W jego pracach widać skłonność do stosowania barokowego klasycyzmu^[3].

Życiorys

Był synem Józefa Fontany, również architekta, nobilitowanego w 1672^[4].

W 1715 zamieszkał w Warszawie, w pałacu przy ul. Bonifraterskiej^[5].

Jego synami byli architekci Jakub i Jan Kanty^[5].

zespół kościoła i klasztoru pijarów w Szczuczynie (udział obok Józefa Pioli – początek kariery jako kierownik budowy),
kościół w Sidrze z lat 1705–1783 (z Józefem Piolą),
kościół św. Jana Bożego i klasztor bonifratrów w Warszawie (1725–1727, z Antoniem Solarim)^[5]
dokończenie budowy klasztoru i kościoła franciszkanów w Warszawie (z synem Jakubem)^[5]
pałacyk Paców w Warszawie (niezachowany, obecnie na jego miejscu znajduje się Belweder)^[4]
pałac Bielińskich w Warszawie przy ul. Królewskiej w Warszawie (przed 1730, rozebrany w 1895)^[4]
udział w ostatniej fazie budowy kościoła św. Krzyża w Warszawie^[4],
fasada kościoła pijarów w Warszawie^[4],
przebudowa pałacu Czartoryskich przy ul. Krakowskie Przedmieście w Warszawie^[4]
prace w pałacu w Wilanowie w latach 1720–1726 dla Elżbiety Sieniawskiej^[5],
projekt przebudowy pałacu Kazimierzowskiego na koszary wojsk saskich (1732, razem z Joachimem Danielem Jauchem)^[4],
odbudowa pałacu Prymasowskiego w Warszawie,
pałac Bielińskich w Kozłówce^[4]
pałac Bielińskich w Otwocku Wielkim (współudział),
kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Budsławiu,
pałac w Obroszynie^[4].

↑ Rodzina, herby szlachty polskiej, t. IV, Warszawa 1907, s. 46.
↑ Fontana, Giuseppe. [dostęp 2015-06-19].
↑ Saur Allgemeines Künstlerlexikon, tom 56, ISBN 978-3-598-22796-7, K. G. Saur-Verlag, Monachium-Lipsk 2007, s. 72.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954, s. 80.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 186. ISBN 83-01-08836-2.